بیماری جوامع مرفه جهان

نوع دوم بیماری قند یا در اصطلاح علمی آن دیابت ملیتوس، یكی از بیماری های ویژه كشورهای صنعتی جهان شمرده می شود. این بیماری برخلاف بیماری قند افراد مسن، پیش از همه به خاطر كم تحركی، تغذیه غلط و بالا بودن بیش از حد وزن بروز می كند. اما اگرچه همه اینها، علائمی از عواقب زندگی در یك جامعه مرفه هستند، باید تاكید كنیم كه این گونه از بیماری قند، قربانیان خود را تنها در كشورهای غنی دنیا نمی یابد. این بار از شما دعوت می كنم، با ما نگاهی داشته باشید بر تلاش های در دست انجام برای مقابله با بیماری قند.
طبق آخرین برآوردهای سازمان بهداشت جهانی، شمار بیماران مبتلا به بیماری قند، تا سال ۲۰۳۰ میلادی از ۱۷۱ میلیون نفر در حال حاضر به ۳۷۶ میلیون نفر افزایش خواهد یافت. پروفسور «ابرهارد اشتندل» رئیس اتحادیه بیماران مبتلا به دیابت در آلمان، میزان افزایش این بیماری را تا ۲۶ درصد پیش بینی می كند. او در این زمینه می گوید: «این بیماری در كشورهای جنوب شرقی آسیا روند افزایشی قابل توجهی را نشان داده و یك خطر اقتصادی بسیار مهم محسوب می شود.» طبق محاسبات انجام گرفته در كشورهای جنوب آسیا هر ساله ۳ و نیم میلیون نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست می دهند. از طرفی پزشكان در مورد یك میلیون نفر از مبتلایان به این بیماری چاره ای جز قطع اعضا نمی بینند.
به دلیل همین ارقام وحشت آور است كه فدراسیون بین المللی مبارزه با بیماری قند، سازمان های تحت پوشش خود در سراسر جهان را به تشدید تحقیقات علمی در این زمینه ترغیب می كند. یكی از این سازمان ها، «سازمان همایش فعالیت ها بر ضد بیماری قند» در آلمان است كه مدتی است پژوهش های پزشكی خود در این زمینه را آغاز كرده است. این همایش پیش از همه در زمینه تدوین فهرستی از راه های پیشگیری از بیماری قند كار می كند كه قرار است به صورت استاندارد در اقدامات بین المللی سازمان بهداشت جهانی مورد استفاده قرار گیرد. در این راستا قرار است اتحادیه اروپا كمك هزینه های پژوهشی خود را تا سقف دو برابر افزایش دهد.
پروفسور «آندره آس پفایفر» در توضیح این طرح می گوید: «ما از یكسو به یك برنامه تحقیقی نیاز داریم كه ابعاد بسیار وسیعی نداشته باشد. به موازات آن قصد داریم از امكانی استفاده كنیم كه واقعاً در دسترس افرادی كه خطر ابتلا به این بیماری برای آنها وجود دارد، قرار داشته باشد؛ امكانی كه آنها را قادر می كند میزان خطر مزبور را برای خود مشخص سازند. احتمالاً این كار از طریق لیستی با ۸ پرسش ساده انجام می گیرد، به عنوان مثال ابعاد بدن افراد، فشار خون، اینكه والدین آنها به بیماری قند مبتلا هستند و غیره.» ما می دانیم كه برای پیشگیری از بیماری دیابت، تحرك، ورزش، تغذیه صحیح و كاهش وزن افراد از ضروری ترین عوامل اند اما چگونه می توان انسان ها را در این جهت تشویق كرد.
طی سال های اخیر نه تنها در جهت پیشگیری از ابتلا به بیماری قند پیشرفت هایی حاصل آمده است بلكه در زمینه درمان این بیماری نیز موفقیت های زیادی به دست آمده و داروهای موثری برای مقابله با این بیماری تهیه شده اند. به این ترتیب استعمال انسولین، دیگر تنها از طریق تزریق انجام نمی گیرد. پروفسور «میشائیل ناوك» در توصیف دو روش جدید در این زمینه می گوید: «ما امروزه می دانیم كه شش ها برای وارد ساختن انسولین به جریان خون، اعضای بسیار مناسبی هستند. روش دوم داروهایی هستند كه از یكی از هورمون های روده گرفته می شوند. در بدن افراد سالم این هورمون باعث می شود كه پس از خوردن هر وعده غذا انسولین كافی به درون روده ترشح شود. داروی مزبور در درجه اول موجب ترشح انسولین می شود اما ویژگی های دیگری نیز دارد. اول اینكه برای همه بیماران می توان یك میزان مشخص از این دارو را به كار برد. دوم اینكه ترشح انسولین به گونه ای تنظیم می شود كه تنها میزان بالای قند خون باعث می شود تا این دارو به صورت كامل اثر كند. اگر میزان قند خون پائین باشد، داروی مزبور باعث ترشح انسولین نمی شود، یعنی برخلاف استفاده از انسولین تزریقی، در صورت استعمال غلط، فرد بیمار با مشكل سقوط ناگهانی قند خون روبه رو نمی شود. آنچه مسلم است این است كه میزان تلاش ها در جهت پیشگیری، مقابله و درمان بیماری قند رو به افزایش است.»
DW-WORLD.DE

منبع : روزنامه شرق