ما و آزمون بزرگ بیست و دوم خرداد

انتخابات یکی از جلوه های زیبای مردم سالاری و تجلی اراده ملت ها در عرصه تعیین سرنوشت خویش است. این مهم یکی از دستاوردها و نعمات بزرگ انقلاب باشکوه اسلامی ملت در ایران است. انتخابات یعنی اینکه مدیریت های مقامات اجرایی و قانونگذاری دائمی نیست و عملکرد مقامات زیر ذره بین تیزبین ملت قرار داشته و در صورتی که عملکردها مورد رضایت مردم نباشند با اهرمی قانونی و قدرتمند به نام رای، مسوولان ذیربط تغییر خواهند کرد. از این رو انتخابات را می توان عرصه ظهور اراده ملت نام نهاد که باید همگان در برابر این اراده و خواست تسلیم گردند.
رای مردم در منظر و سیره عملی حضرت امام خمینی(ره) چنان با اهمیت و از جایگاه والائی برخوردار بود که پس ازگذشت مدت بسیار کوتاهی از پیروزی انقلاب و علی رغم مشکلات خاص و حادی که فراروی آن قرار داشت، معظم له نوع حکومت، خبرگان تدوین کننده قانون اساسی و متن قانون اساسی را به رای مردم گذاشت. در سال های سخت جنگ تحمیلی و اوج جنگ شهرها که دشمن بعثی صراحتا اعلام می نمود مناطق مسکونی را بمباران خواهد کرد، نه تنها هیچ انتخاباتی تعطیل نشد بلکه هرگز یک روز انتخابات در این کشور به تعویق نیفتاد. این سیاست و رویه بیانگر ارزش و احترام آرای ملت در دیدگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران است. این جمله تاریخی امام خمینی(ره) برای همیشه بر تارک تاریخ این کشور خواهد درخشید که فرمود: میزان رای ملت است.
شرکت در انتخابات علاوه بر آنکه نشانه رشد و بلوغ سیاسی و اجتماعی رای دهنده و احساس مسوولیت او در قبال آینده خود و جامعه اش می باشد، راهکاری اساسی برای تغییر یا تثبیت وضعیت موجود است. آنانی که وضعیت فعلی اقتصادی، سیاسی، مدیریتی، سیاست خارجی و... کشور در سایه سیاست های دولت نهم را تائید و شایسته ابقا می دانند و کسانی که برعکس این روندها را نامناسب و غیرقابل قبول و لزوم تغییرات را ضرورتی انکارناپذیر می دانند، برای نیل به اهداف خویش باید در انتخابات شرکت کنند.
این ویژگی مثبت سیستم های حکومتی مبتنی بر رای مردم است. فراموش نکنیم که تک تک آرای شهروندان است که به وضعیت موجود تداوم می بخشد یا آن را دستخوش جابه جایی نموده و موجبات روی کارآمدن دولتی دیگر را فراهم خواهد آورد. به قول مهندس میرحسین موسوی، جلوه گاه کرامت انسانی، دخالت مردم در سرنوشت خویش است.
علی رغم اهمیت آرای مردم، امروز دو گروه یا دو دسته از رای ملت ایران وحشت داشته و خواهان آنند تا مردم از این حق خدادادی خویش استفاده نکنند. یک گروه آنانی هستند که اعتقادی به جمهوری اسلامی ایران نداشته و ندارند. گروه دوم اگرچه به کشور و انقلاب علاقمند هستند، اما خود و همفکران خویش را معیار همه چیز دانسته و رای مردم را به جای میزان بودن، زینت می دانند. اینان رای مردم را تا جایی قبول دارند که به افکار و اندیشه هایشان آسیبی نرسانیده و زمینه باقی ماندنشان را در پست ها و مناصبی که در اختیار دارند همچنان تضمین نماید. این گروه هر گاه متوجه شوند که اکثریت افکار عمومی نظری برخلاف نظر آنان دارد، خواهان مشارکت حداقلی مردم هستند و برای نیل به این هدف به انواع ترفندها متوسل می گردند. هر چقدر میزان مشارکت ملت در انتخابات ها افزایش یابد، شانس برنده شدن این گروه کمتر می شود. حیات سیاسی و مدیریتی این تفکر در گرو مشارکت کم است. شعار و روش عملی آنان مشارکت کمتر، نتیجه مطمئن تر است. از جمله محورهای مهم توصیه و تاکید مقام معظم رهبری در جمع مردم کردستان در مورد انتخابات ۲۲ خرداد سال جاری، موضوع ساده زیستی است. معظم له در این خصوص می فرمایند: کسی را برگزینید که درد کشور را بفهمد، درد مردم را بداند و از درد مردم احساس درد کند، با مردم یگانه و صمیمی باشد، ساده زیست باشد و خود و خانواده و نزدیکانش از فساد و اشرافی گری و اسراف دور باشند چرا که گرایش مسوولان به اشراف و تحمل آفت بزرگی است.
