بیمارستان Hospital

سازمانی است که خدمات درمانی پزشکی برای جامعه‌ای انجام می‌دهد.
پزشکان، پرستاران و اشخاص دیگر در بیمارستان برای بازگردانیدن تندرستی بیماران و مجروحان کار می‌کنند. پرسنل …

سازمانی است که خدمات درمانی پزشکی برای جامعه‌ای انجام می‌دهد.

پزشکان، پرستاران و اشخاص دیگر در بیمارستان برای بازگردانیدن تندرستی بیماران و مجروحان کار می‌کنند. پرسنل بیمارستان می‌کوشند از بروز بیماری، پیشگیری، تندرستی را در جامعه برقرار کنند. به‌علاوه، بیمارستان همچون یک مرکز آموزش پزشکی و تحقیقاتی عمل می‌کند.

هر ساله حدود ۱۵% مردم ایالات متحده آمریکا مقداری از وقت خود را به‌عنوان بیمار بستری در بیمارستان می‌گذرانند و میلیون‌ها نفر به‌صورت سرپائی برای درمان بیماری خود به بیمارستان مراجعه می‌کنند.

ایالات متحده آمریکا حدود ۷۰۰۰ بیمارستان و بیش از ۶/۱ میلیون تخت و کانادا حدود ۱۴۰۰ بیمارستان و حدود ۲۱۰۰۰۰ تخت در ۱۹۷۴ داشتند.

چگونگی طبقه‌بندی بیمارستان

۱) مدت زمان توقف بیمار در بیمارستان

۲) انجام نوع خدمات پزشکی

۳) بیمارستان‌های خصوصی.

مدت زمان توقف:

بیشتر بیمارستان‌ها بیماران را کمتر از یک ماه نگه‌داری می‌کنند. بیماران به‌طور متوسط از ۶ تا ۱۰ روز خود را در بیمارستان کوتاه مدت می‌گذرانند. در بیمارستان‌های دراز مدت بیشتر بیماران بیش از سی روز را در بیمارستان می‌گذرانند. شخصی که می‌خواهد لوزه خود را عمل کند در یک بیمارستان کوتاه مدت بستری می‌شود و کسی که دچار بیماری سل است یا گرفتار بیماری روانی در بیمارستان مدت دراز بستری می‌گردد. زیرا نیاز به مدت زمان بستری طولانی دارد.

انواع خدمات:

یک بیمارستان عمومی (GENERAL) بیشترین خدمات را برای درمان بیشترین انواع بیماری به‌عهده دارد. یک بیمارستان تخصصی مراقبت از اشخاص معین یا بیماری‌های خاصی را به‌عهده دارد. برای نمونه بیمارستان کودکان تنها بدرمان کودکان می‌پردازد.

یک بیمارستان ممکن است خدمات جنبی را علاوه بر درمان بیماران به‌عهده داشته باشد مانند:

بیمارستان‌های تحقیقاتی که تحقیق در زمینه‌های گوناگون پزشکی را عهده‌دار است. بیمارستان‌های آموزشی که برای پزشکان، پرستاران و متخصصان آزمایشگاهی آینده و غیره، آموزش آنها را به‌عهده دارد.

یک بیمارستان آموزشی ممکن است بخشی از یک دانشگاه یا وابسته به دانشگاه پزشکی یا یک بیمارستان عمومی باشد که با یک مدرسه پزشکی همکاری دارد.

بیمارستان‌های خصوصی:

این نوع بیمارستان‌ها را به‌وسیله عده‌ای یا جمعیتی اداره می‌شود و شاید صرفاً جنبه انتفاعی دارد. برخی از بیمارستان‌های عمومی جنبه غیرانتفاعی دارد که در این صورت به‌وسیله دسته یا فرقه‌ای دینی و مذهبی و غیره اداره می‌شود. این گونه بیمارستان‌ها اخیراً اگر پولی دریافت می‌کنند خیلی کمتر از مبلغی است که صرف بیمار و اداره بیمارستان می‌نمایند. بیمارستان‌های دولتی که به‌هزینه حکومت‌ها اداره می‌شوند و غالباً برای درمان بیماران خدمات رایگان انجام می‌دهند.

بیمارستان و پرسنل آن:

در بیمارستان علاوه بر پزشکان و پرستاران، جراحان، مسئولان آزمایشگاه‌ها، اتاق عمل، رادیولوژی و غیره که به‌کار در بیمارستان اشتغال دارند. آشپزان، نگهبانان، رختشویان، نظافت‌چی‌ها و غیره به‌خدمت در بیمارستان مشغولند.

نخستین بیمارستان:

در حدود ۲۰۰ ق.م بودائی‌ها بیمارستان‌هائی در هند ایجاد کردند. نخستین بیمارستان در بخش مسیحی نشین برای بیماران یا مسافران و برای تهیدستان، نابینایان و چلاق‌ها ایجاد گردید که غالباً به‌وسیله مؤسسات مسیحی کمک مالی می‌شد. صدها سال خدماتشان مانند مؤسساتی بود که به مراقبت اشخاص خیلی فقیر یا خیلی بیمار در خانه انجام می‌شد. پزشکان در بیمارستان‌ها کار نمی‌کردند، بلکه بیماران را در خانه‌های بیماران یا در دفاتر ویزیت می‌کردند.

کهن‌ترین بیمارستان که هنوز پابرجاست بیمارستان هتل دیو DIEU در پاریس است که در حدود ۶۰۰ میلادی تأسیس گردید. حکومت اسپانیا در دنیای جدید نخستین بیمارستان را در ۱۵۰۳ تأسیس کرد. که آثار ویرانه‌اش هنوز در سانتو دومینگو در جمهوری دومنیکن وجود دارد. هرناندکورتس کاشف اسپانیائی در سال ۱۵۲۴ بیمارستانی در شهر مکزیکو تأسیس نمود. نخستین بیمارستانی که در ایالات متحده آمریکا در شهر نیویورک (نیوآمستردام) ساخته شد، تاریخ ۱۶۵۸ را دارد.