انتخابات تاریخی آمریکا

انتخابات ریاست جمهوری امسال آمریکا از هر نظر تاریخ ساز بوده است برای اولین بار در طول ۵۰ سال اخیر, این نخستین بار است که رئیس جمهوری یا معاونش, نامزد نشده اند

انتخابات ریاست جمهوری امسال آمریکا از هر نظر تاریخ‌ساز بوده است. برای اولین بار در طول ۵۰ سال اخیر، این نخستین بار است که رئیس‌جمهوری یا معاونش، نامزد نشده‌اند.

مبارزات برای تعیین نامزدها بسیار زود شروع شد و بیش از همه طول کشید و ایالت‌های بسیاری در مبارزات مقدماتی تاثیرگذار شدند. همچنین نخستین بار بود که زنی بخت انتخاب شدن به عنوان رئیس‌جمهوری را از طرف یک حزب عمده را پیدا کرده بود اما هیلاری کلینتون نتوانست سرانجام نامزد حزب دموکرات شود.

اگر جمهوریخواهان برنده شوند جان مک‌کین مسن‌ترین مردی خواهد بود که به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا کارش را آغاز خواهد کرد و سارا پالین اولین زنی خواهد بود که معاون رئیس‌جمهوری آمریکا می‌شود اما تاریخی‌ترین نتیجه ممکن پیروزی باراک اوباما، نخستین آمریکایی آفریقایی‌تبار خواهد بود که نخست به نامزدی حزبش برگزیده شد و حالا همه پیش‌بینی‌ها حاکی از انتخاب او به عنوان نخستین رئیس‌جمهور سیاهپوست آمریکا است.

برای درک بیشتر موضوع، یادآوری موانع بسیاری که اوباما در این راه بر آنها غلبه کرد، شایان ذکر است. پسر یک زن سفیدپوست آمریکایی و یک مرد آفریقایی کمتر از ۱۵۰ سال از زمان لغو بردگی، کمتر از ۶۰ سال ازوقتی که روزا پارکز حاضر نشد در آلاباما روی صندلی‌های عقب اتوبوس بنشیند، کمتر از ۵۰ سال پس از پذیرش اجباری کودکان سیاهپوست در مدارس سفیدپوستان و کمتر از ۴ دهه پس از روزهای اوج جنبش حقوق مدنی، در آستانه دست یافتن به بزرگترین مقام آمریکا است. اگر این امر امکان‌پذیر شده به خاطر عوامل بسیار، از جمله اراده و بلندپروازی این مرد است که نخستین دوره سناتوری خود را می‌گذراند.

سیاهپوستان آمریکایی در سال‌های اخیر به مقام‌های بالا در ارتش و قدرت سیاسی این کشور رسیده‌اند اما ریاست جمهوری متفاوت است نه فقط برای این که به وسیله مردم و بلکه از طریق کالج انتخاباتی، برگزیده می‌شود. اگر اوباما رئیس‌جمهور شود، آخرین دژ نیز تصرف شده است اما این به معنی آن نیست که بسیاری از سیاهپوستان آمریکا دیگر شرایط نامساعد گذشته را نخواهند داشت و یک شبه تبعیض و بی‌عدالتی علیه آنان ریشه‌کن شده است اما تاثیر روانی بر آمریکا و پیام امیدبخشی که پیروزی اوباما به سراسر جهان خواهد فرستاد را نباید بی‌اهمیت انگاشت.

در طول مدت طولانی مبارزات انتخاباتی، درباره این امر که آیا آمریکا برای رئیس‌جمهوری سیاهپوست آمادگی دارد، تردیدهایی ابراز می‌شد. با وجود این که نظرسنجی‌ها حاکی از برتری دورقمی اوباما بر مک‌کین است، میزان تاثیر نژاد، یابی‌تجربگی را برنتیجه انتخابات نمی‌توان پیش‌بینی کرد.

اگر نژاد باعث شکست اوباما شود ، شکستی بسیار تلخ خواهد بود. اما آنچه که تلاش اوباما را تا این حد تحسین‌آمیز برجسته کرده است، امتناع شجاعانه او از استفاده ازنژاد خود یا مظلوم‌نمایی به وسیله او بوده است.

او از آغاز بر وحدت و آشتی تکیه کرده و تا آنجا در این راه پیش رفته که دست رد به سینه بعضی از گروه‌های حقوق مدنی سیاهان گذاشته است. او یکی از ظریف‌ترین، بردبارانه‌ترین و مستدل‌ترین سخنرانی‌ها را درباره موضوع جنجالی نژادپرستی در برابر مستمعان آمریکایی ایراد کرد.

او در مبارزه به عنوان یک آمریکایی نمونه، به جای یک آمریکایی سیاهپوست، خود را به عنوان یک رهبر بالقوه برای همه آمریکاییان نشان داد.

مک‌کین بدشانس بود که تنها نقطه قوت او یعنی استفاده از موضوع امنیت ملی، با پیشرفت مبارزات انتخاباتی، تحت تاثیر بحران اقتصادی قرار گرفت. او با انتخاب سارا پالین به عنوان سیاستمداری از خارج از واشنگتن، دست به قماری جسورانه زد زیرا این کار محبوب مردم سایر نقاط آمریکا است و ممکن است برخلاف آنچه که امروز به نظر می‌رسد در آخرین لحظه‌ها به نفع وی تمام شود اما برآوردن انتظاراتی که از اوباما به وجود آمده تقریبا محال است.

در اروپا، و در انگلیس، که اوباما به شدت محبوب است، در ماه‌های نخست کار او ممکن است سرخوردگی به نحو خطرناکی افزایش یابد زیرا رهبران و مردم قاره متوجه خواهند شد که برنامه او الزاما به معنی آنچه که آنان امیدوار بودند، نیست.

او سیاستمداری محافظه‌کار در کشوری است که مرکز سیاسی آن، با معیارهای اروپایی، همچنان محافظه‌کار است. منافع ملی و واقعیت‌های ژئوپلتیک آمریکا همچنان در درجه اول اهمیت قرار خواهد داشت.

ما (اروپایی‌ها) می‌توانیم امیدوارباشیم رئیس‌جمهوری بعدی آمریکا چهره جدیدی به بقیه دنیا نشان دهد. اما اوباما به جنگ در افغانستان به عنوان یک اولویت سیاسی نگاه می‌کند و طرفدارحمایت بیشتر دولت از صنایع و بازرگانی آمریکا است. این یعنی تقاضای سربازان خیلی بیشتر از اروپا و شرایط دشوارتر برای تجارت.

ما هرگز نباید فراموش کنیم که آمریکا یک کشور دیگر است. به هر حال روز سه‌شنبه تاریخ ورق خواهد خورد و همراه با غروب آفتاب دوره قدرت بوش، دوره تازه‌ای آغاز خواهد شد که امیدواریم آمریکایی روشن‌اندیش‌تر، کمتر جنگ‌طلب‌ و با رفتاری دوستانه‌تر باشد اما نباید دچار هیچ توهمی باشیم: این آمریکایی است که حتی در شرایطی که پویایی دموکراسی و توانایی آن را برای احیای خود تحسین می‌کنیم، رئیس‌جمهوری خواهد داشت که منافع آمریکا را بر هر چیزی مقدم می‌داند.

ایندپندنت

مترجم: علی ایثاری کسمایی