تاثیر مرگ والدین بر کودک

هنگام مرگ والدین با کودک چگونه رقتار کنیم؟

مرگ والدین یکی از پر استرس ترین وقایع زندگی یک کودک است. کودکان در هر رده ی سنی ،وقتی یکی از عزیزان خود به ویژه پدر و مادر یا بستگان نزدیک خود را از دست می دهند،در معرض مشکلات رفتاری و هیجانی ،به ویژه افسردگی ،قرار می گیرند.وقتی متوفی پدر یا مادر است ،کودک علاوه بر فقدان او ،یک رشته فقدان های ثانوی را نیز تجربه می کند ،فقدان هایی مثل از دست دادن برخی امکانات مالی، کاهش دسترسی کودک به والد دیگر و فقدان هایی که معلول تغییر نقش ها و مسئولیت ها در خانواده هستند.

در زمینه تاثیرات کوتاه مدت مرگ والدین نشان می دهد بین مرگ والدین وبروز اختلالات روانی در کودک ،چند هفته پس از مرگ والدین رابطه ی شدید هست.در تحقیقاتی نشان داده شده واکنش فوری کودکان به مرگ عزیزان عبارتند از :اضطراب شدید ،گریه و بداخلاقی ،وابستگی شدید، مشکلات مرتبط با جدایی، افزایش پرخاشگری ،کابوس و مشکلات خواب، ترس ازمصدومیت، مشکلات مرتبط با توالت رفتن، بی اشتهایی بی قراری، از دست دادن تمرکز حواس و مشکلات یادگیری.

 

رفتار صحیح با کودک

 

هرچه سن کودک بالاتر می رود درکش از مسایل عمیق تر می شود. کودکان تا قبل از دبستان، مرگ را قابل برگشت می دانند و در مراسم سوگواری هم احساس نمی کنند والد فوت شده دیگر برنمی گردد، ولی به تدریج متوجه می شوند مرگ جزئی از زندگی است و باید آن را پذیرفت. باید تعریف ساده ای از مرگ برای او داشته باشیم مثلا بگوییم پدر یا مادر فوت شده دیگر قادر به انجام کاری نیست و از این بابت خیلی متاسفیم ولی کاری از دستمان برنمی آید.

 

بی اطلاعی بزرگ ترها از شیوه صحیح برخورد با کودک ی که والد خود را از دست داده است، باعث می شود اطلاعات غلطی به کودک داده شود. سعی کنیم از اسطوره سازی غلط بپرهیزیم و وقایع پیش آمده را عینی و در حد فهم کودک توضیح دهیم زیرا با تعریف زیاد مجبوریم به سوال هایی پاسخ دهیم که خودمان اطلاع درستی از آنها نداریم و  کودک را گیج و نگران می کنیم.

 

برخورد های غلط با کودکان

 

برخوردهای غلط بزرگ ترها با کودکان عبارتند از:

 

در انتظار نگه داشتن کودک : کودک را در انتظار نگه ندارید. نگویید بابا یا مامان به سفر دوری رفته یا قرار است کادویی برایت بفرستد. در این حالت مجبور می شوید همیشه نقش بازی کنید و با این کار با دو مشکل روبرو می شوید، یکی غم از دست دادن عزیز و دیگری صادق نبودن با کودک.

 

صحبت از بهشت و جهنم :گاهی برای تسلی کودک می گوییم فرد درگذشته به بهشت رفته و جایش بهتر از ماست. این می تواند در آینده میل به خودکشی را در کودک بیشتر کند. جمله ای مثل «خدا آدم های خوب را پیش خودش می برد» نیز باعث می شود کودک تصور کند کسانی که زنده اند، آدم های بدی هستند. تا حد امکان از دادن اطلاعاتی که برای کودک قابل فهم نیستند، بپرهیزید.

 

مسئولیت دادن به کودک :اگر کودک فرزند اول خانواده است، نباید مسئولیت سنگینی به او سپرده شود مثلا وقتی پدر خانواده فوت می کند نباید به فرزند پسرش بگویید تو مرد خانه هستی. با این مسئولیت، بار هیجانی زیادی به کودک تحمیل می شود.

 

دورکردن کودک از مراسم سوگواری: اجازه دهید کودک در مراسم سوگواری شرکت کند و احساساتش را بروز دهد. درباره اتفاق رخ داده با او صحبت کنید. کودک مانند بزرگ ترها باید مراسم را از نزدیک ببیند و حتی ناراحتی اش را ابراز کند. کودکان زیر 9-8 سال نباید در مراسم خاکسپاری شرکت کنند ولی در سنین بالاتر می توانند در مراسم حضور داشته باشند، حتی در صورتی که ظاهر تغییر نکرده باشد، می توانند متوفی را ببینند.

 

پاک کردن خاطرات متوفی:در مراحل بحرانی تصمیم نگیرید. عوض کردن خانه یا از بین بردن وسایل فرد درگذشته، به صورت عقده ای در کودک درمی آیند و در آینده آثار خود را نشان می دهند. بعد از پایان مراسم سوگواری یک شیء کوچک مثل عکس یا ساعت متوفی را به عنوان نماد و یادبود به کودک بدهید.

تاثیر مرگ والدین بر کودک