نگاهی به سریال «کلانتر»

حضور پلیس یا کاراگاهان جنایی در تلویزیون ایران قدمتی کمتر از سی سال دارد. بینندگان علاقه مند به سریال های کاراگاهی و معمایی که همواره به سریال هایی مانند «پوآرو»، «بازرس درک»، …

حضور پلیس یا کاراگاهان جنایی در تلویزیون ایران قدمتی کمتر از سی سال دارد. بینندگان علاقه مند به سریال های کاراگاهی و معمایی که همواره به سریال هایی مانند «پوآرو»، «بازرس درک»، «شرلوک هلمز»، «ناوارو» و «خانم مارپل» به دیده اشتیاق نگاه می کردند در سال های اخیر از سریال «کلانتر» به عنوان یک اثر پلیسی و جنایی قابل قبول یاد می کنند.«محسن شامحمدی» کارگردان سریال «کلانتر» بعد از ساخت سریال های «آیینه عبرت»، «شلیک نهایی» و «تصمیم نهایی» سریال دنباله دار «کلانتر» را ساخت. او «کلانتر» را با «داریوش فرهنگ» آغاز کرد اما در نهایت «ایرج نوذری» ایفاگر نقش کلانتر شد و حضور یک شخصیت ثابت در سریال های کلانتر ۲ و ۳ می توانست مخاطب را به تماشای یک سریال دنباله دار ترغیب کند و در موفقیت اثر تأثیرگذار باشد. اندک اندک بیننده «ایرج نوذری» را در مقام سرگرد امیری کلانتر باور کرد و به دلش نشست.

او در ایفای این نقش در پی فاکتورهای خاص نبود و برخلاف تکیه کلام های رایج یا تیک های خاص بازی در تکرار حرکات و سکنات، به سمت ویژگی های کلی تری رفت. برخورد و واکنش های آگاهانه و کنترل شده در برقراری ارتباط بهتر با مظنونان و حتی متهمان در بازی او به وضوح دیده می شد.«لیلا موسوی» نقش دستیار خانم کلانتر را بازی می کرد. او در این کار بسیار تبحر داشت و خیلی خوب و به جا شخصیت یک زن پلیس را ایفا کرد. «موسوی» انتخاب به جایی از سوی کارگردان برای این نقش بود او از لحاظ فیزیک صورت و نوع استحکام در برقراری دیالوگ توانایی خود را نشان داد. «فرهاد مهادیان» نیز در نقش دستیار کلانتر چندمین تجربه همکاری اش را با این کارگردان تجربه کرد.

او در نقش ستوان «نیما شایان» نقش متفاوتی را ایفا کرد و می توان نمره رضایت بخشی به او داد. نیما شایان از دانشگاه افسری دانش آموخته شده بود و غرور و خودباوری بالایی داشت و سرگرد امیری «ایرج نوذری» در ابتدا سعی کرد غرور او را بشکند تا این که کم کم قابلیت هایش را نشان داد.کارگردان در سری سوم «کلانتر» زشتی، پلیدی، عشق، جنایت و دوستی را هم چون سایر آثارش به تصویر کشید. نکته بارز و برجسته سریال او مخاطب قرار دادن اقشار مختلف جامعه بود که در ۵ اپیزود «مرگ مشکوک»، «دختر عمو»، «نسترن»، «کمال» و «دوستان» اقشار بالا تا پایین جامعه را به تصویر درآورد تا موجب جلب توجه اقشار مختلف جامعه در هر گروه سنی باشد. او در قالب این اپیزودها سعی داشت به وادی سخت کشف جرم بپردازد و تحرک بیشتری را به صحنه ها و اتفاقات ببخشد. قصه های کلانتر زاییده ذهن کارگردان است و چندان مصداق بیرونی ندارد.

او سال ها درباره پرونده های جنایی و رازآلود مطالعه کرده است و با اتکا به ذهن خود داستان های سریال را خلق کرد. اپیزودهای فیلم نامه جذابیت و استحکام داشت و نکات آموزنده و عبرت آموز را به مخاطبان گوشزد می کرد هر چند ریتم آن کند بود.حضور بازیگران حرفه ای در شخصیت های فرعی قابل توجه بود. سری سوم این سریال پخته تر از سری های قبل ساخته شد و سبک کار بازیگران و حتی کارگردان فرق کرده بود اداره آگاهی و محل کار سرگرد تغییر کرده و دستیار او خود موجب چالش های درون گروهی شده بود.

فیلم نامه و کارگردانی خوب و مناسب سریال به چشم می آمد و حضور فعال نیروی انتظامی در این سریال نشان دهنده هوش و درایت کارگردان بود. او با بهره گیری از تجارب ذهنی و پرونده های مختلف و در اختیار داشتن امکانات و تجهیزات مفید و مؤثر اثری قابل قبول روانه آنتن کرد و هر قسمت با فراز و نشیب هایی ذهن بیننده را تحریک می کرد تا او به راه حل های مختلف فکر کند و در لحظه مناسب غافلگیر شود. همه این ها را باید به لذات بصری این سریال اضافه کرد.تصویربرداری «امیر محمد قربان خانی» از لحاظ فنی قاب متفاوت بسته بود.

طراحی صحنه و لباس که توسط «قاسم ترکاشوند» انجام شده بود نیز متفاوت جلوه می کرد. او در کارش در طراحی لباس شخصیت های مختلف ذکاوت خاصی به کار برده بود.فرق عمده ای که سریال «کلانتر» با بقیه سریال های پلیسی داشت این بود که در این سریال از حرکات تند، سریع و انفجار خبری نبود و بیشتر قسمت ها حول و حوش مسائل و روابط انسانی دور می زد و اغلب نقش های منفی سریال حس ترحم بیننده را به خود جلب می کرد و مردم را با مشکلاتی که ناخواسته گریبان هر فردی را می گیرد، آشنا می کرد.قصه های سریال واقعی و کنش ها و واکنش های شخصیت های قصه با رفتارهای طبیعی عموم مردم منطبق بود.

ضیغمی