شهید مطهری و حقوق زن در اسلام

زن, به عنوان نیمی از بشریت و عضوی جدّی و غیرقابل چشم پوشی در كانون بزرگ جامعه انسانی و نیز به عنوان یكی از دو ركن پدیدآورنده بنیان خانواده, در طول تاریخ, داوری های گوناگونی را نسبت به خود دیده است و شرایط بسیار ناهمگون و نامساعدی را پشت سر نهاده است.

نگاهی گذرا به تاریخ چنین می نماید كه زن در بیشتر مقاطع و در بیشتر جوامع از نوعی محرومیّت رنج برده است و حقوق انسانی او تحت سلطه و سیطره مردان و فرهنگ مردسالاری تضییع شده است.

این برداشت, اگر همه جانبه و دقیق نباشد, امّا با آنچه رخ داده است یكسره ناسازگار نیست. چنان كه مانند این تضییع حقوق را در مورد كودكان و نیز طبقات ضعیف اجتماعی نیز می توان مشاهده كرد. و چه بسا بتوان ادّعا كرد, ستمی كه بر صالحان و مصلحان و پیامبران و دادخوا هان حقوق انسان در تاریخ بشر رفته است, بیشترین و طاقت فرساترین بوده است, امّا نمی توان از نظر دور داشت كه هركدام از این ستمدیدگی ها دلایل خاص خود را داشته است.

اگر بخواهیم عوامل تأثیرگذار بر حقوق زنان در جوامع بشری را به اجمال مورد توجّه قرار دهیم, بخشی از آنها در زمره عوامل طبیعی و برخی در قلمرو شرایط اجتماعی و كاركردی جای می گیرد و بعضی به باورها و انگاره های فرهنگی باز می گردد.

تحقیق درباره این عوامل و سهم هریك در شكل گیری حقوق انسانی و اجتماعی زنان, خود نیاز به پژوهشی جداگانه دارد و ما در این نوشته تنها درصدد این هستیم كه موضوع حقوق زن را در آثار استاد مطهری(ره) مورد بررسی قرار دهیم, آن هم از زاویه استنادهای ایشان به قرآن و با ورهای وحیانی, چرا كه آیات قرآن و نظریه های اسلامی در زمینه شخصیت و حقوق زن, خود تشكیل دهنده فرهنگ یا بخش مهمّی از فرهنگ جوامع اسلامی است.

چنان كه اشاره شد, شرایط اجتماعی و فرهنگی از جمله عوامل مهمّ رویكرد به حقوق زن و نوع نگرش و پردازش به آن است, و این امر سبب شده است تا موضوع (حقوق زن) در عصر حاضر با توجّه به دگرگونی های مهمّ اجتماعی و فرهنگی با شدّت و جدّیت بیشتری مطرح شود, و گاه با (فمنیسم) به نگرش ها و اظهارنظرهای افراطی بینجامد!

در این فضای پرتحوّل كه بیشتر ابعاد زندگی و فرهنگی و روابط انسانی و اجتماعی دستخوش تغییرات و تجدیدنظرهای بنیادی قرار گرفته است, بی تردید نگاه عطشناك و تحوّل طلب و انتقادگر نسل حاضر متوجّه آموزه های دینی و قرآنی نیز شده است و تلاش می كند تا پاسخ پرسش های ز یر را بیابد:

۱. از دیدگاه قرآن, زن چگونه موجودی است؟

۲. آیا زن از جهت شرافت و حیثیّت انسانی با مرد برابر است؟

۳. دین برای زن و مرد, یك نوع حقوق و وظیفه و یا كیفر قرار داده یا تبعیض و تفاوت قائل شده است؟

۴. آیا وضع قوانین نسبت به زن و مرد یكسان و مشابه است؟

۵. نگرش دین به زن, نگرشی همراه با تكریم است یا تحقیر؟

۶. آیا وضع مقررات ویژه ای مانند مهریه, وجوب نفقه زن بر مرد, حق مرد در طلاق, نصف بودن ارث زن, جواز تعدّد زوجات برای مردان, شهادت دو زن به جای یك مرد, ریاست خانوادگیِ مرد, حق حضانت كودك و نشانگر نگاه دین به زن به عنوان موجودی ضعیف تر و پایین تر نیست و این تفاوت ها اهانت به زن و تضییع حقوق او نیست؟

