سریال «هوش سیاه» جذاب و دیدنی، اما تخیلی!؟

این سریال به مضمونی پرداخته که تاکنون پرداخته نشده و انصافا آن را جذاب کرده و از لحاظ نوع ساخت نیز نسبت به دیگر سریال‌های پلیسی کشور، از ساختی قوی برخوردار است. پرداختن به انواع …

این سریال به مضمونی پرداخته که تاکنون پرداخته نشده و انصافا آن را جذاب کرده و از لحاظ نوع ساخت نیز نسبت به دیگر سریال‌های پلیسی کشور، از ساختی قوی برخوردار است. پرداختن به انواع و اقسام جرایم رایانه‌ای و اینترنتی و آثار و لطمات گاه جبران‌ناپذیر این جرایم و استفاده به تمام معنا از تجهیزات و روش‌های رایانه‌ای و الکترونیکی از نکات بارز فیلم است، هرچند در برخی قسمت‌ها، غلوها و بزرگنمایی‌ها و البته گاف‌هایی دیده می‌شود.

مدتی است سریالی با نام «هوش سیاه» از شبکه سوم سیما در حال پخش است که به مضمون و محتوایی بسیار جدید و بکر پرداخته است.

هرچند این سریال را از لحاظ نوع ساخت و موضوع می‌توان جذاب، دیدنی و پرمخاطب در نظر گرفت، اما با شرایط واقعی و آنچه در زمینه جرایم رایانه‌ای و سایبر در کشور رخ می‌دهد، تا حدودی تخیلی و فراتر از واقعیت است.

با توجه به تصویب قانون جرایم رایانه‌ای در مجلس و ایجاد دادسرای جرایم رایانه‌ای، برخورد با جرایم الکترونیکی، سایبری و رایانه‌ای بسیار پررنگتر و قانونی‌تر شده و در این زمینه، هم مراکز امنیتی و هم پلیس کشور ـ البته با دستان خالی ـ اقدامات قابل تقدیر و چشمگیری را محقق کرده‌اند؛ اما در حوزه جرایم رایانه‌ای و سایبری در کشور ما هنوز سرمایه‌گذاری و هزینه کافی نشده و این در حالی است که هم‌اکنون در بیشتر کشورها به ویژه کشورهای اروپایی و غربی و کشورهای آسیایی، سرمایه‌گذاری هنگفت و بودجه‌های کلانی را برای تقویت هرچه بیشتر قدرت مبارزه و کشف جرم در بستر مجاری و رایانه‌ای اختصاص داده‌اند.

حال بماند که با وجود این هزینه‌های کلان آن کشورها، باز هم شاهد انواع و اقسام خبرها درباره جرایم رایانه‌‌ای و سرقت‌ها و جنایت‌های اینترنتی و الکترونیکی در آن سوی مرزها هستیم که این نشان از گستردگی روز به روز این جرایم و لزوم و تقویت تشکیلات بازدارنده و برخوردکننده دارد.

گذشته از برخی ایرادات سریال بعنوان مثال نادیده گرفتن و حذف کلی نقش دستگاه قضائی در کشف جرم و نیاز به دستور قاضی برای تک تک اقدامات پلیس، و همچنین مغفول ماندن این رکن مهم کشف جرم و برخورد با مجرم، سریال «هوش سیاه» به مضمونی پرداخته که تاکنون پرداخته نشده و انصافا آن را جذاب کرده و از لحاظ نوع ساخت نیز نسبت به دیگر سریال‌های پلیسی کشور، از ساختی قوی برخوردار است.

پرداختن به انواع و اقسام جرایم رایانه‌ای و اینترنتی و آثار و لطمات گاه جبران‌ناپذیر این جرایم و استفاده به تمام معنا از تجهیزات و روش‌های رایانه‌ای و الکترونیکی از نکات بارز فیلم است، هرچند در برخی قسمت‌ها، غلوها و بزرگنمایی‌ها و البته گاف‌هایی دیده می‌شود.

البته باید اذعان داشت، برخورد با جرایم رایانه‌ای و سایبری در کشور، از مدت‌ها پیش رنگ بیشتری به خود گرفته و این برخورد و نظارت در حوزه کشف جرم و دستگیری مجرم البته از سوی نهادهای امنیتی و مرکز بررسی‌های جرایم سایبری، در برخورد با اخلالگران امنیت سایبر و هکرهای سایت‌های گوناگون، سارقان الکترونیکی بانک‌ها، انهدام صدها سایت مستهجن ایرانی و دستگیری اعضای آن، انجام پروژه‌های دارکوب، فتنه عمیق و... کاملا مشخص است.

از سوی دیگر، پلیس آگاهی کشور که یکی از ادارات خود را ویژه جرایم رایانه‌ای تهران قرار داده نیز پرونده‌های مهمی را به سرانجام رسانده است؛ آن هم با این امکانات کم و اندک.

اما نکته مهمی که در این باره مطرح است این که، امیدواریم پلیس آگاهی امکانات خود را برای مبارزه با جرایم رایانه‌ای در حد سریال «هوش سیاه» افزایش دهد و با توجه به خیز جدید رده‌های ارشد ناجا و دیگر دستگاه‌های امینتی برای اخلاگران رایانه‌ای و سایبری، توان و قدرت مبارزه با این جرایم بالا رفته و ما شاهد دستگیری و مجازات این عاملان جنایات مجازی و الکترونیکی باشیم و روزی را ببینیم که چنین تجهیزات و ابزارهای لازمی برای مبارزه با جانیان الکترونیکی و سایبری در اختیار نهادهای ویژه و مسئول کشور وجود دارد.

گفتنی است، به تازگی ناجا تدابیر گسترده‌ای برای عرض اندام در زمینه جرایم رایانه‌ای و سایبری اندیشیده است و با تشکیل پلیس فضای مجازی، خود را برای رویارویی با جرایم رایانه‌ای آماده می‌کند.