دقت در پیشینه مدیریتی، زندگی گذشته و حال و رویه سیاسی کاندیداهای محترم و نگاه به اطرافیان آنها می تواند ما را در گزینش کاندیدای مطلوب تر که بیشترین شرایط را با ملاک های اعلامی رهبر معظم انقلاب داشته باشد راهنمایی و کمک نماید. هرکس وارد عرصه سیاست گردد خودبخود منتقدان و حتی دشمنان سرسختی را برای خویش خلق می نماید. هر چه دامنه کار سیاسی شخصیت ها گسترده تر باشد، میزان انتقادات و جمع منتقدان نیز افزون تر خواهد گردید. منتقدان به دنبال پیدا نمودن کوچکترین ایراد هستند تا آنرا چند برابر نموده و در راستای تضعیف موقعیت شخصیت مورد نظر در جامعه منتشر نمایند.
بی شک مهندس موسوی مانند هر شخصیت سیاسی و مدیر اجرایی دیگر در کنار کارنامه درخشان مدیریتی و نقاط مثبت در دوران مسوولیت و پس از آن دارای ایراد و نقطه ضعف نیز بوده است، اما به باور راقم این سطور طی ۳۰ سال گذشته هیچ منتقدی نتوانسته است ساده زیستی نخست وزیر دوران دفاع مقدس را زیر سوال برده یا خدشه ای در آن ایجاد نماید. او به واقع درد مردم را نه تنها می فهمد بلکه با پوست و گوشت و استخوانش آن را درک نموده است. افتخار موسوی آن است که در سخت ترین ایام و در اوج مظلومیت ها و بی کسی های ملت ایران در کنار آنان بوده و ردای خدمتگزاری و نوکری به آنان را بر تن نموده و کار و اقدامات صادقانه و بی ریای او بارها و بارها مورد تایید امام خمینی(ره) قرار گرفت. منتقدان و مخالفان مهندس موسوی علی رغم آنکه در جنبه های سیاسی، اقتصادی، سیاست خارجی و... با وی اختلاف نظر دارند اما تاکنون نتوانسته اند کوچکترین موردی از فساد مالی و اشرافی گری را در روحیه وی و خانواده اش پیدا نمایند. در عرصه انتخابات باید به کسی رای داد که به تمام معنا مردم را باور داشته باشد. شعار مردمداری دادن آسان است اما عمل به آن همت والا و روحیه نوکری به مردم می خواهد. ادعای ساده زیستی نمودن و با میلیارد ها نشست و برخاست داشتن و آنها را امین و یار خود نمودن با هم سازگار نیست.
اینک کمتر از یک ماه تا برگزاری انتخابات; انتخاباتی که مقام معظم رهبری آن را آزمونی بزرگ قلمداد فرموده اند باقی مانده است. آینده مدیریت کشور عزیز و سرافرازمان به تصمیم گیری ملت ایران در این روز چشم دوخته است. بهره گیری از حق مسلم رای دادن کارآمدترین سلا ح و بهترین راه برای انتخاب کسی است که سیاست ها و افکار او را قبول داریم و پیاده شدن دیدگاههایش را مفید به حال جامعه و کشور می دانیم. نه تنها خود تصمیم به شرکت فعال در انتخابات بگیریم; بلکه دیگران را هم قانع به حضور در این عرصه نمائیم. فراموش نکنیم که رای ما نشانه شان; شخصیت و کرامت ماست. قدر این گوهر گرانبها را بدانیم و شکر این نعمت را با حضور آگاهانه درپای صندوق های تعیین سرنوشت به جای آوریم. عدم شرکت و حضورمان در انتخابات یعنی این که سرنوشت خویش را به دست دیگران سپرده باشیم و مشخص نیست دیگران برای تصمیمی در راستای خواسته های ما اتخاذ نمایند.
مقاله را با جمله ای زیبا از مقام معظم رهبری در خصوص نقش مردم در نظام جمهوری اسلا می ایران به پایان می برم که می فرمایند: تکیه نظام به آرای مردم; یکی از میدانهائی است که مردم در آن نقش دارند; حضور مردم و اعتقاد به آنها باید در این جا خود را نشان دهد. در قانون اساسی ما و در تعالیم و راهنمائی های امام; همیشه بر این نکته تاکید شده است که نظام بدون حمایت و رای و خواست مردم; در حقیقت هیچ است.

نویسنده : کرم محمدی

منبع : روزنامه مردم سالاری