۷. حضور كم رنگ زن در عرصه های سیاسی, اجتماعی و فرهنگی و قرار گرفتن او در حجاب و عفاف, مانع دست یابی او به حقوقش نیست؟

این بحث ها در زمان مرحوم شهید مطهری مطرح بوده است, امّا نه به اندازه امروز كه گروه های فمنیست تلاش های جدّی دارند و تشكل هایی را پدید آورده اند كه زنان را به گزینش صفات مردانه تشویق می كنند, و سعی در جایگزینی زن به جای مرد در همه عرصه ها دارند, و برای دس ت یابی به برابری زن و مرد خواستار تجدید ساختار جامعه شده اند, زیرا نظام كنونی جامعه به گمان آنها حاصل قرن ها تسلط مردانه است. اینان خواستار نابودی گرایش ها و پندارهای سنّتی هستند و راه حلی كه برای احقاق حقوق زن پیشنهاد می كنند, یك نوع راه حل ضدّدینی است كه باید هرگونه توصیه ای كه دین, طبیعت, سنّت یا خانواده ارائه می دهد در آن نادیده گرفته شود.

بدون شك همان گونه كه در گذشته دیدگاه های مردسالاری و تحقیرآمیز نسبت به زنان, به زیان هم مردان و هم زنان انجامیده است, باورهای افراطی فمنیسم با ایده زن سالاری و زن مداری نیز بیش از پیش به زیان زن و مرد خواهد بود. نگرش متعادل قرآن, نه آن تفریط را برمی تابد و نه این افراط را, از نظر قرآن زن و مرد در انسانیّت برابرند, ولی از دو گونه خصلت برخوردارند. این دوگانگی از ساختار جسمانی و عاطفی آن دو سرچشمه گرفته است, همان گونه كه آزادی و برابری انسان ها از طبیعت آنها الهام گرفته, دوگانگی كارآیی و وظایف آنها نیز از ساختمان وجودی آن دو ریشه یافته است و به تعبیر استاد مطهری:

(زن و مرد دو ستاره اند در دو مدار مختلف, هركدام باید در مدار خود و فلك خود حركت كند شرط اصلی سعادت هریك از زن و مرد و در حقیقت جامعه بشری, این است كه دو جنس هریك در مدار خویش به حركت خود ادامه دهند. آزادی و برابری آن گاه سود می بخشد كه هیچ كدام از مدار و مسیر طبیعی و فطری خویش خارج نگردند. آنچه در آن جامعه ناراحتی آفریده قیام برضدّ فرمان فطرت و طبیعت است نه چیز دیگر.)۱

از نظر استاد, اسلام با تعالیم آسمانی خود احیاگر حقوق زن است, به ویژه قرآن در عصر نزولش گام های بلند و اساسی را به سود زن و حقوق او برداشت, ولی هرگز در این میان زن بودنِ زن و مردبودن مرد را نادیده نگرفت, بلكه زن را همان گونه دید كه در طبیعت هست. زن در قرآ ن همان زنِ در طبیعت است. كتاب تشریع (قرآن) با كتاب تكوین (طبیعت) یك برداشت را ارائه كرده اند. اوج سخن از حقوق زن در قرآن, همین انطباق و هماهنگی است.

●زن و مرد, دارای حقوق برابر یا همانند

یكی از پرسش ها یا اشكال هایی كه بر نگرش حقوقی قرآن نسبت به زن شده این است كه:

(اگر اسلام زن را انسان تمام عیار می دانست حقوق مشابه و مساوی با مرد برای او وضع می كرد, لكن حقوق مشابه و مساوی برای او قائل نیست. پس زن را یك انسان واقعی نمی شمارد.)۲

برای پاسخ دادن به این اشكال, نخست باید دید كه آیا همسانی زن و مرد در حیثیّت انسانی و برابری آنها از جهت انسانیّت و حقوق, به معنای تشابه و یك نواختی آنها در حقوق است, یا تساوی امری غیر از تشابه است.

