گیاه پزشکی آیینی جادو و پزشکی

گیاه پزشکی بومی آمریکایی جادوگرانه بود - محور آن فعالیت‏های جادوگرانه یا طبیب بود. از راه کاربرد طبل‏ها و جغجغه‏ها و دود کردن مخلوطی از تنباکو یا پیوت، جادوگر وارد حالت خلسه …

گیاه پزشکی بومی آمریکایی جادوگرانه بود - محور آن فعالیت‏های جادوگرانه یا طبیب بود. از راه کاربرد طبل‏ها و جغجغه‏ها و دود کردن مخلوطی از تنباکو یا پیوت، جادوگر وارد حالت خلسه مانندی می‏شود که به قدرت "پرواز روحی" می‏داد و او می‏توانست روح فرد بیمار را بیابد و آن را نجات دهد و درمان کند. امروزه جادوگران در آمریکای جنوبی هنوز هم از عصاره‏های گرفته شده از یک نوع پیچک خاص - که در کلمبیا یا گه و در پرو و اکوادور آیاهواسکا نام دارد - به این شیوه استفاده می‏کنند، درست همان طور که جادوگران سیبریایی زمانی می‏توانستند با خوردن نوعی قارچ سمی «مسافرت» کنند یا ساحره‏های اروپایی با کمک گیاه مرگبار تاجریزی، تاتوره خاردار یا مهرگیاه «پرواز» می‏کردند.

آمریکاییان بومی از چرخ جادویی استفاده آیینی می‏کردند و توتم‏های حیوانی را به چهار جهت اصلی منسوب می‏کردند. آنها این توتم‏ها را با تیپ‏های مختلف شخصیتی، انرژی‏های معنوی، بیماری‏ها و گیاه پزشکی هم مرتبط می‏کردند. مثلا، کایوت نماد جنوب و انرژی‏های رشد و دلسوزی بود. در حالی که عقاب و قدرت‏های حکمت و روشنگری نمادهای شرق بودند