ویروس تفرقه

زمزمه اختلاف اصلاح‌طلبان اگرچه برای جناح رقیب دلنشین و آرامش‌بخش است، اما برای همفکران و همراهان تاسف‌بار و یاس‌آلود. ناکامی‌های پیاپی اصلاح‌طلبان که از شورای اسلامی شهر تهران در دوره دوم انتخابات آغاز شده به برکت تفرقه دوستان، کماکان ادامه دارد و ظاهرا چشم‌انداز روشنی را نوید نمی‌دهد مگر آنکه اراده قاطبه فعالان این عرصه بر دگرگونی شرایط موجود تعلق گیرد. آنچه این روزها در جراید به نقل از بزرگان این جبهه به گوش می‌رسد، حاکی از آن است که هنوز عبرت لازم از این ناکامی‌ها تحصیل نگردیده و شیوه‌های شکست خورده همچنان مورد توجه و بهره‌برداری این دوستان حاشیه‌نشین است. آیا وقت آن نرسیده که عوامل ناکامی‌های گذشته به‌دور از تعصبات جناحی و با نگاه کارشناسی شناسایی و با بیان صمیمی و از سر خیرخواهی اعلام شود؟ آیا این لازمه اخلاق سیاسی نیست که خیل طرفداران یک جبهه سیاسی از اشتباهات و غفلت‌های رهبران خود آگاه شده و نسبت به آن تامل کنند؟ اگر چنین است چرا این انتظار بحق هواداران جبهه اصلاحات توسط روسای آنان برآورده نمی‌شود؟ امروز شرایط سیاسی کشور به‌گونه‌ای است که حتی در صورت اتحاد و انسجام کامل اصلاح‌طلبان و تلاش همه‌جانبه آنان در عرصه انتخابات و حضور اکثریت خاموش که در صورت تحقق چنین شرایطی به پای صندوق‌های رای رفته و به اصلاح‌طلبان رای خواهند داد، باز نمی‌توان با قاطعیت به پیروزی اصلاح‌طلبان امیدوار بود؛ چراکه مولفه‌های تاثیرگذار دیگری نیز در امر انتخابات دخیل‌اند که تاکنون چاره‌ای برای آنان اندیشه نشده است.
یکدستی کامل مجریان و ناظران انتخابات در ادوار گذشته تجربیات تلخی را رقم زده که اعتماد به برگزاری یک انتخابات سالم و عادلانه را مخدوش نموده و اتخاذ تدابیر لازم جهت مقابله با این شرایط نیز امری ضروری است، لذا انتظار می‌رود بزرگانی که سابقه طولانی مبارزه در سنگرهای دفاع از آرمان‌های امام و انقلاب را در پرونده خود دارند، با تبری از مشی مشحون از ناکامی‌های تلخ گذشته و همگرایی در یک فضای پرنشاط و صمیمی با تعامل و تفاهم دست در دست هم نهاده و خیل عظیم مشتاقان «وحدت کلمه» یاران صدیق امام را شادمان نمایند، در این صورت است که کاروان توفیق و تعالی بار دیگر در مسیر اصلاحات قرار می‌گیرد. نگارنده تردید ندارد که انجام این مهم از سوی کسانی که بارها از پس آزمون‌های بزرگ توسعه سیاسی و اجتماعی کشور برآمده‌اند قطعا میسر است، بنابراین همت بر انجام آن هرچه زودتر، بهتر و مفیدتر خواهد بود. بررسی روند اداره کشور نشان می‌دهد که بازگشت اصلاح‌طلبان به عرصه مدیریت کشور نه یک نیاز جناحی بلکه یک ضرورت ملی است زیرا ادامه روند کنونی می‌تواند دستاوردهای انقلاب اسلامی را دستخوش تهدید نماید و هر آسیبی که از این رهگذر وارد شود، همگان در برابر آن مسوول‌اند و در پیشگاه تاریخ پاسخگو، پس قبل از آنکه فضای تفاهم به‌قدری تیره گردد که امکان تحقق آن آرمانی شود، باید دست به‌کار شد و با کنار زدن نقار فتنه و فتور فضای صفا و سرور را رقم زد که این نیاز واقعی جامعه امروز ایران است.
واضح است که دستیابی به وحدت کلمه مقدمه ورود به عرصه انتخابات است و متعاقب آن تدوین برنامه اداره کشور با توجه به سند چشم‌انداز، معرفی کاندیدای واحد با توجه به جمیع شرایط مقتضی و ایجاد سازمان مناسب و اتخاذ تدابیر لازم جهت زدودن آفات برگزاری یک انتخابات سالم و عادلانه از لوازم حائز اهمیت در انتخابات پیش‌روست که باید سریعا به آن پرداخته شود؛ چراکه توفیق در گروی وحدت و وحدت در گروی همت است. نکته دیگری که در این رابطه در خور تامل است، احصاء ابهامات و اشکالاتی است که بر عملکرد اصلاح‌طلبان از ناحیه مردم اعم از دوستان حقیقت‌طلب یا رقبای فرصت‌طلب مطرح می‌شود و تدارک پاسخ مناسب و مستدل برای آنها جهت استفاده در زمان مقتضی، گرچه متاسفانه امکان پاسخگویی در یک فضای ملتهب، در محدوده زمانی اندک و کمبود شدید امکانات رسانه‌ای کار مشکلی است اما عدم پاسخگویی به ابهامات و سوالات نیز می‌تواند دست رقیب را برای تهاجم گسترده‌تر باز نماید و به مدد ابزار تبلیغی فراوانی که در اختیار دارند، بتوانند افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین ساماندهی امکانات تبلیغی موثر جهت استفاده در زمان مقرر علی‌الخصوص تریبون‌های رسمی اندکی که در اختیار است یک ضرورت جدی است.
اگرچه متاسفانه تاکنون از این امکان مسیر نیز استفاده مغتنم نشده است پیش‌بینی می‌شود هر چه به زمان انتخابات نزدیک‌تر شویم و وحدت اصلاح‌طلبان جدی‌تر شود، بر میزان آن هجمه‌ها افزوده گردد که آمادگی بیشتری را جهت پاسخگویی طلب می‌کند. و نکته آخر اینکه تجربه انتخابات شورای اسلامی سوم و مجلس هشتم نشان می‌دهد که نباید در برابر آفاتی که سلامت انتخابات را تهدید می‌کند بی‌تفاوت ماند بلکه بخش زیادی از هم‌وغم مسوولان سیاسی اصلاحات باید صرف ایجاد سامانه مطمئنی جهت نظارت بر انجام انتخابات باشد تا برگزارکنندگان نتوانند مسیر اراده ملت را با تکیه بر مدار میل و سلیقه و اجتهاد شخصی دستخوش تغییر نمایند، در غیر این صورت هر تلاشی تنها منجر به مشروعیت بخشیدن به پیروزی رقیب خواهد شد که در این شرایط به آن نیازمند است. نشود که با شرکت پراکنده در انتخابات ضمن تحقق پیروزی رقیب و شکست خود، توهین و تحقیر را نیز تحمل کنیم، بنابراین مثل معروف هم کتک میل نماییم و هم پیاز را، لازمه دستیابی به جمع این توفیقات اعم از شرکت گسترده مردم در انتخابات و پیروزی اصلاح‌طلبان و اداره قانونمند کشور براساس سند چشم‌انداز، وحدت کلمه است که واکسن قوی مبارزه با «ویروس تفرقه» در تمامی زمان‌هاست. «و اعتصمو به‌حبل‌الله جمیعا و لاتفرقوا»

یدالله طاهرنژاد

منبع : روزنامه کارگزاران