کالا شدن کالبد دیگری

معصومه صالحی

دغدغه پژوهشگران حوزۀ سلول های بنیادی برای ایجاد شیوه های مؤثر درمانی و کمک به هم نوع کاملا منطقی و قابل درک است. حتی تمایل برخی برای زندگی بیشتر و تلاش برای به تأخیر انداختن پیری و حفظ کالبد، با صرف هزینه های بسیار کلان و بکار گرفتن روش هایی جدید و جدیدتر برای تغذیه، درمان و زیبایی در برنامه روزانه خود را، شاید بتوان حق هر انسان بشمار آورد.
اما همه می دانیم که انسان" اشرف مخلوقات" دارای حرص نیز است؛ بنابراین برای حفظ کالبد خود حاضر است با پرداخت قیمت های بالا" اعضاء بدن هم نوع خود" را، که از شدت فقر دست به فروش عضو زده،یا کودک و جوانی که ربوده شده و... را با کمال میل خریداری کند تا چند صباحی آن هم نه با سلامت کامل بیشتر زنده بماند.
در اینجا باید بپرسید رفع نقص عضو، درمان بیماری، مبارزه با پیری و... با چه قیمتی؟ارزش های انسانی  را تا چه حد می توان زیر پا گذاشت؟ جامعه ای متشکل از انسانهایی با کالبد همیشه سالم و جوان و زیبا ولی تهی از ارزش های انسانی و اخلاقی تا چه حد می تواند از فروپاشی محفوظ بماند؟
علیرغم برخورد دولت ها در سراسر جهان و وجود قوانین مختلف مبنی بر منع قاچاق انسان و
تجارت اندام انسانی،بازار تجارت اندام به طرق مختلف به فعالیت خود ادامه می دهد.
آبان ماه سال گذشته(1387)4 تن از اعضای یک سازمان خیریه فرانسوی، که به جرم ربودن 150 کودک آفریقایی از چاد باعنوان " نجات کودکان آواره " قصد فروش آنها را در اروپا داشتند دستگیر شدند. بر اساس این گزارش تلویزیونی رئیس سازمان خیریه مسؤولیت طرح "نجات کودکان آواره" را پذیرفته ولی اظهار می کند که هیچ گونه اطلاعی نداشته که 4 تن از اعضاء سازمان قصد سوء استفاده
داشته اند!
آیا ارزش های انسانی و اخلاقی آنقدر افت کرده، که یک سازمان خیریه دست اندر کار قاچاق و تجارت اندام انسانی می شود!



