انسان شناسی و توسعه(3)

سامال عرفانی

تصویر: استراو
بخش  سوم
- انسان شناسی و توسعه در سالهای اخیر:
انسان شناسی امروزه در دنیا بیشتر رویکردی انتقادی نسبت به توسعه اتخاذ کرده است و نظریه-پردازان آن به مباحث توسعه ی جایگزین، فراتوسعه، و...روی آورده اند. فرگوسن (1996) می گوید توسعه را می توان به تعبیر انسان شناسی " دو قلوی شر" نامید. به این معنا که توسعه در عین آنکه می تواند دارای نکات مثبت و فوایدی باشد، دارای باری از مشکلات و مسائل منفی است.
امروزه انسان شناسی توسعه در برخی دانشگاه های دنیا تدریس می گردد و ادبیات زیادی در زمینه ی نقش و شرکت رویکردهای انسان شناسانه در توسعه تولید شده است.
در دهه ی 1980، بیشتر توجه در زیرشاخه ی انسان-شناسی توسعه بر هدف، خاصیت و آینده ی این زیرشاخه بود. برخی از ادبیات تولید شده در این دهه موارد زیر هستند:
بِنِت و بوُوِن (1988)، گریلو (1985)، گرین (1985)، هوبِن (1982)، اشنایدر ( 1988)، اسکوبار (1988)، شوانتز ( 1985) و... که ارتباط پروبلماتیک میان انسان شناسی و توسعه بطور خلاصه در آنها بحث شده است.
در اواخر دهه ی 1980 و 1990، انتقادات تحت عنوان نقد پساساختارگرای توسعه ، متاثر از مارکسیسم و نیز جنبش پساساختارگرا/پست مدرنیسم پاگرفت که تفکرات میشل فوکو ( درباره رابطه دانش و قدرت)  بر آنها بسیار تاثیر گذار بود.

برای خواندن این بخش در زیر کلیک کنید:

پیوست	اندازه
8777.doc	43.5 KB