فیلم یا عکس؟

مسلما هر کدام یکی از این دو را بیشتر می پسندید. عکس ثبت یک لحظه است بدون اینکه بدانیم پیش و پس آن چه بوده است .فیلمبرداری تداوم و پیوستگی را نشان میدهد .هر صحنه ای را که مشاهده می …

مسلما هر کدام یکی از این دو را بیشتر می پسندید. عکس ثبت یک لحظه است بدون اینکه بدانیم پیش و پس آن چه بوده است .فیلمبرداری تداوم و پیوستگی را نشان میدهد .هر صحنه ای را که مشاهده می کنی پیوند آن را با تصویر قبل حس می کنی و منتظر تصویری هستی که نشان داده خواهد شد . هر صحنه را که می بینی در حس صحنه قبل هستی و این حس به تو کمک می کند که صحنه بعد را بهتر لمس کنی . در عکس هیچ حسی از قبل نداری .تصویر را می بینی تازه میروی در بحر آنچه می بینی و کنکاش می کنی تا در زوایای تصویر چیزی بیابی . در فیلم پیوستگی تو را هدایت می کند به سمت یک مفهوم .اگر وسط فیلم برسی و یک نگاه بکنی و بروی شاید هیچ چیز متوجه نشوی . در عکس می بینی و به افکارت اجازه میدهی تا تفسیر کند و داستانی را پیدا کند که تصویر می خواهد بگوید . در فیلم تصاویر حرف می زنند و نیازی به خیا لپردازی نیست .پیوستگی تصاویر به تو می گوید چه خبر است .برای درک مسائل موجود در یک سازمان باید فیلم سازمان را ببینیم .یک شات از وقایع بما کمکی نمی کند و حتی ما را شاید به بیراهه ببرد . مدیرانی که با یک عکس از سازمان تصمیم می گیرند ، با یک تلفن یا یک نامه و ایمیل احتمال خطایشان بالا میرود . مدیر باید فیلم سازمان را ببیند . برای اینکه بدانیم نظر عمومی یک واحد در مورد یک موضوع چیست باید بروش اصولی و علمی نظر سنجی کنیم . اگر بواسطه صحبت یکنفر در یک جمع چهل نفری در موردی مربوط به آن جمع قضاوت کنیم آشکارا به خطا رفته ایم . برای تصمیم گیری و قضاوت در سازمان سعی کنیم فیلم ببینیم نه عکس!