آیا شما هم از غمگینی و دل گرفتگی رنج می‌برید؟

آیا شده بدون هیچ دلیل منطقی و واضحی خلق‌تان تنگ شده باشد و روحیه‌تان را از دست داده باشید؟ خانمی را می‌شناسم که دچار این حالت شده بود، ولی اخیراً حالش بهترشده است. اولین فکری …

آیا شده بدون هیچ دلیل منطقی و واضحی خلق‌تان تنگ شده باشد و روحیه‌تان را از دست داده باشید؟ خانمی را می‌شناسم که دچار این حالت شده بود، ولی اخیراً حالش بهترشده است. اولین فکری که در رابطه با مشکلش به ذهنم آمد این بود که این خانم از یک نوع اختلال خلقی فصلی رنج می‌برد(SAD). این مساله کاملاً آشکار شده که وقتی زمستان فرا می رسد و روزها کوتاه می‌شوند، برخی از مردم مستعد مبتلا شدن به افسردگی می‌شوند که علت آن نبودن نور خورشید به حد کافی است. من این مساله را به آن خانم یادآور شدم و او در پاسخ گفت که خواهرش نیز به وی گفته که او فقط احتیاج به گذراندن یک تعطیلی در محلی آفتابی دارد. من هم اضافه کردم که ممکن است او درست گفته باشد. اما بیمار من به نکته درستی اشاره کرد و آن این بود که این راه حل همیشه عملی نیست.

قرار گرفتن در معرض نور بویژه به هنگام زمستان، به این معنی نیست که حتماً باید به جایی که نور خورشید تابان دارد برویم. ما می‌توانیم با استفاده از ابزارهای ویژه، نور خورشید را شبیه سازی کنیم. در مقاله‌ای که در مجله افسردگی و اضطراب در مارس ۲۰۰۹ به چاپ رسیده بود، پیشنهاد شده که برای حفظ خلق و خویمان، بخش آبی نوری که از یک طیف بصری ظاهر می‌شود خیلی مهم است. نور درمانی، شامل درمان با نور آبی روشن (در حدود ۷۵۰۰ lux) برای یک ساعت در روز به هنگام صبح انجام شد و این روش با نور قرمز کمرنگ (در حدود ۵۰ lux) در زمانی یکسان صورت گرفت. درمان حدود سه هفته طول کشید و افراد به مدت سه هفته در حین درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمرات افسردگی افرادی که در گروهی قرار داشتند که نور آبی کمرنگ دریافت می‌کردند در مقایسه با افرادی که در گروه کنترل بودند و هیچ نوری دریافت نمی‏کردند، به طور چشمگیری کاهش یافته بود. خواب آنها بهتر شده بود و به هنگام صبح راحت تر از رختخواب بلند می‌شدند. برخی از پارامترهای زیستی نیز در آنان بررسی شد. سطح هورمون استرس که کورتیزول است به طور قابل توجهی به هنگام غروب در پاسخ به نور آبی کمرنگ پایین آمده بود و سطح متابولیسم (مسئول پاسخگویی عصبهای زیستی برای خوابیدن) بعد از قرارگرفتن در معرض نور آبی کمرنگ به طور سریعی افزایش یافته بود. بر اساس این نتایج، به نظر می‌رسد درمان با نور آبی کمرنگ بتواند برای بهبود خلق و خوی و خواب، حتی برای کسانی که به نظر نمی رسد از اختلال خلقی فصلی رنج ببرند نیز مفید باشد.

پژوهش دیگری در آگوست ۲۰۰۵ در مجله مراقبت‌های سلامتی ذهنی به چاپ رسید. این مطالعه بر روی زنان انجام شده بود. نتایج آن نیز بیانگر این بود که درمان با نور آبی کمرنگ، خلق وخوی را بهبود بخشیده و انرژی را در افرادی که افسردگی فصلی ندارند زیاد می‌کند. این شواهد نشان می دهد که نور برای حفظ سلامت عمومی و همچنین حفظ خلق و خوی مفید است. این شواهد و نتایج احتمال دارد موجب شود تا برخی از ما تلاش کنیم به حد کافی در طول سال در معرض نور مناسب قرار بگیریم، و شاید فرقی نکند که این نور خورشید باشد یا نوری که ما به طور مصنوعی با استفاده از ابزار الکترونیکی درست کرده باشیم.

نویسنده: دکتر جان بریفا

نویسنده : مترجم:دکتر معصومه خسروی

www.۳neshaneh.com