پرهیز از صفت عیب جویی و منفی نگری

نقل شده است که حضرت عیسی(ع) با حواریین بر سگ مرده ای گذشتند. حواریون گفتند: چه بوی گندی دارد این سگ. حضرت فرمودند: چه سفید است دندانهای آن. (مجموعه ورام، ج۱، ص۱۱۷)
همانا مراد آن حضرت …

نقل شده است که حضرت عیسی(ع) با حواریین بر سگ مرده ای گذشتند. حواریون گفتند: چه بوی گندی دارد این سگ. حضرت فرمودند: چه سفید است دندانهای آن. (مجموعه ورام، ج۱، ص۱۱۷)

همانا مراد آن حضرت از این کلمات، تأدیب آن جماعت بود و سرمشق سایر بندگان خدا که نباید همیشه در تفحص «عیب و ایراد» همدیگر باشند، بلکه باید خوبیهای دیگران را دیده و بدی را ندیده فرض کنند. در روایتی دیگر از حضرت ابی جعفر(ع) و ابی عبدالله(ع) آمده است: نزدیکترین افعال بنده به کفر آن است که شخصی با شخص دیگر رابطه برادری دینی برقرار کند، پس لغزش ها و خطاهای او را شماره کند تا روزی او را به سبب آنها سرزنش نماید. (اصول کافی، ج۴، ص۵۷) همچنین از پیغمبر خدا(ص) نیز روایت شده است که فرمود: تتبع مکنید و جستجو منمایید زشتیها و لغزش های مؤمنان را، به درستی که هرکس دارای این صفت باشد، خداوند نیز تتبع افعال ناشایست او کند و او را رسوا سازد اگرچه در درون خانه اش باشد. (همان)