مشکلات باروری مردان، ارثی است؟

به نقل از انجمن آنستزیولوژی ومراقبت های ویژه ایران،مردان نتيجة باروري از طريق تزريق اسپرم به داخل سيتوپلاسم – يک شکل درمان ناباروري – ممکن است داراي اسپرم کمتر و کم‌کيفيت‌تر نتيجة باروري طبيعي باشند. اين جمع‌بندي نخستين آناليز از اين نوع در مورد مردان جواني است که نطفة آنها در اوايل دهة ١٩٩٠ از طريق IVF بسته شده است
تزريق اسپرم به داخل سيتوپلاسم (ICSI) نوعي فناوري کمک به باروري است. با شکل‌گيري يک بخش آن توسط باروري در محيط آزمايشگاهي (IVF)، اين روش اسپرم جمع‌آوري شده از پدر را مي‌گيرد و آن را مستقيماً در قسمت داخلي تخمک مادر تزريق مي‌کند، با اين هدف که باروري نرمال ايجاد کند. سپس تخمک بارور شده در زهدان مادر جايگذاري مي‌شود.

ICSI بدواً براي درمان مردان دچار ناباروري به کار مي‌رفت – که اشاره به مرداني دارد که دچار کمبود اسپرم بوده يا عملکرد اسپرم غير طبيعي دارند. اين تکنيک به پزشکان اجازه مي‌دهد تا باکيفيت‌ترين اسپرم‌ها را انتخاب کنند، و تزريق مستقيم اسپرم به درون تخمک شانس باروري را افزايش مي‌دهد.
اين تکنيک بيش از ٢٠ سال پيش توسط پروفسور استايرتگمات و تيمش به روش پيشگام تبديل شد. در ١٤ ژانوية ١٩٩٢ نخستين بچه از طريق ICSI متولد شد.
از آنجا که بسياري از موارد ناباروري مردان ناشي از اختلالات ژنتيک است، پروفسور وان استايرتگمات و همکارانش هميشه بر اين باور بوده‌اند که مردان نتيجة لقاح از طريق ICSI چنين اختلالاتي را از پدران خود به ارث مي‌برند.

حال، پس از آناليز ٥٤ مرد متولد شده از طريق ICSI در فاصلة سال‌هاي ١٩٩٢ تا ١٩٩٦ – يک دورة زماني خاص که فقط اين اقدام درماني براي مردان نابارور به کار مي‌رفت – انديشة مزبور ممکن است به واقعيت نزديک‌تر شده باشد- آناليز انجام شده ارتباط ميان ICSI و کيفيت و کميت فقيرتر اسپرم را نشان مي‌دهد.
• کاهش تعداد اسپرم، تمرکز بر مردان نتيجة ICSI
٥٤ مرد مشمول مطالعه – در سنين ١٨ تا ٢٢ سال – از طريق داده‌هاي بيمارستان UZ بروکسل شناسايي و با گروهي از مردان نتيجة باروري طبيعي به عنوان گروه کنترل تلفيق شدند.
از جمع مردان نتيجة باروري از طريق ICSI، ٥٠ نفر داراي پدراني با فاکتور ناباروري مردانه بودند (٢ مورد تلفيق ناباروري مردانه و زنانه، ٤٨ مورد صرفاً ناباروري مردانه). در مورد ٤ مرد ديگر مشمول اين مطالعه، دليل ناباروري آنها نامشخص بود.

از تمامي مردان نمونة اسپرم گرفته شد، که براي ارزيابي کميت و کيفيت اسپرم مورد ارزيابي قرار گرفت. هچمنين نمونة خون براي آناليز گرفته شد و ساير بررسي‌هاي مرتبط به ارزيابي سلامت صورت گرفت.

 

تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد که تعداد اسپرم مردان نتيجة ICSI تقريباً به اندازة نصف تعداد مردان نتيجة باروري طبيعي بود و نيز مطالعه کاهشي ٢٠٠ درصدي را در تعداد مجموع اسپرم‌ها (حاصل ضرب حجم نطفه در تراکم آن) و کل اسپرم‌هاي قادر به حرکت (اسپرم‌‌هايي متحرک يا آنهايي که توانايي رسيدن به تخمک را دارند) نشان داد.

به علاوه مشخص شد که احتمال اينکه مردان نتيجة ICSI داراي تراکم اسپرم کمتر از ١٥ ميليون در ميلي‌ليتر باشند ٣ بار بيشتر بوده و چهار بار محتمل‌تر است که تعداد مجموع اسپرم آنها کمتر از ٣٩ ميليون در ميلي‌ليتر باشد.

 

به عنوان مرجع، سازمان بهداشت جهاني (WHO) تراکم اسپرم نرمال را ١٥ ميليون در ميلي‌ليتر يا بالاتر تلقي مي‌کند.
يافته‌هاي تيم تحقيق پس از لحاظ کردن تعدادي از عوامل داراي احتمال تأثيرگذاري بر روي کيفيت مني مانند سن، شاخص تودة بدني (BMI) و ناهنجاري‌هاي اندام‌هاي تناسلي به قوت خود باقي بود.
• يافته‌ها نشان مي‌دهند که "يک مرحله از باروي‌ گذشته است"
در کل پروفسور وان استايرتگمات و همکارانش مي‌گويند که نتايج مطالعة آنها نشان مي‌دهد که مردان نتيجة باروري از طريق ICSI داراي اسپرم‌هاي ضعيف‌تر از نظر کمي و کيفي هستند، که احتمال ابتلا به مشکلات باروري را در آنها افزايش مي‌دهد.

پروفسور استايرتگمات مي‌نويسد: "اين نتايج غير منتظره نيستند. پيش از انجام ICSI والدين در انتظار فرزند مطلع مي‌شدند که ممکن است پسران آنها مثل پدران خود داراي اسپرم و نطفة مشکل‌دار باشند. براي تمامي والدين، اين آگاهي دليلي براي پرهيز از اقدام به ICSI نبود، و آنها مي‌گفتند: "اگر اين اتفاق با ICSI بيفتد در عين حال مي‌تواند راه‌حلي براي پسران ما هم باشد."

 

پروفسور استايرتگمات مي‌گويد: "اين نتايج اوليه از مسن‌ترين گروه افراد بزرگسال در سراسر جهان که نتيجة باروري از طريق ICSI بوده‌اند نشان مي‌دهد که در واقع يک درجه از "مشکلات باروري" به پسران پدراني منتقل شده است که به دليل داشتن نطفة مشکل‌دار تحت ICSI قرار گرفته‌اند."