این ۴ نفر را به خاطر بسپارید

اوزه بیو اولین بار در ماه مه ۱۹۶۱ پیراهن بنفیکا لیسبون را برتن کرد حضور بازیکن سابق باشگاه اسپوتینگ کلوب موزامبیک مصادف شد با اولین مقام قهرمانی بنفیکا در اروپا

اوزه بیو اولین بار در ماه مه ۱۹۶۱ پیراهن بنفیکا لیسبون را برتن کرد.حضور بازیکن سابق باشگاه اسپوتینگ کلوب موزامبیک مصادف شد با اولین مقام قهرمانی بنفیکا در اروپا. اما این رخداد قبل از حضور ثابت او در این تیم رقم خورد. در دوم مه ،۱۹۶۲ یکی از وقایع مهم زندگی اوزه بیو ۲۰ ساله رخ داد. نیمه اول مسابقه فینال جام اروپا با ۳ گل پوشکاش و با نتیجه ۳ بر ۲ به نفع رئال مادرید به پایان رسید اما لحظات باشکوه اوزه بیو فرا رسید، مدافعان رئال مادرید هیچ راهی برای مهار این مهاجم نیافتند. او توانست ۳ گل به رئال مادرید تحمیل کند.

به این ترتیب دوران درخشان اوزه بیو از آمستردام آغاز شد و در آسمان فوتبال جهان اوج گرفت اما این تنها شاهکار جادوگر نبود و در جام جهانی ۱۹۶۶ در مرحله یک چهارم نهایی بعد از اینکه پرتغال، مجارستان، برزیل و بلغارستان را مغلوب کرد، به مصاف کره شمالی رفت که در مرحله قبل به طور باورنکردنی ایتالیا را حذف کرده بود.

کره شمالی در عرض ۲۲ دقیقه به برتری ۳ بر صفر رسید. گویی مرگ سایه انداخته بود اما اوزه بیو در عرض ۳۳ دقیقه ۴ گل (دو گل از روی نقطه پنالتی) به ثمر رساند. این بازی در نهایت با نتیجه ۵ بر۳ به سود پرتغال به پایان رسید. در آن جام پرتقال به لطف گلزنی های اوزه بیو به مقام سوم جام جهانی رسید. اوزه بیو با ۹ گل به عنوان آقای گل جام شناخته شد.ویژگی مشخص و همیشگی اوزه بیو، استواری و ثابت قدمی به همراه سرسختی همه جانبه برای رسیدن به دروازه حریف با آخرین سرعت ممکن بود، بدون آنکه این سرعت باعث شود او از نظر تکنیکی کم بیاورد. قدرت چرخش و دریبل او فوق العاده بود و دقت شوت های سنگین او همتا نداشت. بنابراین باورنکردنی نیست که او در ۶۴ بازی ملی۴۶، گل به ثمر رساند و همچنین بیش از ۳۰۰ گل برای بنفیکا هدیه آورد.

اوزه بیو باعث شد بنفیکا ۳ بار دیگر به فینال لیگ اروپا راه یابد اما هر ۳ بار از رسیدن به قهرمانی بازماند.اوزه بیو در سال ۱۹۶۵ بازیکن سال اروپا شد و ۲ بار به مقام دوم رسید. او از سال ۱۹۷۵ به ایالات متحده رفت و برای چند باشگاه آمریکایی بازی کرد اما سپس به بنفیکا برگشت و به عنوان کمک مربی در بنفیکا مشغول به کار شد. پلنگ سیاه همچنین بارها به عنوان مفسر فوتبال در تلویزیون پرتغال ظاهر شد.

● رکوردشکنی بزرگ

اسطوره بی بدیل فوتبال مجارستان که مظهر دوران طلایی تیم ملی این کشور در دهه ۵۰ بود، در حالی سال ۲۰۰۶ چشم از جهان فروبست که موفقیت هایی تکرار نشدنی در کارنامه خود ثبت کرده بود. فرانس پوشکاش در سال ۱۹۲۷ در کیشپشت به دنیا آمد. او با ظاهری که داشت (قد کوتاه، چاق و چهار شانه) کمتر به یک فوتبالیست شباهت داشت و از آنجایی که یک افسر ارتش بود و برای یک تیم نظامی بازی می کرد، او را « افسر کوچک مهار نشدنی» نامیده بودند. فرانس همراه «هانود» ۴ بار لیگ مجارستان را فتح کرد.

