نامه‌ای از لبنان به غزه

آنچه بیش از همه قلب ملت لبنان را به درد آورد، حمایت­های گسترده و بی چون و چرای برخی کشورهای جهانی و عربی از جنبش جهانی صهیونیسم و اسرائیل بود...یادداشت اختصاصی «جبار عبدالزهره …

آنچه بیش از همه قلب ملت لبنان را به درد آورد، حمایت­های گسترده و بی چون و چرای برخی کشورهای جهانی و عربی از جنبش جهانی صهیونیسم و اسرائیل بود...یادداشت اختصاصی «جبار عبدالزهره العبودی» روزنامه نگار لبنانی برای سایت دیپلماسی ایرانی درباره بحران غزه.

با وجود این که از حمله دشمن اسرائیلی به جنوب لبنان که در سال ۲۰۰۶ رخ داد، بیش از دو سال می­گذرد اما هنوز خرابی­ها و ویرانی­های ناشی از آن جنگ دامنگیر ملت لبنان است و جدای از وجود خسارت­ها و زیان­های مادی و بشری که متحمل ملت لبنان شده، در روند سیاسی نیز همچنان مشکلات پابرجا است.

در این میان آنچه بیش از همه قلب ملت لبنان را به درد آورد، حمایت­های گسترده و بی چون و چرای برخی کشورهای جهانی و عربی از جنبش جهانی صهیونیسم و اسرائیل بود. به ویژه کشورهای بزرگ که حقیقتا ریختن خون ملت لبنان را رایگان به اسرائیل فروختند. در این میان باز آنچه بیش از همه لبنانی­ها قلب های زخم خورده ملت لبنان را بیشتر به درد آورد، رابطه کشورهای عربی و حفظ این رابطه در زمان جنگ افروزی اسرائیل علیه مردم لبنان در حد روابط دیپلماتیک و حفظ سفرایشان در تلاویو بود.

چون ما این درد و رنج را داشتیم و با گوشت و پوستمان آن را لمس کردیم، می­فهمیم اکنون در غزه چه گذشته است. می­فهمیم که مردم غزه چه می­گویند، چه می­کشند و چه انتظاراتی دارند.

مقاومت ۲۳ روزه ملت فلسطین در برابر آتش­افروزی اسرائیل که تنها حماس و متحدانش تا آخر ایستادند و آتش­بس کورکورانه را نپذیرفتند با وجود این که خود قربانی اصلی این جنگ بودند، واقعا ستودنی است. در این جنگ هم مانند جنگ ۳۳ روزه دولت­های عربی به جای این که در کنار ملت مظلوم فلسطین بایستند در کنار اسرائیل ایستادند.

در حالی که همه می­دانند، سیاست اسرائیل بر این بنا شده است که میان فلسطین و اعراب تفرقه ایجاد کند و فکر و ذهنشان را با استراتژی سیاسی خود متوجه نیات و خواسته­های خود کند. با این فریب که با بخشیدن زمین­های فلسطینیان به کشورهای همسایه آن آنها را تطمیع می­کند. در غیر این صورت همه می­دانیم که اسرائیل هیچ گاه به سمت عادی سازی روابط با اعراب گام بر نخواهد داشت.

گفته­های ایهود اولمرت، نخست­وزیر وقت اسرائیل و معاون آن دورانش شمیون پرز در نوزدهمین نشست عربی که در ماه مارس ۲۰۰۷ در ریاض برگزار شد، دلیلی بر این ادعا است. در آن زمان رهبران عرب به طرح صلح عربی که شرط عادی سازی روابط اعراب با اسرائیل را بازگشت پناهندگان فلسطینی به خاک فلسطین، بازگرداندن قدس شرقی به فلسطینی­ها و خروج اسرائیل از زمین­های عربی اشغال شده، اعلام کردند، هر دو رهبر اسرائیلی نام برده این خواسته را رد کردند و آن را نشدنی دانستند.

از این رو به اعتقاد ما رنج کشیدگان لبنانی و عرب که طعم سخت و تلخ اشغال را کشیده­ایم به خوبی می­دانیم که دشمنی اسرائیل با مردم عرب و فلسطین ادامه خواهد داشت همان گونه که جنگ افروزی کنونی غزه در ادامه جنگ افروزی تابستان ۲۰۰۶ اسرائیل علیه لبنان بود و می­دانیم که جنگ افروزی کنونی غزه نیز زمینه­ای برای حمله مجدد اسرائیل به منطقه عربی دیگری خواهد بود.

از این رو از کشورهای عربی می­خواهیم دست از نفاق برداشته و در برابر جنگ افروزی دشمن صهیونیستی بایستند و یک موضع عملی به دور از شعارهای ظاهری همچون محکوم کردن و نکوهش کردن اتخاذ کنند که دشمنی­های اسرائیل علیه عرب پایانی ندارد و همچنان ادامه خواهد داشت.

مترجم : سید علی موسوی خلخالی