نگرانی تل آویو از اولویت های بوش

نخست وزیر «آریل شارون» هم که حزب جدیدی تأسیس کرده است و انتظار دارد در انتخابات سال آینده بیشترین رأی را کسب کرده و دولتی قدرتمند تشکیل دهد، به شدت نگران سیاست سوق دادن ناحیه خاورمیانه به طرف دموکراسی به وسیله واشنگتن است. از نظر اسرائیل، سیاست آمریکا، خطر قدرت بخشیدن به گروه هایی را دارد که حتی از حکومتهای خودکامه کنونی که اسرائیل با آنها مخالف است، خصومت بیشتری نسبت به اسرائیل داشته باشند. برای نمونه، قدرت نمایی نامزدهای وابسته به اخوان المسلمین، در انتخابات مصر، که اسرائیل با آن به صلح رسید، به نظر می رسد به ویژه تهدیدی جدی باشد.
این نظر که شارون از سیاست بوش در منطقه ناراضی است، طبیعتاً این نظر را که اسرائیل، اگر نه نفوذی قاطع، که نقشی اساسی در سیاست واشنگتن در خاورمیانه دارد، مورد تردید قرار می دهد، به ویژه در دولت بوش پس از حمله سپتامبر ،۲۰۰۱ که امنیت اسرائیل از نظر نومحافظه کاران اصلی اساسی در نظر گرفته می شود.
نومحافظه کاران به این نظر خود پایبندند که امنیت اسرائیل باید به بهترین وجهی تضمین شود، اما با شیوه هایی که با نظرات جناح راست حزب لیکود _ حزبی که اخیراً شارون از آن کناره گرفت _ نزدیکتر است تا دولتی که سیاست های آن از نظر آنها، زیاده صلح جویانه و نرم باشد. بنابراین در حالی که شارون را به سرکوب و سختگیری شدید نسبت به انتفاضه دوم فلسطین تشویق می کنند، از او به خاطر بیرون آمدن از غزه روی گردان شده اند.
به رغم افت تدریجی نفوذ نومحافظه کاران در دولت بوش از زمان تهاجم به عراق، آنان در دو سال گذشته به شدت به اعمال نفوذ برای «تغییر رژیم» در سوریه دست زده اند که در صورت لزوم همراه خواهد بود با عملیات محدود نظامی برای تحقیر بشار اسد و مجازات او به خاطر ناتوانی ادعایی او در ممانعت از عملیات شورشیان عراق و «جنگجویان خارجی» از طریق سوریه. آنها از طرف همان تندروهایی حمایت می شوند که از تهاجم به عراق حمایت کردند به ویژه «دیک چنی» معاون ریاست جمهوری آمریکا و بعضی از مقامهای پنتاگون. در سال گذشته، نومحافظه کاران به این استدلال پرداخته اند که «تغییر رژیم بعثی سوریه» کوشش های آمریکا برای گسترش دموکراسی در منطقه را شدت می بخشد، به ویژه برای پیش بردن عقب نشینی نیروهای نظامی و نیروهای امنیتی دمشق از لبنان پس از ترور «رفیق حریری» نخست وزیر پیشین لبنان در ماه فوریه.
بررسی و تحقیق سازمان ملل متحد درباره ترور رفیق حریری که انگشت اتهام را به سوی سوریه نشانه رفته است، کسانی را که در دولت بوش موافق «تغییر رژیم» در سوریه هستند، قدرت بخشیده است، ولی اسرائیل که تحلیلش از اوضاع سوریه، انعکاس از نظرات کارشناسان سازمان مرکزی اطلاعاتی آمریکا (سیا) و وزارت خارجه آمریکاست، در این مورد احتیاط بیشتری به خرج داده است.
به همه اینها، هرج و مرجی را باید اضافه کرد که به نظر می رسد در عراق در حال گسترش است و برخوردهای فرقه ای که ممکن است سوریه و حتی لبنان را فراگیرد. در نظر اسرائیلی ها، هم مخالفان داخلی سکولار حافظ اسد و هم دشمنان تبعیدی اش، به ویژه «فرید قدری» که مورد نظر نومحافظه کاران است، زیاده از حد ضعیفند و غیرمتشکل و نمی توانند تعداد زیادی از طرفداران خود و یا نیروهایی را که به شدت مخالف اسد هستند، سازماندهی کنند. برای آنها، طبق روایتی در «فوروارد» (نشریه اصلی یهودیان آمریکا)، اسد تنها کسی است که می تواند نظم و آرامش سوریه را حفظ کند.
