جمعه, ۱۹ بهمن, ۱۴۰۳ / 7 February, 2025
مجله ویستا

تأثیرات سریال‌های طنز


تأثیرات سریال‌های طنز

تأثیرات مجموعه‌های تلویزیونی طنز بر خانواده‌ها از مسائلی است که نه می‌توان انکار کرد و نه به آن بی‌توجه بود. در سال‌های اخیر کارگردانان مختلفی در این عرصه گام نهاده‌اند و …

تأثیرات مجموعه‌های تلویزیونی طنز بر خانواده‌ها از مسائلی است که نه می‌توان انکار کرد و نه به آن بی‌توجه بود. در سال‌های اخیر کارگردانان مختلفی در این عرصه گام نهاده‌اند و تجربه‌آزمایی کرده‌اند. کسانی بوده‌اند که از تجربه بازیگری شروع و به کارگردانی در این حوزه رسیده‌اند.

مجموعه‌هایی همچون ساعت خوش، همخونه، سه و نیم، مرد هزارچهره و ... از جمله این کارها بوده‌اند که به مناسبت‌های مختلف منجمله عید نوروز، تعطیلات تابستان و ماه مبارک رمضان به روی آنتن رفته‌اند. کارگردانانی مانند مهران غفوریان، جواد رضویان، مهران مدیری و رامبد جوان و ... در این مجموعه‌های طنز به تولید پرداخته‌اند.

تأثیرات مثبت و منفی سریال‌های طنز که به شکلی تصاعدی ساخته و پخش می‌شوند نیازمند کنکاش و توجه ویژه مسئولان تلویزیونی، دست‌اندرکاران و عوامل تولید و همچنین نگاه خاص کارگردانان و نویسندگان است.از آنجایی که جمعیت زیادی از کشور را جوانان تشکیل می‌دهند و جوانان مستعد یادگیری و الگوبرداری هستند؛ این مسئله توجه ویژه‌ای را می‌طلبد.سریال‌های طنز گاهی موفق و بعضی اوقات ضعیف عمل کرده‌اند. توجه آنها به مسائلی که جوانان به آن بها می‌دهند و دغدغه‌های ذهنی آنها را تشکیل می‌دهند امری جدی به حساب می‌آید که باید در تولید مجموعه‌ها مدنظر قرار گیرد.

بهره‌ بردن از طنز موقعیت و مسائل اجتماعی و فرهنگی، برای بالا بردن این مجموعه آثار امری بدیهی به حساب می‌آید هر چند دغدغه کارگردانان تولید یک اثر جالب و دیدنی است اما نباید فراموش کرد که برای خنداندن و سرگرم کردن مخاطب نباید هر چیزی را مورد تمسخر و خنده قرار دارد.

برخی از کارگردانان در کنار این که کاری طنز ارائه می‌دهند و خنده را معیار قرار می‌دهند به مسائل جدی و فرهنگی هم اهمیت می‌دهند و مجموعه‌ای که می‌سازند بازتابی از مسائل اجتماعی است؛ اما تعداد معدودی از کارگردانان هستند که از واژه‌های نامعمول و غیرمتعارف استفاده می‌کنند که باعث الگوبرداری جوانان و کودکان می‌شود؛ این اعمال باعث پائین آوردن سطح فکر جوانان شده و آنها را از مسائل دینی، علمی و فرهنگی دور می‌کند و کمکی به ابعاد آگاهی‌دهندگی جامعه نمی‌کند بلکه آن را در مسیر اشتباهی سوق داده و باعث به وجود آمدن مشکلاتی در خانواده‌ها می‌شود.