به بهانه پخش سریال «آشپزباشی»هنرمند «زیرتیغ»

۱) اولین قسمت «آشپزباشی» که پخش شد، در یک مهمانی بودم. از قضا پخش سریال با صرف شام همزمان شده بود. یکی از دوستان غذا نخورده، دست از شام کشید و گفت: از بس استرس دارم، نمی‌توانم غذا بخورم. …

۱) اولین قسمت «آشپزباشی» که پخش شد، در یک مهمانی بودم. از قضا پخش سریال با صرف شام همزمان شده بود. یکی از دوستان غذا نخورده، دست از شام کشید و گفت: از بس استرس دارم، نمی‌توانم غذا بخورم. از امر و نهی کردن پرستویی استرس گرفته‌ام!

۲) محمدرضا هنرمند، استاد تصویر صحنه‌های رئال است؛ صحنه‌هایی که مخاطب را با خود درگیر می‌کند و به‌راحتی هم رها نمی‌کند. «زیر تیغ» اوج این تصویرسازی بود. سریال آنقدر به واقعیت نزدیک بود و آنقدر مردم با آن همذات‌پنداری می‌کردند که روانشناسان به دلیل تلخی و گزندگی‌اش هشدار دادند. در «آشپزباشی» هم با اینکه تنها دو قسمت از پخش آن گذشته و هنوز داستانش دارای گره‌های اساسی نشده، همین مشخصه بار دیگر باعث پذیرش سریال هنرمند از سوی مخاطب شده است.

۳) سبک این کارگردان و فیلمسازانی از این قبیل، وامدار یک کهن الگوست. بزرگان ادب، سخنوران و حکیمان ما برای انتقال پیام و مفهوم و حتی روایت قصه‌ای معمولی از عناصر آشنا و قابل فهم بهره می‌برده‌اند. عریانی، گزندگی و قابل لمس بودن مشخصه بارز این متون است. آثار ماندگار سینما و تلویزیون هم آنهایی‌اند که از همین رویه بهره برده‌اند. درباره «آشپزباشی» هم این امیدواری به وضوح وجود دارد.

۴) بخش عمده توفیق سریال‌های اخیر هنرمند را باید به حساب دو بازیگر چیره‌دست آن گذاشت: پرویز پرستویی و فاطمه معتمدآریا؛ دو بازیگر تمام نشدنی سینما و تلویزیون ایران که اوج پختگی بازیگری‌شان را تجربه می‌کنند. در کنار این دو، دیگر بازیگران هم بقاعده استفاده شده‌اند.

۵) هنوز کسی به نیت سیمای ملی پی نبرده که چرا داشته‌هایش را اینگونه درطبق اخلاص گذاشته؟ در این مقال هم جای طرح این مساله نیست.

فقط می‌ماند یک نکته و آن اینکه در این ماراتن، سریالی موفق است که عیارش بالا باشد. «آشپزباشی» در همین ابتدا نشان داده که پتانسیل تبدیل به سریالی موفق و پربیننده را دارد.

۶) قضاوت درباره مجموعه «آشپزباشی» براساس دو قسمت و بیشتر سابقه کارگردانش بود اما نباید از این نکته گذشت که انتظارات خصوصا بعد از «زیر تیغ» از هنرمند بالاست و همین کار او را سخت‌تر می‌کند.

۷) و یک نکته دیگر: وقتی «روز گار قریب» پخش می‌شد، یاد محمدرضا هنرمند می‌افتادم. اصلا وقتی یکی از این دو را می‌بینم، یاد دیگری می‌افتم. کاری به سبک کاری و خصوصیات ظاهری‌شان ندارم. ریلکسی و آرامش‌شان فرای تصوری است که در کارهای‌شان می‌بینیم!

احمد رنجبر