نگرش امام حسین (علیه السلام) به گذر عمر

امام حسین(علیه السلام ) پرسیدند: یا ابن رسول الله روزگار را چگونه می گذرانی ؟ فرمودند: روزگار را درحالتی می گذرانم که پروردگار بزرگ ناظر بر اعمال من است و آتش جهنم را در پیش روی …

امام حسین(علیه السلام ) پرسیدند: یا ابن رسول الله روزگار را چگونه می گذرانی ؟ فرمودند: روزگار را درحالتی می گذرانم که پروردگار بزرگ ناظر بر اعمال من است و آتش جهنم را در پیش روی خود مشاهده می کنم. مرگ در تعقیب من است و از گیر حساب بازپسین رهایی ندارم و در گرو اعمال خویشتن می باشم . آنچه دلم بخواهد، نمی شود و قدرت دفع مکروهی از خویشتن ندارم . کارها در دست دیگری است ، اگر اراده کند عذابم فرماید و اگر بخواهد، مورد عفوم قرار می دهد. بنابر این کدام مسکین است که از من درمانده تر باشد؟

امام حسین علیه السلام آن شخصیت والا و فخر عالم و فرزند سید کائنات با آن همه مقام و آبرو در نزد خداوند متعال اینگونه به دنیا می نگرند و خود را درمانده می دانند و بیمناک از آتش جهنم در حالی معصومیت ایشان محرز شده است و از حساب و کتاب آخرت هراس دارند و خود را درمانده ترین میداند پس وای به حال ما که گردن فرازی ها می کنیم و به هیچ می انگاریم به رحمت خداوند متعال چشم طمع دوخته ایم بی مهابا نقض دستورش میکنیم و از مرگ غافل و در زرق و برق دنیا غرقیم و گویی که نه حسابی در پیش و نه عذابی مخوف ،تا به موقعیتی میرسیم سرمست و مغرور شده و فراموش میکنیم که همه امور در دست یگانه بی همتاست و هر آن اراده کند اوضاع دگرگون میشود.

بار دیگر نحوه نگرش امام حسین علیه السلام سرور و سالار شهیدان را با تأمل بنگرید و مقام و موقعیت والای آن حضرت را در نظر آورید و سپس نظری به خود و موقعیت و کردارتان بیندازید ببینید چگونه است ؟ آیا با همین منش دم از حسین و حسینی بودن میزنیم ؟ اگر این است ما با آن کوفیان هفت رنگ چه تفاوتی داریم ؟

اگر واقعا حسینی هستیم و دم از حسین میزنیم باید چون او زیست و سیره حضرتش را الگو قرار داد عشق به دل است نه به حرف ،بکوشیم این محرم واقعا حسینی باشیم .

منبع : بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۱۱۶