امام اول

حضرت امام علی علیه سلام، فرزند ابوطالب بزرگ خاندان بنی هاشم ، عمو و سر پرست پیامبر گرامی اسلام می باشد . ایشان در مکه و ده سال قبل از مبعث حضرت رسول (در سی ام عام الفیل ) در خانه کعبه چشم مبارک را به دنیا گشود .
بنا به شرایط بد و قطحی در مکه ، حضرت علی علیه سلام در حدود شش سالگی به درخواست پیامبر گرامی اسلام با ایشان زندگی نموده و تحت تربیت و پرورش مستقیم آن حضرت قرار گرفت . طوریکه، دقیقا" اخلاق و رفتار و منشش مطابق خلقیات خاتم النبیا محمد مصطفی بود . پس از اینکه حضرت رسول اکرم به پیامبری بر گیزده شد و طی دعوت مستقیم از خویشاوندان و مردم چنین فرمود : نخستین شخص که از شما به من ایمان آورد وصی و جانشین من خواهد بود . در این میان تنها کسی که از جایش بلند شد و به اسلام و پیامبرش ایمان آورد و متعهد شد که غیر از خدای یگانه، چیز دیگری را نپرستد ، علی علیه سلام بود . او اولین سجده اش را در اولین نماز جماعت به اتفاق خدیجه کبری و ر سول الله (ص) به درگاه ذات پاک احدیت بجا آورده است به همین جهت چون صورت او صرفاً به سجده پروردگار تکریم یافته ، برادران اهل سنت آن را با عنوان " کرم الله وجهه " توصیف نموده اند . ۱
حضرت علی (ص) همیشه و در همه جا ملازم و یاور پیغمبر اکرم (ص) بود ودر موقعیت های گوناگون خطرات احتمالی را به جان می خرید تا مبادا به وجود نازنین پیامبر اسلام صدمه ای وارد شود ، چنانکه در شب هجرت رسول خدا از مکه به مدینه، با وجود آگاهی از خطریقنی به جای آن حضرت خوابید تا ایشان از فرصت استفاده کرده رهسپار مدینه گردد . و بدین طریق رسالت خویش را به دیگر مناطق رسانیده و اسلام را گسترش دهد . بعد از رفتن حضرت رسول اکرم ، علی شخص مورد اعتماد او در مکه بود وبدین لحاظ وظیفه داشت تا امانت های مردم که نزد پیامبر بود به صاحبان آنان مسترد سازد .
همچنان در مدینه تنها علی (ص) بود که لیاقت همسری دختری رسول خدا ، بتول العذرا ( بنا به روایتی از امام جعفرالصادق علیه سلام به نقل از پیامبر گرامی اسلام چنین فرموده است : فاطمه حوریه ای در لباس انسان و خداوند قبل از آنکه آدم را خلق کند فاطمه را آفرید . ) ۲
بلی ، علی (ص) تنها شخصی بود که لیاقت همسری با حضرت فاطمه الزهرا(ع) را داشت و نیز فاطمه (ع) بود که اپلایق و شاسیته او بود . در واقع این دو شخص سزاوار همدیگر و شایستگی بدنیا آوردن و تربیت نمودن پیشوایان دین مبین اسلام را داشتند .
حضرت علی علیه سلام همواره از جانب رسول خدا، برادر خطاب می شد . و در همه ای جنگ های که پیامبر گرامی اسلام در آن شرکت داشت ، حاضر میشد . و در هیچ شرایطی از جنگ و یا ازدشمنان اسلام نمی هراسید و با شجاعت و جانفشانی هایش نهال اسلام را آبیاری نموده استوار تر می ساخت. در غزوه احد که دندان مبارک رسول خدا شکست و غریو دشمنان به قتل آن حضرت فضا را پر کرده بود و عده زیادی از مسلمانان با شنیدن این سخن از میدان جنگ فراری شدند ، در این میان تنها علی بود که پیامبر اسلام را از هجوم کفار محافظت نموده و با وجود زخم های فراوان که در بدن داشت و با پایمردی و دلاوری بیشتر دشمنان و کینه جو اسلام را ازاطراف رسول مکرم اسلام پراکنده ساخت ، که شعار " لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار " یادگار آنروز است . در جنگ خندق وقتی که عمر بن عبدود شجاع ترین مرد نامدار عرب و یل زورمندی که مایه ای افتخار مشرکین بود با اسب از خندق گذشت . هیچ یک از قهرمانان اسلام جرات مقابله با او را نداشتند و در مقابل رجز های او ساکت بودند واما در این میان بازهم قاتل کفار و آن پرچم دار اسلام به نعره های آن لعین پاسخ می گفت که در نهایت با کسب اجازه از رسول خدا ، بدست توانایی مولای مان علی علیه سلام از پای در آمد .
و اما این علی شیر خدا، آن حیدر کرار در میادین غیر از جنگ با دشمنان اسلام ، در زندگی روزمره همیشه یاور و پشتیبان مستضعفان و بی کسان و بی سر پرستان بود ، و با وجود عنوانی چون پهلوانی و قهرمانی و امیری و .... در مقابل یتمیان زانو میزد وضمن جاری شدن اشک از چشمان منورش از حال روز آنان نیز مطلع شده و تا توان آخر خود به آنان کمک می نمود . و همین طور آن دست قدرت خداوند در موارد چون حکمت و دانائی بی نظیر ، در قضاوت وداوری هیچ وقت طرفدار کسی نبوده و همیشه به جانب حق نظر می انداخت و طرفدار حق و عدالت بود ، چنانکه بار ها حضرت پیامبر اسلام در باره او چنین فرموده است : هرگز علی از حق و حق از علی جدا نمی شود .
علی علیه سلام در شب زنده داری و عبادت خداوند عالی ترین مدل و به حق پیشوایی عابدان و سالکان جهان است . تمام زاهدان عصر و متقیان زمان های مابعد، برنامه های عبادت و اقامه نوافل شبانه را از او آموخته اند . مناجات او بهترین زبان گویای خلوت راز بندگان خاص با خداوند عالم است . یادگار و نمونه کوچکی از اعمال شبانه او سر زندن از یتیمان و مساکین و به درد دل آنان گوش نمودن و همراه انان اشک ریختن است .
روز روشن خواجه هر شیر مرد شام تاری خادم هر پیره زن
بعد از رحلت نبی مکرم اسلام، حضرت علی علیه سلام سی وسه سال بیشتر نداشت . با توجه به اینکه او از طرف رسول خدا و به دستور خداوند متعال در خم غدیر به امامت و رهبری ونیز به جانشینی و خلیفه مسلمین منصوب شد و با اینکه در همه ای فضایل دینی سرآمد تمام مسلمانان آن دوره بود، از مسند خلافت به دلیل کم سن وسال نشان دادن آن حضرت، توسط عده ای فرصت طلب و با تشویق و ترغیب نمودن دیگران کنار گذاشته شد . و در طی بیست وپنج سال محرومیت از حق مسلم خویش به خاطر اسلام که تازه پا و نو بنیاد بود سکوت را اختیار نمود. بلی امام علی(ع) آخرین کسی بود که رسول خدا را نه تنها تا سرحد دفن و کفن و غسل آن حضرت فراموش نکرد بلکه تا آخرین دم حیات به سفارشات و نیز عهد رسول گرامی اسلام را از یاد نبرد
امام علی علیه سلام در دوران کوتاه خلافت خویش ایم خود را سخت تر و شوار تر از گذشته گذرانید. برای اینکه وظیفه خود میدانست که با فقیر ترین و بینوا ترین مردم مساوی باشد و همیشه خود را در غم و رنج آنان شریک میدانست و از همان غذای و نان جو خشکی که تهی دستان و یتمان می خوردند ، استفاده می کرد .
علی بن ابی طالب (ع) در حوزه علم عالم ترین مردم زمان خود بود چنانکه پیامبر بزرگوار اسلام در این مورد چنین می فرماید : اعلم امتی علی بن ابی طالب . و باز هم در جای چنین می فرماید : انا مدینه العلم و علی بابها

یوسف احمدی