کنترلی بر هرزنامه ها نیست

حتماً تاکنون به نامه های الکترونیکی ناخواسته در ای میل خود برخورد کرده اید؛ این نامه های الکترونیکی که شامل مسائل مختلف خبری، سیاسی، تبلیغات و غیره هستند، هرگاه توسط کاربر ناخواسته تلقی شود به هرزنامه تعبیر می شوند.
۳۰ سال پیش، بازاریاب یک شرکت رایانه یی امریکایی ای میلی را به ۳۹۳ نفر از کاربران آرپانت
- شبکه رایانه یی تحت اداره دولت امریکا که سرانجام به اینترنت تبدیل شد - ارسال کرد؛ این ای میل نخستین هرزنامه تاریخ اینترنت بود.
این پیام تجاری که سوم ماه مه سال ۱۹۷۸ ارسال شد، واکنش سریع و منفی دریافت کنندگان را برانگیخت و آنها مستقیماً به گری توارک که هیچ تلاشی برای پنهان کردن هویت خود نکرده بود، شکایت کردند و شرکت دیجیتال اکیپمنت کورپوریشن نیز توسط مدیران آرپانت مجازات شد. این ای میل نشانه اتفاق های در حال وقوع بود. امروزه هرزنامه ۸۰ تا ۹۰ درصد از تمامی ای میل های ارسال شده که حدود ۱۲۰ میلیارد پیام در روز محسوب می شوند را تشکیل می دهد و یک صنعت چند میلیارد دلاری به شمار می آید.
هرزنامه نویسان در عصر حاضر نه تنها ای میل بلکه وب سایت ها، وبلاگ ها، شبکه های اجتماعی و تلفن های همراه را نیز هدف قرار می دهند و با وجودی که مبارزان با هرزنامه تلاش می کنند این نامه های ناخواسته را از ارتباطات مفید دور نگه دارند، به نظر می رسد هیچ پایانی به چشم نمی خورد.
به نظر می رسد هرزنامه نویسان و ضد هرزنامه نویسان در یک نبرد گرفتارند و هیچ کس انتظار ندارد نبرد علیه هرزنامه به این زودی به پایان برسد؛ هرچند بیل گیتس در سال ۲۰۰۴ وعده داد جهان در سال ۲۰۰۶ بدون هرزنامه خواهد بود.
کنگره امریکا در سال ۲۰۰۳ قانون SPAM CAN-را به تصویب رساند که رسماً صنعت خارج از کنترل هرزنامه را کنترل می کرد و بر اساس آن اشخاص و شرکت ها قبل از ارسال حجم انبوه ای میل مقررات خاصی را باید رعایت کنند و برای کاربران گزینه عدم دریافت ای میل های انبوه را فراهم کنند.
به گفته یک پیشگام اینترنت که اکنون رئیس بنیاد مرز الکترونیکی است، نخستین پیام هرزنامه محصول دوره سالم تری بود و ارسال کننده تبلیغات برای یک مدل رایانه یی جدید را از آدرس ای میل خود ارسال و تمامی آدرس ها را با دست تایپ کرده بود.
هرزنامه توجه عمومی را در سال ۱۹۹۴ و هنگامی که دو وکیل امریکایی یک هرزنامه تجاری را به شش هزار کاربر گروه های گفت و گوی اینترنتی ارسال و خدمات خود را به عنوان وکلای مهاجرت تبلیغ کردند، برانگیخت.
این دو وکیل کتاب هایی را در مورد نحوه ارسال هرزنامه نوشتند و به دیگران کمک کردند ارسال هرزنامه را آغاز کنند. کتاب این دو وکیل همچنین به توسعه اولین نرم افزار با هدف شناسایی و حذف پیام های هرزنامه منتهی شد. نخستین موج هرزنامه نویسان شاهد لبریز شدن صندوق های ای میل خود از پاسخ های خشمگین بودند و اغلب اشتراک آنها توسط ISP آنها بسته می شد. هنگامی که افراد به سرعت یاد گرفتند هویت و محل خود را پنهان کنند، هرزنامه نویسی یک فعالیت زیرزمینی شد.
سازمان هایی مانند Spamhaust Project فهرستی از آدرس های IP تولیدکننده هرزنامه شناخته شده را منتشر و ISP ها نیز از این اطلاعات برای مسدود کردن ارسال ای میل به کاربران شان از این آدرس ها استفاده کردند. جدیدترین فیلترهای هرزنامه از فیلترهای Bayesian استفاده می کنند که با استفاده از محتوای ای میل ها، تشخیص هرزنامه ها را فرا می گیرند یا سیستم هایی که هرزنامه های جدید را از طریق اثر انگشت دیجیتالی شناسایی می کنند. هرزنامه نویسان با تدابیر خود علیه این تدابیر می جنگند و برای اجتناب از ردگیری شدن، بوت نت های بزرگ متشکل از رایانه های زامبی ایجاد کرده اند که بدون اطلاع صاحبان شان تحت کنترل آنها هستند. این بوت نت ها برای ارسال حجم بزرگی از هرزنامه که شناسایی و مسدود کردن آنها به علت غیرمتمرکز بودن شان دشوار است، استفاده می شوند.
هرزنامه نویسان همچنین محتوای هرزنامه هایشان را پیچیده می کنند تا تکنیک های فیلترینگ را مغلوب سازند. بسیاری از هرزنامه ها حاوی کلماتی هستند که از کتاب های آنلاین رایگان گردآوری شده اند تا پیام های هرزنامه یی را استتار کنند.
به گفته محقق یک شرکت ضد هرزنامه، یکی از دلایل ارسال زیاد هرزنامه این است که نسبت کوچکی از آنها از دفاع های ISP می گذرند و به صندوق ای میل کاربران راه می یابند.
متداول ترین استفاده از هرزنامه به منظور فروش یا تبلیغ یک محصول است به امید اینکه برخی از مردم با خواندن آن جلب شوند. هزینه ارسال یک میلیون ای میل جزیی است و بازگشت احتمالی آن حتی اگر یک درصد نیز باشد برای هرزنامه نویسان جالب توجه است.
هرزنامه نویسان مجبورند هرزنامه های بیشتری بفرستند تا مطمئن شوند برخی از آنها به مقصد می رسند اما در حالی که هزینه ارسال آنها برای هرزنامه نویسان پایین باقی می ماند، ISP ها و مشترکان شان به دلیل اتلاف پهنای باند و هزینه فناوری فیلترینگ متحمل هزینه های بالاتری می شوند. در این بین، هرزنامه نویسان به عرصه هایی فراتر از ای میل حرکت کرده اند. در آسیا که دسترسی به تلفن همراه بیشتر فراگیر است، هرزنامه تلفن همراه در حال متداول شدن است. در وب نرم افزار خودکار، وبلاگ های هرزنامه یا Splogs را ایجاد می کند که کاملاً برای میزبانی تبلیغات وجود دارند. در سایت های شبکه اجتماعی مانند فیس بوک یا مای اسپیس، هرزنامه نویسان در خواست های دوستی قلابی ارسال می کنند تا بتوانند دوستان جدید خود را با هرزنامه لبریز کنند.
خبر بد این است که هیچ کس فکر نمی کند هرزنامه به این زودی از میان برداشته شود و راه های جدید ارتباطات همواره به شکل گیری انواع جدیدی از هرزنامه منتهی می شود و خبر خوب اینکه پیش بینی های اولیه مبنی بر اینکه هرزنامه، اینترنت را کند می کند، هنوز به وقوع نپیوسته است.

منبع : روزنامه اعتماد