چند پیشنهاد برای بهره وری بیشتر از اتوبوس های سریع السیر

پس از مدتها برنامه ریزی و صرف وقت و هزینه های میلیاردی سرانجام خط اتوبوسرانی سریع السیر شرکت واحد تهران موسوم در مسیر چهارراه « تهرانپارس ـ میدان آزادی » با حذف ۴ خط شامل اتوبوس برقی میدان امام حسین ـ تهرانپارس اتوبوس BRT به تهرانپارس ـ میدان ولی عصر(عج ) میدان نبوت ـ انقلاب و مسیر چهارراه خاقانی ـ میدان امام خمینی و ادغام آنها در یک مسیر کلی راه اندازی و مورد بهره برداری قرار گرفت .
به طور قطع و یقین طراحان و موسسین این خط با مرور و مطالعه مسیرهای مشابه در کشورهای اروپایی اقدام به اینکار نموده اند لیکن نکته بسیار مهم عدم تطابق امکانات و شرایط و فرهنگ ایران با اروپا می باشد.
در اروپا به دلیل گستردگی سایر شبکه های حمل ونقل عمومی مانند مترو منوریل تراموا تاکسیرانی ساختار شهرسازی مدرن و نبود مشکلات و محدودیت هایی مانند طرح ترافیک مردم مجبور به استفاده از اتوبوس های شهری با این حجم و اندازه نیستند در نتیجه اتوبوس ها برای سوار و پیاده کردن در ایستگاه ها مجبور به توقف های طولانی نبوده اند.
آنچه در حال حاضر و در مرحله اجرا اتفاق افتاده باعث شده تا نگارنده به عنوان کسی که بنابر مقتضیات شغلی هر روز و در ساعات مختلف از این مسیر تردد و استفاده می کند موضوع را به نقد کشیده و نسبت به شناخت و در نهایت حل مشکلات موجود اقدام شود.
۱) موضوع طولانی بودن مسیر است . این مسئله ضمن ایجاد خستگی برای راننده به دلیل زمان زیاد نشستن پشت فرمان و درگیری با مسافران باعث کاهش راندمان کاری راننده می شود.
یعنی راننده ای که می توانست پس از طی مسیر تهرانپارس تا میدان انقلاب پس از یک استراحت کوتاه در مسیر برگشت خدمت رسانی کند مجبور است تا میدان آزادی را طی کرده و شرایط سخت را تحمل کند که این موضوع باعث استهلاک بیشتر خودرو نیز می گردد (بخصوص در روزهای داغ تابستان ).
۲) به دلیل حذف خطوط ذکر شده کلیه مسافرین مجبور به استفاده از این خط و مسیر می باشند که این موضوع شرایط را برای سایرین سخت تر می کند.
مضاعف بر اینکه در سیستم قبلی اتوبوس ها از مبادی مختلفی شروع به حرکت می کردند که در نتیجه امکان استفاده و شرایط برای مسافرین ایستگاه های بین راه بهتر بود و در حال حاضر اتوبوس ها از همان مبدا پر از مسافر حرکت کرده و مسافرین بین راه امکان استفاده راحت و منطقی از اتوبوس را ندارند.
۳) نصب ایستگاه ها در وسط مسیر سواره رو و نحوه سوار و پیاده شدن مسافرین از مکان های مشخص نیز مشکل دیگری است که باعث طولانی ترشدن توقف اتوبوس ها و در نتیجه تراکم آنها در مسیر و عدم سرویس دهی مناسب و منظم می شود.
این مسئله (توقف چند اتوبوس در ایستگاه ) باعث مسدودشدن راه حرکت وسایل نقلیه امدادی که از مسیرهای ویژه استفاده می کنند (آمبولانس آتش نشانی و...) نیز می شود و مشکل موقعی حاد می گردد که راننده دقیقا در محل مورد نظر توقف نکرده باشد و مجبور باشد جهت پیاده یا سوارنمودن مسافرین اقدام به عقب و جلونمودن وسیله نیز بنماید.
بدیهی است اینگونه مسائل تاثیرات منفی روی اعصاب راننده داشته و باعث کاهش بازدهی و همچنین ایجاد درگیری بین مسافرین و راننده می شود.
اینک باتوجه به مسایل و مشکلات مطروحه ضمن ارایه پیشنهادات ذیل انتظار می رود مسئولین محترم امر حمل ونقل با بازنگری و واقع گری در شرایط موجود اقدامات لازم را درخصوص بهره وری بهتر معمول دارند.
▪ در ساعات شلوغی تردد (۶ ۳۰ تا ۹ صبح ) و (۴ ۳۰ تا ۷ عصر) از هر دو مبدا آزادی و تهرانپارس پس از هر ۲ یا ۳ اتوبوسی که مسافرین را سوار نموده اند یک اتوبوس خالی جهت سوارنمودن مسافرین بین راه اعزام کنند.
▪ به رانندگان درخصوص توقف دقیق در محل های خاص سوار و پیاده شدن مسافرین آموزش و تذکر لازم داده شود و حتی المقدور با خط کشی محل دقیق توقف را معین کنند.
▪ در صورت امکان مسیرها و کانال هایی برای سوارشدن منظم مسافرین به اتوبوس ها در ایستگاه تعبیه شود تا از ازدحام های ناگهانی مقابل درب اتوبوس و خسارات احتمالی آن جلوگیری شود.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی