نگاهی به فیلم «۳۳روز» تراز جدید در سینمای مقاومت

هنگامی که فیلم «۳۳روز» تمام شد, تشویق نویسندگان, خبرنگاران و دست اندرکاران سینما که در سالن نمایش برج میلاد حضور داشتند, آن قدر ادامه یافت تا رکورد این هشت روز را بشکند

هنگامی که فیلم «۳۳روز» تمام شد، تشویق نویسندگان، خبرنگاران و دست اندرکاران سینما که در سالن نمایش برج میلاد حضور داشتند، آن قدر ادامه یافت تا رکورد این هشت روز را بشکند. خود جمال شورجه در پشت آخرین صندلی در سالن ایستاده بود و با آن فروتنی همیشگی اش، تا ۱۰دقیقه فقط به عبارات «خسته نباشید»، «دست مریزاد»، «شاهکار کردی»، «گل کاشتی»، «خدا قبول کنه» و جملاتی از این دست پاسخ می داد و تشکر می کرد. این یعنی «۳۳روز» بیشترین رضایت خاطر حاضران در جشنواره را کسب کرده است؛ رضایتی که در گفت وگوهای حاشیه ای محوطه برگزاری جشنواره هم معلوم می شد.

پس از سال ها از ساخت فیلم زیبا و به یاد ماندنی «بازمانده» اثر زنده یاد سیف الله داد، این بار جمال شورجه کارگردان نام آشنای سینمای انقلاب اسلامی، اثری خلق کرده است که چند سر و گردن از آن بالاتر است. فیلمی که به ماجرای دلاوری های مجاهدان مقاومت اسلامی لبنان در جریان جنگ سی وسه روزه رژیم صهیونیستی علیه مردم لبنان به خصوص جنوب این کشور پرداخته و ترازی جدید در فیلم های مقاومت در کشورمان ایجاد کرده است.

فیلم که پیش تر، «جنوب آسمانی» نام داشت براساس فیلمنامه «عروس لیطانی» نوشته جواد شمقدری و شهاب ملت خواه ساخته شده و با نمایش مستندی واقعی از ورود دو سرباز ارتش اسرائیل به منطقه جنوب لبنان و دستگیری آن دو از سوی مجاهدان مقاومت آغاز می شود و سپس، فیلم به روایت نفس گیری از پایداری و استقامت مردم و نیروهای حزب الله در ماندن در روستای مرزی «عیتاء الشعب» از توابع صور می پردازد.

این روایت با نشان دادن مراسم عروسی یوسف دهینی با نسرین آغاز می شود که با حمله هوایی ارتش صهیونیستی به عزا تبدیل می شود. محمد سرور فرمانده نیروهای مقاومت جنوب هم همزمان در آستانه پدر شدن است اما باتوجه به شرایط، با جمع آوری نیروهای تشکیلات مقاومت و برنامه ریزی، از روستا و منطقه خود در برابر ارتش مسلح اسرائیل دفاع می کنند. در این میان، همسر باردار محمد براثر حملات وحشیانه ارتش صهیونیستی به مناطق مسکونی مصدوم می شود به همین دلیل به کمک همسر یوسف و هدایت یکی از مجاهدان، به یک تونل زیرزمینی تعبیه شده از سوی حزب الله هدایت می شود. همزمان ارتش اسرائیل که با شنود مکالمات نیروهای مقاومت جایگاه آنان را کشف کرده است به قصد دستگیری آنان بخصوص فرمانده آنان محمد سرور شبیخون می زند اما با هوشیاری جوانان حزب الله، آنان مجبور به فرار می شوند.

همسر محمد سرانجام در تونل زیرزمینی به شهادت می رسد اما به کمک نسرین، فرزندش- صادق- سالم به دنیا می آید و همزمان جنگ، پس از ۳۳روز استقامت در برابر حملات همه جانبه زمینی و هوایی و موشکی اسرائیل با عقب نشینی اشغالگران و پیروزی نیروهای مقاومت به پایان می رسد.