پوشکاش با تیم ملی مجارستان در حد فاصل سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۴ بی شکست ماند و طی این سال ها به مدال طلای المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی و همچنین نایب قهرمانی جام جهانی ۱۹۵۴ دست یافت. در جام جهانی ،۱۹۵۴ مجارستان در مرحله اول، تیم ملی آلمان غربی را ۸بر۳ شکست داد اما در دیدار پایانی در حالیکه ۲ بر صفر جلو بود با نتیجه ۳ بر ۲ باخت و از قهرمانی دور ماند. از مشهورترین بازی های پوشکاش و تیم ملی مجارستان، مصاف تاریخی با تیم ملی انگلستان در سال ۱۹۵۳ بود که به پیروزی ۶ بر ۳ مجارها انجامید.

پس از انقلاب کمونیستی ۱۹۵۶ در مجارستان، پوشکاش در یکی از سفرهای ملی به اسپانیا رفت و تابعیت این کشور را گرفت.او در رئال همراه «آلفرد و دی استفانو» زوجی را تشکیل داد که از قوی سپید تیمی شکست ناپذیر ساخت. وی همراه این تیم ۴ بار فاتح جام باشگاههای اروپا شد و ۳۲۴ گل به ثمر رساند؛ از جمله ۴ گلی که در فینال لیگ اروپا در سال ۱۹۶۰ مقابل تیم اینتراخت فرانکفورت به ثمر رساند.

پوشکاش در طی ۸۵ بازی ملی برای مجارستان ۸۴ گل به ثمر رساند که سال ها این رکورد دست نخورده ماند. پوشکاش در سال ۱۹۶۶ باز نشسته شد و در کشورهای مختلف از جمله اسپانیا، کانادا، ایالات متحده، یونان، شیلی، مصر، پاراگوئه، استرالیا و عربستان مربیگری کرد. وی مدتی هم سرمربی تیم ملی کشورش بود اما نتوانست با این تیم به جام جهانی ۱۹۹۴ صعود کند.اسطوره فوتبال مجارستان و یکی از ۷ چهره برتر تاریخ فوتبال جهان، در سال ۲۰۰۶ پس از چندین سال مبارزه با بیماری، چشم از جهان فروبست.

● اسطوره شهر میلان

جوزپه مه آتزا در سال ۱۹۲۷ یعنی در سن ۱۷ سالگی به عضویت اینتر درآمد و خیلی سریع به عنوان یک تمام کننده عالی، خود را نشان داد. او مهارت خاصی در مقهور کردن دروازه بانها در شرایط تک به تک داشت و حتی گاهی در یک محوطه کوچک به راحتی توپ را با عبور دادن از سنگربان حریف وارد دروازه می کرد. او در دومین سال حضورش در اینتر، ۳۳ گل به ثمر رساند و در فصل ۱۹۳۰-۱۹۲۹ یعنی اولین سال برگزاری سری A نیز ۳۱ گل برای اینتر به ارمغان آورد. مه آتزا در سال ۱۹۳۰ به تیم ملی ایتالیا دعوت شد و در اولین بازی ۲ گل به ثمر رساند تا ایتالیا، ۴ بر ۲ سوئیس را شکست دهد.

در همان سال ایتالیا باهت تریک مه آتزا، مجارستان، یکی از قدرتهای بزرگ جهان را مغلوب کرد. در جام جهانی ،۱۹۳۴ ویتوریو پوزو مربی وقت ایتالیا تصمیم گرفت یک ریسک انجام دهد و مه آتزا را که یک مهاجم سنتی بود، در پست مهاجم نفوذی قرار دهد.