«لئون هادار» یک کارشناس متولد اسرائیل که کتاب اخیر او، «توفان شن» (Sandstorm) بحثی است درباره کم شدن نقش و حضور آمریکا در منطقه می گوید: «به نظر می رسد وضع موجود در سوریه برای اسرائیل از همه سناریوهای دیگر کمترین زیان را داشته باشد، زیرا رهبری ضعیف و ناتوان همچون بشاراسد قادر نیست کار زیادی علیه اسرائیل انجام دهد.» او می گوید: «منافع کوتاه مدت و درازمدت اسرائیل به وضوح این است که هرج و مرج و آشوب نه در لبنان به وجود بیاید و نه در سوریه، آن هم با آن همه مشکلاتی که باید در ساحل غربی و غزه با آن دست و پنجه نرم کرد.»
اگرچه دولت اسرائیل از فعال شدن دولت بوش در مورد «تغییر حکومت» در سوریه هراس دارد، خیلی بیشتر نگران بی تفاوتی آن نسبت به برنامه ادعایی هسته ای ایران است. این امر به ویژه به خاطر سخنان «محمود احمدی نژاد» رئیس جمهوری ایران علیه اسرائیل بیشتر به چشم می خورد. طبق یک برآورد (ادعا) اطلاعات نظامی اسرائیل، چنین برنامه ای می تواند تا مارس آینده برگشت ناپذیر و غیرقابل جبران باشد.
گفته می شود که مقام های اسرائیلی، طرف آمریکایی شان را به خاطر موافقت آنها با تأخیر در تحت فشار قرار دادن آژانس بین المللی اتمی برای ارجاع موضوع ایران به شورای امنیت که ممکن است به تحریم اقتصادی این کشور بینجامد، مورد ملامت قرار داده اند. واشنگتن ظاهراً موافقت کرده است که ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت به تأخیر بیفتد تا سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و بریتانیا معروف به (EU۳) ، امکان یابند پیشنهاد روسیه را به منظور حل مسأله غنی سازی اورانیوم، به ایران ارائه دهند و درباره آن به مذاکره بپردازند.
نارضایتی اسرائیل از آمریکا همزمان است با انتقادی بی سابقه نسبت به دولت جورج بوش از سوی لابی قدرتمند صهیونیستی در واشنگتن، یعنی کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل. «آیپک» که به ویژه در کنگره آمریکا دارای نفوذ است، اخطار کرده که «تأخیر بیشتر در مورد ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خطری جدی برای ایالات متحده و متحدان ما دربردارد و به زیان منافع آمریکا و اسرائیل است.»
طبق گزارش روزنامه فوروارد، اسرائیلی ها از این که دولت بوش نسبت به معامله جدید روسیه با ایران، یعنی فروش موشک هایی به ارزش یک میلیارد دلار به این کشور _ که می تواند برای حفظ تأسیسات اتمی ایران و علیه حمله احتمالی موشکی به آن به کار رود _ اعتراض شدیدی نکرده است، یکه خورده اند.
آنها همچنین از اعلام اینکه «زالمای خلیل زاد»، سفیر آمریکا در بغداد از طرف رئیس جمهور مأمور شده است مذاکرات مستقیمی با ایران در مورد مشکلات عراق انجام دهد، ناراضی اند.
اسرائیلی ها و حامیان آنها ترس از این دارند که نیاز واشنگتن به همکاری تهران در تثبیت وضع عراق، یعنی فراهم آمدن شرایطی که آمریکا بتواند بیشتر نیروهایش را از این کشور بیرون ببرد، باعث تضعیف اعمال فشار دولت آمریکا برای عملیات جدی تری علیه ایران در مورد فعالیت های اتمی این کشور شده باشد. حتی با این وجود که آمریکا اصرار دارد دسترسی ایران به قدرت اتمی «غیرقابل قبول» است.

منبع: سایت اینترنتی «رؤیاهای مشترک» - برگردان: پوراندخت مجلسی

منبع : روزنامه ایران