دربارۀ خط فارسی باستان (2)

کارل هوفمان ترجمه و تلخيص: بهار مختاريان

خط فارسی باستان موضوع علاقۀ بسیاری از محققان بوده است و نظریات گوناگونی دربارۀ آن مطرح شده است  اما همچنان این خطر وجود دارد که نه تنها این نظریات قدیم به باد فراموشی سپرده شود، بلکه تنها پرسش زبانشناسان مبنی بر اینکه این خط تا چه اندازه منعکس‌کنندۀ دقیق تلفظ زبان فارسی باستان است هم پاک از صحنه محو شود.
خط فارسی باستان خط میخی است و با خط میخی زبانهای بابلی-آشوری تنها در داشتن میخ مشترک است. تنها یک حرف، یعنی حرف la که نه در واژه‌ های فارسی باستان بلکه در  یک نام بیگانه می‌آید، می‌تواند  برگرفته از خط بابلی نو و یا ایلامی باشد .
شکل حروف میخی خط فارسی باستان اصول سبکی خاص خود را دارد. این حروف تنها از حروفی با شکل زاویه به طرف راست و میخ‌های عمود و افقی با اندازه‌های متفاوت ساخته شده اند در این میان تنها واژه ‌جداکن خط کج  است که البته در کتیبۀ بیستون به دارازی بقیۀ کتیبه‌ها نیست. نظر کنت (p. 12) و براندشتاین-مایرهوفر ( p.19) دربارۀ این واژه‌ جداکن مبنی بر اینکه این واژه‌ جداکن همان زاویه است، درست نیست.

برای خواندن این مطلب در زیر کلیک کنید:

پیوست	اندازه
7366.doc	81 KB