چهارشنبه, ۳ بهمن, ۱۴۰۳ / 22 January, 2025
چگونه ارایه‌کننده کمک‌های اولیه باشیم
یادگیری کمک‌های اولیه از یک کتاب راهنما یا یک دوره آموزشی، با آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد کاملاً مشابه نیست. اکثر ما در برخورد با «موارد حقیقی» دچار نگرانی می‌شویم. با مقابله کردن با این نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غیرمنتظره خواهیم بود.
هر آنچه در توان دارید، انجام دهید
علم کمک‌های اولیه، سختگیر نیست و خطاهای انسانی را می‌پذیرد. حتی با درمان مناسب و سخت‌ترین کوشش‌های شما، امکان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضی وضعیت‌ها حتی با بهترین مراقبت پزشکی، به ناچار به مرگ منتهی می‌شوند. اگر در حد توان تلاش کنید، وجدان شما آسوده خواهد بود.
خطرها را ارزیابی کنید
اصل طلایی و اولیه آن است که «اول سعی کنید ضرر نرسانید». باید از درمانی استفاده کنید که به احتمال قوی برای مصدوم مفید واقع می‌شود و نباید فقط از جهت اینکه کاری انجام داده باشید، درمانی را به کار ببرید که در مورد کارایی آن اطمینان ندارید. اصل «انسان نیکوکار»، از افرادی که در وضعیت اورژانس برای کمک به دیگران پا به صحنه می‌گذارند، حمایت می‌کند ولی از افرادی که حد و مرزهای پیشرفته شده را زیر پا می‌گذارند، پشتیبانی نمی‌کند. اگر خونسردی خود را حفظ کنید و از راهکارهای مشخص شده در این کتاب پیروی کنید، نیازی به نگرانی درباره عواقب قانونی نخواهید داشت.
مسؤولیت‌های شما
مسؤولیت‌های ارایه‌کنندگان کمک‌های اولیه به‌طور مشخص تعیین شده است. این موارد عبارتند از:
ـ ارزیابی سریع و بی‌خطر یک وضعیت اورژانس و فراخوانی کمک‌های مناسب
ـ محافظت از مصدومان و سایر افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
ـ شناسایی آسیب یا نوع بیماری مصدوم در حد امکان
ـ ارایه درمان به موقع و مناسب به هر کدام از مصدومان (درمان وضعیت‌های بسیار خطرناک اولویت دارد).
ـ فراهم کردن شرایط انتقال مصدوم به بیمارستان، نزد یک پزشک یا منزل وی (بسته به ضرورت)
ـ در صورت نیاز به کمک‌های پزشکی، باقی ماندن در کنار مصدوم تا زمانی که امکان ارایه مراقبت‌های بیشتر فراهم شود.
ـ گزارش کردن مشاهدت خود به افرادی که مراقبت از مصدوم را به عهده می‌گیرند و در صورت نیاز، ارایه کمک‌های بیشتر
ـ پیشگیری از انتقال متقاطع عفونت بین خود و مصدوم در حد امکان .
ـ وضعیت را ارزیابی کنید در مورد واقعه از مصدوم یا ناظران سؤال کنید. سعی کنید آسیب‌های وی را شناسایی کنید و ابتدا موارد ضروری را درمان کنید. مصدوم را تا زمانی که کاملاً ضروری نباشد، حرکت ندهید.
ـ با اطمینان اقدام به مراقبت از مصدوم کنید
هر مصدومی باید احساس امنیت داشته باشد و بداند که فرد کارآزموده‌ای از وی مراقبت می‌کند. با رعایت نکات زیر، می‌توانید جوی از اطمینان و اعتماد به وجود آورید:
ـ هم واکنش‌های خود و هم مشکل ایجاد شده برای مصدوم را کنترل کنید.
ـ خونسرد و منطقی عمل کنید.
ـ خوش رفتار ولی قاطع باشید.
ـ با مهربانی اما هدف‌دار و صریح با مصدوم صحبت کنید.
ایجاد اطمینان
ـ در طول زمان معاینه و درمان مصدوم، با وی صحبت کنید.
ـ به وی توضیح بدهید که قصد دارید چه کاری انجام دهید.
سعی کنید با دادن پاسخ‌های صادقانه به سؤالات بیمار، تا جایی که می‌توانید از ترس وی کم کنید. در صورتی که پاسخ سؤالی را نمی‌دانید، این مطلب را به بیمار بگویید.
حتی پس از پایان درمان، باز هم اطمینان بخشیدن به بیمار را ادامه بدهید. همچنین در مورد خویشاوندان نزدیک مصدوم یا هر شخص دیگری که باید از این حادثه مطلع شود، سؤال کنید. از مصدوم بپرسید که آیا لازم است مسؤولیت‌هایی را که بر عهده وی بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهید.
فردی را که مطمئن هستید در حال مرگ و یا شدیداً بدحال یا آسیب‌دیده است، رها نکنید. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهید و دست وی را بگیرید؛ هرگز اجازه ندهید که فرد احساس تنهایی کند.
گفتگو با خویشاوندان
رساندن خبر فوت به خویشاوندان مرحوم معمولاً از وظایف پلیس یا پزشک مربوطه است. با این وجود، مناسب است که شما به خویشاوندان و دوستان فرد بگویید که وی مصدوم یا بیمار شده است. همیشه مطمئن شوید که اولین شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضیح ماجرا بپردازید و در صورت لزوم، محلی را که مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذکر کنید. مبهم یا اغراق‌آمیز سخن نگویید چون این کار می‌تواند دلواپسی بی‌مورد ایجاد کند. بهتر است به جای دادن اطلاعات گمراه‌کننده به فرد در مورد یک آسیب یا بیماری، اظهار بی‌اطلاعی کنید.
نحوه برخورد با کودکان
کودکان کم سن و سال بسیار زیرک هستند و هر گونه تردید و دودلی شما را به سرعت درک می‌کنند. اعتماد کودک آسیب‌دیده یا بیمار را از طریق گفتگوی ابتدایی با فرد مورد اعتماد وی (در صورت امکان یکی از والدین) جلب کنید. در صورتی که پدر یا مادر کودک، شما را بپذیرند و متقاعد شوند که کمک شما مؤثر واقع خواهد شد، این حس اعتماد به کودک منتقل می‌شود. همیشه در مورد روند کار و آنچه قصد دارید انجام دهید، با جملاتی ساده به کودک توضیح بدهید؛ از بالای سر کودک با او صحبت نکنید. نباید کودک را از مادر، پدر یا سایر افراد مورد اعتماد وی جدا کنید.
ارایه کمک‌های اولیه به یک کودک سعی کنید که کودک ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمینان کند. همیشه بدون توجه به اینکه سن کودک چقدر است، در مورد آنچه انجام می‌دهید به وی توضیح دهید.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست