ضرورت موضع گیری تاریخی

در سفر امام موسی صدر در سال ۱۹۶۷به كشورهای آفریقایی و دیدار با مهاجران لبنانی ساكن آفریقا، جنگ موسوم به جنگ حزیران در گرفت. امام از سفر خود بازگشت و این بیانیه را صادر كرد
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
.... و تنها جسم های ما از میدان نبرد دور بود، میدان مقدسی كه خاك آن با خون های پاك عجین شده و صخره هایش از فریادهای مجروحان گداخته است. جبهه ها و پیرامون آنها را ارواح مطمئنه و خرسند فرا گرفته است، عرصه ای كه از دسیسه ها و خیانت ها و جنایت های تاریخ خبر می دهد و امروز و در این زمانه از ظلم و كشتار و نژادپرستیِ كینه توزانه سخن می گوید، عرصه ای كه آخرین فصل از افسانه خودآزاری و شكنجه یهود، برای مظلوم نمایی و جلب ترحمِ بیشتر در آن رقم می خورد. این همان میدانی است كه از ماهیت حقیقی مردمی پرده برمی دارد كه خود را امّت برگزیده خداوند می خوانند. این میدان بیانگر همان علّتی است كه در تاریخ، بشریت را واداشته تا از تشكیل دولت و كیان یهود، قومی كه بر آنان مهر ذلّت و خواری زده شد، جلوگیری كنند.
آری، همگی به نیكی دریافته بودیم كه شرافت انسانی در كشور ما آماج خطر قرار گرفته و زندگی ما و فرزندانمان در گرو نتایج این مبارزه است. بلكه همه ما در منطقه خاورمیانه عربی، اعم از مسلمان و مسیحی، قربانی توطئه پستِ نژادپرستیِ صهیونیستی شده ایم، كه تمدن مادی غرب نیز او را در این راه یاری می دهد، تمدنی كه دستاوردها و نتایجش برای پدید آورندگان آن و دیگران به بدبختی بزرگی تبدیل خواهد شد. پس ما در برابر این پدیده گیج كننده ایستادگی كردیم، چرا كه می دانستیم تمدن در شرق، به مفهومی كه ما آن را به جهانیان عرضه كرده بودیم، عبارت است از تمدنی انسانی و حق مدار و آئینی پایدار، نه روا داشتن ظلم و ستم در حق بشر، استعمار مردم، بهره برداری انحصاری از مواهب جهان، تحقیر انسان، تبعیض نژادی و لوث كردن حقایق به اسم تمدن و به بهانه حمایت از حقوق بشر. ما در برابر این پدیده رعب آور ایستادیم. ایستادیم تا ثابت كنیم یگانه راه ما ادامه مقاومت در این جنگ است و پیروزی حقیقی، بی هیچ شك و تردید، از آن ماست. زیرا در نزد هر مردمی اراده حیات راه پیروزی است، هرچند كه این راه از نقطه ای كوچك آغاز شود. پس چرا ما كه از عظیم ترین توان های جغرافیایی، اقتصادی و بشری برخورداریم و اصیل ترین مواریث اخلاقی، انسانی و روحی را در اختیار داریم، چنین نباشیم؟ ما باید مقاومت و ایستادگی كنیم. ما امروز در برابر تجاوز دشمن و طرح های تجاوزكارانه و دشمنی های او و حس زیاده طلبی اش قرار گرفته ایم. گویی او از جهان غرب «هل من مزید» می طلبد و برای تسلای مادرانِ فرزند از دست داده و مجروحان و معلولان، خوش رقصی می كند.
در برابر تبلیغات روزنامه ها، رادیوها، تحلیلگران و وسایل ارتباط جمعی و حتی در برابر اروپا و آمریكا و در برابر سكوت مرگبار وجدان جهانی پیش از رویداد جنگ، در هنگامه جنگ و پس از آن، كه در موضع گیری جهان و در هیأت سازمان ملل متحد و غیر آن به ظهور رسیده و در برابر روح خودخواهی حاكم بر جهان كنونی باید بایستیم. یكی از تحلیلگران، در اوایل جنگ، از این خودخواهی آشكار تعبیر افشاكننده ای ارائه كرد: «اسرائیل فرزند یگانه جهان، در خطر است.»
اكنون، در برابر همه این واقعیت های انكارناپذیرِ مبهوت كننده، برماست كه با اتخاذ یك موضع تاریخ ساز، با همه تاب و توان و برای پاسداری از شرف، حیثیت و آینده كشور و نسل های آینده و نیز ایفای رسالت تاریخی و امانتی كه بر دوش ما نهاده شده، ایستادگی كنیم.
۱. باید بزرگی و گستردگی این خطر را در زمان حال و آینده به خوبی احساس كنیم و قدرت ها را بشناسیم و نقاط ضعف آنها را دریابیم و پیش خود چنین فرض كنیم كه دولت اسرائیل در حقیقت سربازخانه صهیونیسم و همپیمانان آن در جهان است، تا بتوانیم بدین گونه با جرأت و عزمی راسخ با این واقعیت روبه رو گردیم.
۲. باید به خود اطمینان داشته باشیم و اصالت و شخصیت خود را بشناسیم تا از قید استعمار فكری رهایی یابیم.
۳. باید صفوف خود را یكی كنیم و بحث درباره حكومت و رهبری ها و احزاب و دسته ها و مذاهب و دیگر اختلافات خود را، اگرچه اساسی هم باشند، به بعد از پیروزی موكول كنیم.