هفته گذشته نیز از ربایش وقاچاق کودکان الجزایری توسط شبکه های صهیونیستی برای فروش اعضای بدن بویژه کلیه به مبالغ کلان خبر داد.
جوانانی که از کشورهای آسیایی، آفریقا و اروپای شرقی به امید دست یافتن به زندگی بهتر و رفتن به جایی که از بیکاری و ... خبری نیست و همه چیز در کمال زیبایی و آسایش است و با توجیهاتی چون دستیابی به برابری حقوق، فرار از سربازی و ... به طور قاچاقی از کشور خود  خارج می شوند،
اکثرا به دام باندهای قاچاق انسان می افتند.
بویژه در مواردی که تمام مدارک  آنها را ازبین می برند، از آنها برده وار برای اهداف مختلف از جمله کار و تکدی اجباری، خدمت در خانه های فساد و فروش اعضاء و ... استفاده می شود.
امروزه قاچاق انسان پس از قاچاق مواد مخدر و اسلحه سومین اقدام جنایی بین المللی به شمار می آید. نکته جالب توجه این است که افراد قاچاق شده با توجه به ویژگی های کالبدی و ملیت و نژاد قیمت گذاری می شوند و به فروش می رسند.
" طبق گزارش دفتر مبارزه با مواد  مخدر سازمان ملل، سالانه بیش از 700 هزار زن و بچه برای سوء استفاده جنسی و کار اجباری در دام شبکه های قاچاق انسان گرفتار می شوند؛"آمار مربوط به کودکان در سال 2000 سالانه 2/1 میلیارد قربانی است.
سازمان بین المللی مهاجرت نیز در گزارش خود اعلام کرده که 30 میلیون آسیایی در خارج ازکشورهای خود زندگی می کنند و مورد استثمار جنسی و کار بیشتر قرار دارند.این سازمان جهانی شدن و آسان شدن سفرها را مهم ترین علت قاچاق انسان ذکر کرده است. از دیدگاه انسان شناسی نیز می توان پذیرفت که تغییر رابطۀ انسان با محیط منجر به تغییر رفتار و الگوی زندگی شده و می شود. افزایش مهاجرت و سفر بین کشورها، بهبود ارتباطات ودسترسی بیشتر،فناوری بالا و آسان شدن سفرها منجر به تغییر رابطه انسان با محیط شده است. ولی از سوی دیگر باید اذعان کرد ،که پایین بودن امکانات و سطح زندگی در کشورهای آسیایی، آفریقایی و اروپای شرقی و مشکلات سیاسی و فشارهای داخلی در این کشورها سبب شده که بویژه جمعیت جوان این کشورها تلاش کنند به کشورهای اروپای غربی و آمریکا مهاجرت کنند.
دسترسی به اینترنت،تبلیغات رسانه ها، پیروی از مد، ایجاد امیدهای واهی در جوانان، هویت زدایی و از سوی دیگر ضعف سیستم های آموزشی، نابرابری و... نیز از عواملی است که میل به مهاجرت های غیر قانونی را افزایش می دهد.
اکثر قربانیان باندهای قاچاق انسان از نظر جنسی و جسمی مورد سوء استفاده قرار می گیرند. عده ای به منظور استفاده و فروش اندام و عده ای نیز برای کار اجباری، البته گروه دوم نیز سرانجامی جز مرگ زودرس ندارند.
در اینجا این سؤال پیش می آید که آیا بهبود ارتباطات در دنیای نوین و تغییر رابطۀ انسان با محیط و افزایش مهاجرت و سفر و تمایل به دستیابی به زندگی بهتر، باید زمینه استثمار و قاچاق و برده برداری را فراهم کند؟ نقش سازمانهای بین المللی و حقوق بشر در دفاع از حقوق انسانها چه می شود ؟
باید گفت تا زمانی که اخلاق و قانون جایگاه واقعی خود را به طوری جدی و نه شعارگونه!در جامعه انسانی پیدا نکنند، هر گونه پیشرفت و تکنولوژی به بیراهه خواهد رفت و در خدمت عده ای معدود خواهد بود و اکثریت را در خدمت اقلیت خواهد گرفت.
بر اساس گزارش یک روزنامه انگلیسی، بسیاری از مردم در حال فروش اندام خود همچون کلیه، بخش هایی از کبد و حتی قرینه چشم به صورت اینترنتی هستند تا بدین وسیله به در آمدهای گزافی دست یابند. این فرآیند در انگلیس رواج یافته است، ولی نکته جالب این است که با توجه به اینکه فروش چنین اعضایی در برخی کشورها از جمله انگلیس ممنوع است، بیماران انگلیسی به کشورهایی چون چین، پاکستان و... سفر می کنند تا اندام های مورد نیاز خود را خریداری کنند.
چه می شود کرد؟ انسان عصر جدید خواستار زندگی جاودانه است. چه از راه شبیبه سازی، انسان ربایی و تجارت عضو و ...؛ ظاهراً نمی شود مانع او شد. روزی را تصور کنید که انسان با همین حرص و ولعی که در مصرف کالاها دارد،برای خرید عضو و ترمیم کالبد خویش با حرص به هم نوعان خود نگاه کند.
اگر انسان اشرف مخلوقات است، چگونه است که کالبد و روح دختران و پسران خردسال و جوان و زنان، تا دیروز بردۀ شهوت عده ای دیگر از هم نوعان خود بود و امروز نیز تقاضای جدید مشتریان برای عضو، سبب شده که این اشرف مخلوقات پس از ربوده شدن به کالایی تجاری تبدیل شود؟
در اینجا نظریه انسان شناسی تقابل خود و دیگری کاملاً مصداق دارد. چرا که ما برای خود بهترین ها را ولی برای "دیگری" بدترین ها را طالبیم.
آیا کودکان آفریقایی بدنیا آمده اند که روح و کالبد شان حتی توسط سازمان خیریه به مصرف!هم نوعان ثروتمندشان برسد؟
آیا دختران و پسران آوارۀ افغانی بدنیا آمده اند که چون کالایی تجاری در پاکستان، کشورهای عربی، اروپا و... به منظور اهداف غیر انسانی و غیر اخلاقی خرید و فروش شده و مورد سوء استفادۀ هم نوعان خود قرار گیرند؟
چه عواملی سبب می شود که برخی برای" خود" سلامتی، رفاه، آسایش و زندگی خوب و طول عمر می خواهند ولی با"دیگران" با بی رحمی و خشونت رفتار می کنند؟


[e-mail]