انسان‌شناسی علم به مثابه علم رهایی‌بخش؛ پیوند نظریه و عمل در پژوهش عملی مشارکتی

لادن رهبری

پژوهش عملي مشاركتي عموما در جهت ايجاد تغييرات اجتماعي حركت مي­كند و با ويژگي‌هايي مانند تمرکز بر روی افرادي كه تحت تأثیر موضوع پژوهش قرار دارند و مشارکت دادن آنها در فرايند پژوهش، تأکید بر دانش تعاملي و مبتني بر آموزش دوطرفه پژوهشگر و مردم كه نتيجه­ عملي به دنبال داشته باشد و براي عموم مردم قابل فهم باشد، جلوگيري از ايجاد رابطه­ مبتني بر اعمال قدرت و سلطه ميان پژوهشگر و مردم عادي، توانمندسازي افراد و انتخاب موضوع از مسئله‌های عيني جامعه شناخته مي­شود. پژوهش عملي مشاركتي در راستاي ايجاد پيوند ميان نظريه و عمل و با نگرش رهايي­بخش، ارزش­ها را خارج از چهارچوب علم نمي­داند و مطالعه­اي را سودمند مي­انگارد كه به ارزش­هاي اجتماعي به اندازه‌ واقعيت­هاي عيني اهميت دهد. اين مقاله با ارجاع به پژوهش­هاي انجام‌شده، به معرفيِ تفصيلي اين روش، بنيان­هاي نظري، نقاط قوت و ضعف و راهبردهاي عمليِ آن پرداخته و همگراييِ بنيادين آن با پژوهش جامعه­شناسي مردم­مدار را به بحث گذاشته است.

مقاله "انسان‌شناسی علم به مثابه علم رهایی‌بخش؛ پیوند نظریه و عمل در پژوهش عملی مشارکتی" در نشریه پژوهش‌های انسان‌شناسی ایران، دوره 2، شماره 2، پاییز و زمستان 1391 ‌به چاپ رسیده است.

لینک مقاله در سایت نشریه پژوهش‌های انسان‌شناسی ایران

https://ijar.ut.ac.ir/article_50670_0.html

 

پیوست	اندازه
30331-368.doc	186.5 KB