۴. عمل مخلصانه و بی سروصدا باید به دور از هرگونه سوداگری و تجارت پیشگی صورت پذیرد. در این راه باید همه امكانات اقتصادی و توانمندی های انسانی خود را بدون هیچ كم وكاستی به كار گیریم.
۵. تنها به خداوند اطمینان داشته باشیم و بدانیم كه تنها به سوی او باز می گردیم، زیرا خداوند خود از مؤمنان دفاع می كند، اما با این حال، او سرنوشت هیچ گروهی را تغییر نمی دهد مگر آنكه خود سرنوشت خویش را دگرگون سازند. باید در تلاش های دایم و پیوسته تنها به او اتكا كنیم و از هر فرصت و امكانی،بی هیچ قید و شرطی، بهره برداری كنیم.
۶. مرد و زن و پیر و جوان باید از آمادگی تمام و كمالِ روحی و جسمی در برابر دشمن برخوردار شوند تا در برابر حوادث ناگهانی استوار باشند. دشمن هیچ عهد و پیمانی را رعایت نمی كند و به هیچ چیز پایبند نیست و ارزش های انسانی را پاس نمی دارد. پس بر مردم واجب است كه برای دفاع شهری و دوره های آموزش نظامی آمادگی داشته باشند، تا مبادا زیر بار ذلت و بیچارگی قد خم كنند، یا همچون بردگان از معركه بگریزند.
۷. ما از دولت می خواهیم كه ارتش را با سلاح های جنگی مدرن مجهز كند و حتی اگر لازم شود بودجه های عمرانی خود را در این راه به كار اندازد؛ چرا كه بقای وطن، اساس هر فعالیت عمرانی یا فرهنگی یا اقتصادی و یا اجتماعی محسوب می شود. مردم نیز در راه مسلح كردن ارتش به تسلیحات نو و كامل، به هر طریقی، ایثار و فداكاری خواهند كرد.
برادرانم، تعقیب این خط مشی، برای رسیدن به هدف، مسأله ای سیاسی نیست، بلكه امری دینی و انسانی و شرافتمندانه به حساب می آید، مسأله مبارزه حق بر ضد باطل است، دفاع از ارزش های انسانی در برابر ارزش های مادی و استعماری است. غرض از این جنگ تنها اشغال میهن ما نیست، بلكه در اصل هدفِ برپاكنندگان این جنگ مقابله با تمدن و الگوها و ارزش های معنوی، روحی، اخلاقی و شرافت انسانی ما و بلكه جهانیان است. پس باید برخیزیم و همه توش و توان خود را به كار گیریم و به حمایت از حق و عدالت در راه مبارزه برضد ظلم و ظالمان گام نهیم و برای دفاع از پاك ترین مقدساتمان و از سرزمینی كه خداوند آن را مبارك ساخته برخیزیم و خدای را یار و یاور باشیم. باید منافع شخصی و اختلاف نظرهای خود را برای رسیدن به این هدف والا فراموش كنیم و با همتی دلاورانه، كه برگرفته از اراده الهی است، و تنها با اتكا به وعده او، كه هیچ گاه خلف وعده نمی كند، پیروزی را برای خود محقق سازیم كه هم او فرمود:
وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ امَنُوا مِنكُم وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لِیَسْتَخلِفَنَّهُمْ فِی الاَرضِ كَمَا استَخلَفَ الَّذینَ مِن قَبلِهِم وَ لِیُمَكِّنَنَّ لهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارتَضی لَهُم وَ لَیُبَدِّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم اَمناً یَعبُدُونَنی لا یُشركُونَ بی شَیئاً وَ مَن كَفَرَ بَعدَ ذلِكَ فَاُولئِكَ هُمُ الفاسِقُونَ وَ اَقیمُوا الصَّلوهَٔ وَ اتُوا الزَّكوهَٔ وَ اَطیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرحَمُونَ لاتَحسَبَنَّ الَّذینَ كَفَرُوا مُعجِزینَ فِی الاَرض وَ مَأوهُمُ النّارُ وَ لَبِئسَ المَصیرُ (۲۴: ۵۵-۵۷) خداوند به كسانی از شما كه ایمان آورده اند و كارهای شایسته كرده اند وعده داد كه در روی زمین جانشین دیگرانشان كند، همچنان كه مردمی را كه پیش از آنها بودند جانشین دیگران كرد. و دینشان را - كه خود برایشان پسندیده است - استوار سازد. و وحشتشان را به ایمنی بدل كند. مرا می پرستند و هیچ چیزی را با من شریك نمی كنند. و آنها كه از این پس ناسپاسی كنند، نافرمانند. و نماز بگزارید و زكات بدهید و از پیامبر اطاعت كنید، باشد كه بر شما رحمت آورند. مپندار كه كافران می توانند در این سرزمین به جایی بگریزند. جایگاهشان جهنم است و چه بد سرانجامی است.

به نقل از كتاب «نای و نی» از مجموعه «در قلمرو اندیشه امام موسی صدر»
صفحه ۳۷۳ تا ۳۷۹
ترجمه شادروان علی حجتی كرمانی

منبع : روزنامه همشهری