۳۳روز، علاوه بر بازی های خیره کننده هنرپیشه های اکثراً مسیحی و سنی لبنانی و سوری آن، شاهکار فیلم های سال های اخیر در جلوه های ویژه میدانی است تا آنجا که جنگ سال ۲۰۰۶ را به مدد طراحی صحنه دقیق، به بهترین وجهی برای تماشاگر ملموس و عینی می کند. علاوه بر بمباران و موشک باران ها، بازسازی و انهدام تانک های پیشرفته مرکاوا و نیز هواپیماهای اسرائیل قابل توجه اند. همچنین موسیقی ملایم عربی آن نیز بسیار خوب از آب درآمده ضمن این که فیلمنامه و داستان آن نیز چفت و بست کاملی دارد و تماشاگر را برای باز شدن گره ها و تعقیدهای آن تا انتها میخکوب بر صندلی ها نگه می دارد.

استفاده محدود از تاریکی حتی درشب، برای این فیلم با معناست و نشان می دهد که کارگردان به درستی به این جنگ به عنوان یک نکته تاریک و سیاه نگاه نمی کند و اصرار بر فیلم برداری در روز و درمواردی رنگ های روشن، بر نورانی بودن مقاومت و پایداری تأکید می کند.

از ویژگی های دیگر فیلم، باید به نقش حماسی زنان لبنانی دربه سرانجام رسیدن این پایداری تاریخی و همچنین به حضور متحدانه مسیحیان لبنان درکنار مسلمانان و نیروهای مقاومت اشاره کرد. صحنه به شهادت رسیدن «میشل» پزشک مسیحی بر دامن «ام عباس» و دیالوگ هایی که بین آنان رد و بدل می شود از مصادیق این نکته است.

همچنین استفاده از زبان عبری به همراه زیرنویس برای دیالوگ های فرمانده و نیروهای اسرائیلی از امتیازات این فیلم محسوب می شود، هرچند به نظر می رسد خیلی رسمی و بدون لهجه با هم صحبت می کنند.

شورجه درجلسه پرسش و پاسخ این فیلم، اعلام کرد که ۳۳ روز درحالی درجنوب لبنان ساخته شد که هواپیماهای شناسایی اسرائیل برفرازلوکیشن ما پرواز و بارها ما را شناسایی کردند و این کار را برایمان سخت تر می کرد.

ساختن فیلمی با این حجم کار و در کشوری دیگر و زبانی غیرفارسی بخصوص درآماده سازی بازیگران لبنانی و سوری آن، قطعاً کار سختی است، اما این سختی ظاهراً با همکاری های فراوان انسانی ولجستیکی حزب الله و به خصوص حمایتهای دولت لبنان هموار شده است و نتیجه آن ساخت فیلمی آبرومند و فاخراز ایران اسلامی درباره مقاومت به یاد ماندنی مردم لبنان و شکست تاریخی ارتش تا دندان مسلح اسرائیل به عنوان نهمین فیلم یک فیلمساز مسلمان و نخستین فیلم ۳۵میلیمتری (ونه تله فیلم) درباره این حماسه ماندگار است که نمایش آن در جشنواره فیلم فجر همزمان با موج بیداری اسلامی درجهان و سقوط پی درپی دولت های همراه اسرائیل، تماشای آن را بسیار شیرین تر و دلچسب تر کرده است.

جالب است بدانیم نقش نسرین را به جای «نسرین طافش» سوری، قرار بوده است«حنان ترک» مصری که چند سال پیش حجاب را برگزید، بازی کند که حتی کار به امضای قرارداد هم کشید، اما دو روزمانده به فیلم برداری، خبر می دهند که دولت مصر، این خانم را ممنوع الخروج کرده و به او اجازه بازی نداده و او را توبیخ و بازداشت کرده است که این فیلم، ضد منافع ملی مصر است! و حالا این فیلم در شرایطی به نمایش درمی آید که بازداشت کنندگان این بانوی محجبه مصری حساب کار دست شان آمده است که منافع ملی مردم مصر، در بازداشتگاه قاهره تشخیص داده نمی شود؛ این منافع را حضور میلیونی مردم در میدان التحریر مصر تعیین کرده اند!

۳۳ روز فیلم جنگی خوش ساختی است که ایران اسلامی می تواند با افتخار آن را سردست بگیرد و درعرصه بین الملل بخصوص درکشورهای اسلامی و عربی به نمایش بگذارد و روحیه ایمان و استقامت را درآنان تقویت کند.

تقی دژاکام