آیا اجاق گازهای ایرانی صادر میشوند

در سال گذشته در حوزه صادرات اجاق گاز, کشور درآمدزایی بالغ بر ۱۷ ۷ میلیون دلار داشته است

آمارهای رسمی منتشر شده گویای آن است که طی سال های گذشته همواره صادرات اجاق گاز روند رو به رشدی را دنبال کرده و در سال ۱۳۹۵ این رقم به بالاترین حد خود یعنی ۱۷.۷ میلیون دلار رسیده است. در حالی که میزان صادرات کشور در سال ۱۳۹۴ در این حوزه معادل ۱۴ میلیون دلار بوده است.

کشورهای عراق، افغانستان، امارات متحده عربی، تاجیکستان و ترکیه عمده بازارهای صادراتی ایران بوده اند که به ترتیب عراق سهم ۴۷ درصدی، افغانستان ۲۶ درصدی، امارات متحده عربی هشت درصدی، تاجیکستان چهار درصدی و ترکیه سه درصدی داشته اند.

البته در سال گذشته ۹.۸ میلیون دلار هم اجاق گاز وارد شده است که عمده صادرکنندگان این کالا از ایتالیا ۵۰ درصد، چین ۲۴ درصد، ترکیه ۱۷ درصد، عمان سه درصد و امارات متحده عربی سه درصد بوده است. طبق آمارهای منتشر شده در سال ۲۰۱۶ میلادی در سراسر جهان ۷.۶ میلیارد دلار سودآوری صادرات اجاق گازها بوده که عمده صادرکنندگان این بخش چین، ایتالیا، مکزیک، آمریکا و ترکیه بوده اند. عمده واردکنندگان این کالا نیز آمریکا، آلمان، فرانسه، کانادا و انگلیس به شمار می روند.

اما واردات بی رویه محصولات مشابه فاقد کیفیت، محدود بودن دامنه بازارهای هدف، بالا بودن هزینه مشارکت در نمایشگاه های خارج از کشور، عدم سیاست های حمایتی و تشویقی جهت برندسازی محصولات تولیدی و صادراتی، توان پایین رقابت پذیری محصولات تولیدی کشور با رقبای خارجی به دلیل استفاده از تکنولوژی برتر، هوشمندسازی و استفاده از زیرساخت های الکترونیکی، عدم سرمایه گذاری خارجی جهت انتقال تکنولوژی برتر، عدم حمایت دولت از حضور شرکت ها در نمایشگاه های بین المللی تخصصی، فقدان استراتژی مشخص صادراتی، کوتاه مدت بودن و تغییرات زیاد در قوانین و مقررات صادرات، پایین بودن نرخ پایه ارزش صادراتی محصولات لوازم خانگی، متناسب نبودن نرخ ارز با نرخ تورم کشور و همچنین متناسب نبودن استاندارد کالاهای صادراتی با استاندارد کشورهای هدف از جمله معضلاتی است که بر سر راه صادرات این کالا وجود دارد.

در حوزه تولید نیز این صنعت با مشکلات متعددی مواجه است که از جمله آنها می توان به نوسانات قیمت و بالا بودن تعرفه واردات مواد اولیه، عدم نظارت صحیح بر کیفیت کالا، مشکل در تصفیه دیون و بدهی های بانکی، بالا بودن قیمت تمام شده، مشکل نقدینگی و تامین منابع مالی مورد نیاز، عدم بهره برداری لازم از توان تولیدی و استفاده حداکثری از ظرفیت های موجود، ضعف برنامه ریزی جهت نسب ظرفیت های تولیدی محصولات متناسب با تقاضای بازار، نبود اتصال به زنجیره ارزش جهانی، ضعف برنامه ریزی به جهت هوشمندسازی و استفاده از زیرساخت های الکترونیکی در محصولات صادراتی و ورود کالاهای لوازم خانگی به صورت قاچاق اشاره کرد.