استاد مطهری در این باره می نویسد:

(تساوی غیر از تشابه است, تساوی برابری است و تشابه, یك نواختی; ممكن است پدری ثروت خود را به طور مساوی (از جهت ارزشی) میان فرزندان خود تقسیم كند, امّا به طور متشابه تقسیم نكند. مثلاً ممكن است این پدر چند قلم ثروت داشته باشد, هم تجارت خانه داشته باشد و هم م لك مزروعی و هم مستغلات تجاری, ولی نظر به اینكه قبلاً فرزندان خود را استعدادیابی كرده است, در یكی ذوق و سلیقه تجارت دیده است و در دیگری علاقه به كشاورزی و در سومی مستغل داری, هنگامی كه می خواهد ثروت خود را تقسیم كند, با در نظرگرفتن اینكه آنچه به همه فرزند ان می دهد از لحاظ ارزش مساوی با یكدیگر باشد و ترجیح و امتیازی از این جهت در كار نباشد, به هركدام از فرزندان خود همان سرمایه را می دهد كه قبلاً آزمایش استعدادیابی آن را مناسب یافته است.)۳

وی در پاسخ به این پرسش كه چرا در همه موارد میان حقوق مردان و زنان همانندی نیست و در برخی موارد تفاوت دیده می شود, به طور گسترده و در ضمن چند محور زیر بحث را پی گرفته و در پرتو آیات قرآن بررسی كرده است:

۱. جایگاه زن در آفرینش

۲. تفاوت های طبیعی در آفرینش زن و مرد.

۳. فلسفه ناهمانندی حقوق و وظایف زن و مرد.

الف: جایگاه زن در آفرینش

به نظر استاد مطهری, قرآن با تفسیر آفرینش, زیربنای مقررات امور اجتماعی از قبیل مالكیّت, حكومت, حقوق خانوادگی و را بیان داشته است.

قرآن كریم برخلاف دیگر منابعی كه امروز به عنوان كتب آسمانی معرفی شده اند, سرشت و خلقت نخستین زن را احترام آمیز می داند و سرشت زن و مرد را دوگانه ندانسته است.

قرآن با كمال صراحت در آیات متعدّدی می فرماید كه زنان را از جنس مردان و از سرشتی نظیر سرشت مردان آفریده ایم:۴

(یاایها الناسُ اتّقُوا ربّكم الّذی خلقكم من نفس واحدهٔ وخلق منها زوجها وبثّ منهما رجالاً كثیراً ونساءً) نساء / ۱

ای مردم, از پروردگارتان پروا كنید, آن كه شما را از یك نفس (جنس) آفرید و از آن (نَفس واحد) همسر او را و از آن دو مردان و زنان بسیار پدید آورد.

یعنی آفرینش انسان چه مرد و چه زن از یك جنس و به یك گونه بوده است. خداوند زن (حوّا) را از همان جنس (گل) آدم آفریده است. جنس آدم و حوّا یكی است و آفرینش آن دو از خاك است. در آیات دیگر نیز به صراحت اشاره شده كه زن و مرد در آفرینش یكسانند و هیچ یك بر دیگری امتیازی ندارند.

این درحالی است كه تورات موجود, زن را از ماده ای حقیرتر از سرشت مرد, معرفی كرده است و معتقد است كه وجود زن, طفیلی وجود مرد است و از دنده چپ مرد آفریده شده است:

(خداوند خوابی گران بر آدم مستولی گردانید تا جفت و یكی از دنده هایش را گرفت و گوشت جایش پر كرد. و خداوند خدا آن دنده را از آدم گرفته بود, زنی بنا كرد و وی را به نزد آدم آورد.)۵

امّا در قرآن چنین امتیازی میان زن و مرد دیده نمی شود, چنان كه در سوره زمر به آفرینش همانند و یگانه زن و مرد اشاره می كند و تفاوتی یا امتیازی ویژه برای زن یا مرد قائل نیست:

(خلقكم من نفس واحدهٔ ثمّ جَعَلَ منها زَوجها) زمر / ۶

شما را از یك نفس بیافرید و از آن یك نفس, همسرش را قرار داد.

در سوره اعراف نیز می خوانیم:

(هو الّذی خلقكم من نفس واحدهٔ وجعل منها زوجها لیسكن الیها)

اعراف / ۱۸۹

اوست كه همه شما را از یك نفس بیافرید و از آن یك نفس, همسرش را قرار داد تا به او آرامش یابد.

نویسنده:حسین شرفی

۱. مطهری, مرتضی, نظام حقوق زن در اسلام, انتشارات صدرا, قم, ۲۵.

۲. همان, ۱۱۱.

۳. همان, ۱۱۲.

۴. همان, ۱۱۵.

۵. تورات, سفر پیدایش, باب ۲, آیه ۲۲ و ۲۳ و نیز باب ۱۹ آیه ۱۹.