این بازیکن در دور دوم یک گل حیاتی به اسپانیا زد و در بازی فینال با وجود مصدومیت، پاس گلی برای شیاویو مهیا کرد تا ایتالیا ۲ بر یک چکسلواکی را مغلوب کند. ۴ سال بعد در فرانسه، باز هم مه آتزا برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. این بار هم قدرت گلزنی او فدای تاکتیک تیمی ایتالیا شد و باز هم بیشتر نقش گلسازی را ایفا کرد تا زمینه را برای قهرمانی دوباره ایتالیا در جام جهانی فراهم کند. جوزپه کمی بعد از دومین قهرمانی ایتالیا، دچار مصدومیت جدی از ناحیه زانو شد. او در سال ۱۹۳۹ با تصمیمی عجیب از اینتر راهی میلان شد اما با آغاز جنگ جهانی تعداد بازی های وی برای میلان کمتر از تعداد انگشتان دست بود. در ادامه به یوونتوس و سپس به آتالانتا رفت و در فصل ۱۹۴۷-۱۹۴۶ به عنوان مربی-بازیکن به اینتر بازگشت.

رکورد گلهای ملی مه آتزا برای ایتالیا تا سال ها باقی ماند و در نهایت توسط «ریوا» شکسته شد. در سطح باشگاهی هم مه آتزا در ۴۴۰ بازی در سری A، تعداد ۲۶۹ گل وارد دروازه حریفان کرد. پس از مرگ او اینتر و میلان توافق کردند نام ورزشگاه سن سیرو را به افتخار این اسطوره جاودانه به «جوزپه مه آتزا» تغییر دهند.

● کاپیتان با شخصیت

بابی مور فقید، بی شک یکی از برترین مدافع تاریخ فوتبال جهان بوده است. مور فوتبال حرفه ای را با قراردادی که با وستهام یونایتد امضا نمود، شروع کرد و خیلی زود مراحل ترقی را پیمود. بابی مور در سال ۱۹۶۲ برای نخستین بار پیراهن تیم ملی انگلستان را برتن کرد و با استعدادی که از خود بروز داد همراه تیم ملی انگلستان در جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی حضور یافت و در تمامی مسابقات تیم کشورش، به عنوان بازیکن ثابت بازی کرد.

توانایی او در تکل، ارسال پاس های بلند در زمان حمله و همچنین شخصیت فوق العاده اش موجب شد در سن ۲۵ سالگی بازوبند کاپیتانی تیم ملی را در اختیار بگیرد و در طول یک دهه، ۹۰ بار کاپیتان تیم نام بگیرد. به لطف قدرت او وستهام در سال ۱۹۶۵ با پیروزی بر مونیخ ۱۸۶۰ فاتح جام برندگان جام اروپا شد. سال بعد به لطف حضور او و ستارگانی چون گوردن بنکس، بایی چارلتون و جفت هورست، انگلستان فاتح جام جهانی کردند.

در این رقابت ها تا مرحله نیمه نهایی هیچ گلی دریافت نکرد و در بازی با پرتغال تنها از روی نقطه پنالتی دروازه اش باز شد. در دیدار نهایی و در وقت اضافه حضور با بی مور باعث حفظ برتری انگلستان شد تا جام جهانی در خانه حفظ شود. ۴ سال بعد یک بار دیگر بابی مور در جام جهانی به عنوان کاپیتان، تیم انگلستان را هدایت کرد اما این بار آلمانی ها در دیدار یک چهار نهایی موجب حذف جزیره نشینان شدند.

مور در سال ،۱۹۷۳ پس از ۱۰۶ بازی برای تیم ملی در دیداری دوستانه مقابل ایتالیا برای همیشه با پیراهن تیم ملی خداحافظی کرد. سال بعد او پس از انجام ۶۴۲ مسابقه برای وستهام به فولهام پیوست و ۳ فصل موفق را هم در این تیم سپری نمود و ۱۵۰ بار به میدان رفت. بابی مور در دوران بازیگری اش ۹۰۰ بار در میادین رسمی حضور یافت و همواره به واسطه نجابت و شخصیت فوق العاده اش دیگران را تحت تأثیر قرار داد. سر بابی مور در سال ۱۹۹۳ در اثر ابتلا به سرطان در سن ۵۲ سالگی دار فانی را وداع گفت.