نسل فرمانروا

آسیب‌شناسی آفات انقلاب، تدوین دستاوردهای انقلاب و بالاخره ترسیم افق و چشم‌انداز آینده، از ضروری‌ترین اقدامات نخبگان حوزه و دانشگاه، مسوولان ذیربط، محققان و پژوهشگران است تا کارآمدی بیشتر نظام و پیشرفت ایران اسلامی، عالمانه و واقعگرایانه تحقق یابد.
از جمله مسائل مهم و تاثیرگذار که باید در پایان سه دهه انقلاب اسلامی مورد باز‌تعریف و نقد و ارزیابی قرار گیرد، دغدغه‌های نسل انقلاب است. روانشناسان از این نسل که میانسال و در سنین ۴۰ تا ۶۰ سال هستند، به عنوان نسل فرمانروا یا طبقه حاکم یاد می‌کنند.
در کنترل داشتن جامعه و نهادهای اجتماعی، هنجارسازی، تصمیم‌گیر بودن، دیوانسالار، مشارکت‌جویی و میل به پیشرفت، ارائه معنای تازه‌ای برای زندگی، بازنگری در نگرش‌ها و اهداف، باز تعریف هویت خود و علاقه‌مند به بازنگری گذشته از جمله مختصات این نسل است.
افزون بر این، نسل فرمانروا علاقه‌مند به مشارکت در زندگی نسل‌های آینده هستند و بسیار مایلند روش‌های انجام کار، سنن، عقاید و نوآوری‌ها را به نسل بعدی منتقل کنند.
با این ملاحظات باید گفت که پیش‌زمینه‌های مطلوبی برای جابجایی نسل‌ها و انتقال قدرت در شرایط امروزی ما آنگونه که انتظار می‌رود فراهم نیست و این یک نقیصه بزرگ محسوب می‌گردد.
چرا که نسل فرمانروا در جامعه امروزی ما یعنی نسلی که در دوران مبارزات ستمشاهی و پیروزی و استقرار نظام جمهوری اسلامی مبارزه و تلاش کرده است در ۸ سال دفاع مقدس مردانه مجاهده کرده و از تمامیت ارضی و مرزهای عقیدتی پاسداری کرد و افتخار زیست در پرتو گفتمان امام خمینی (ره)‌ که معنویت، اخلاق، دینداری، خداباوری، مردم‌سالاری، خدمتگذاری، ساده‌زیستی، شجاعت، استقلال‌طلبی، بیگانه‌ستیزی، آخرت‌گرایی و دنیا گریزی از مولفه‌های آن محسوب می‌گردد را دارد.
این نسل در برابر توطئه‌ها و تحریم‌های مختلف داخلی و خارجی تا پای جان از نظام و ارزش‌های آن دفاع کرده است و اینک نوبت بازنشستگی و کناره‌گیری قهری از مسوولیت‌ها و سپردن این سنگرها و امانت‌ها به نسل‌های بعدی می‌باشد اما نسل فرمانروا یا نسل انقلاب در کنار خدمات و نقش ‌آفرینی ‌هایی که داشته است ، نواقص و نارسایی‌هایی هم در کارنامه خود دارد و اتفاقا مسوولیت مهم آن در چگونگی انتقال تجربیات گرانسنگی است که باید بدون آفات و کاستی‌های موجود صورت پذیرد.
نسل جدید باید به دور از سیاست‌زدگی، با سعه صدر و تحمل بالا نسبت به انتقادها و عبور از نگاه‌های تنگ حزبی و فاصله گرفتن از روش‌های غوغاسالارانه و تخریبی، نقش سازنده خود را در اداره کشور ایفا کند.
در حالی که باید در تودیع نسل فرمانروا و استقبال از نسل آینده شرایط و زمینه‌های مطلوب برای انتقال قدرت و مسوولیت فراهم باشد، بپذیریم فضای حاکم بر رسانه‌ها، سایت‌ها، مطبوعات، افکار عمومی، احزاب و تشکل‌های سیاسی و بالاخص فقدان‌مدارای عمومی نزد برخی صاحبان قدرت زیبنده انقلاب اسلامی که جهان را تحت‌الشعاع خود قرار دارد نیست.
نباید از سخن نگارنده این استنباط شود که مبادا به این بهانه با تخلفات، کژی‌ها، ناراستی‌ها و کذب‌ها مقابله و مبارزه نشود. بی‌شک صداقت در گفتار و سلامت در عمل دو شاخصه مهم کارگزاران در نظام اسلامی محسوب می‌گردد.
اما اگر بنا باشد که چون آغازین روزهای انقلاب که نهادهای مسئول و قوانین مورد نیاز مدون و استقرار نیافته بود ، تکلیف همه امور در نطق ‌ها ، خطابه ‌ها ، مقالات ، اجتماعات و تظاهرات روشن شود و تعیین متهم و صدور کیفرخواست و رای و بعضا اجرای آن به تشخیص افراد باشد آیا جفا به انقلاب ، نظام اسلامی و دستاوردهای سترگ آن نمی‌باشد؟ به نظر می‌رسد قانونگرایی، حاکمیت عقلانیت و خرد جمعی در اداره امور ، اعتدال و میانه‌روی ، به حاشیه‌ راندن رادیکالیسم ، همدلی و همگرایی برای حاکمیت شایستگان درون نظام فارغ از نگرش‌های سیاسی [جناحی] ، به رسمیت شناختن فصل‌الخطاب‌ها و بالاخره پایان دادن به چالش‌ها و منازعات بی‌حاصل، بزرگترین رسالت نسل فرمانروا در آستانه تودیع و انتقال قدرت به نسل بعدی باشد.
اگر می‌خواهیم فرصت‌های طلایی برای توسعه، پیشرفت و آبادانی ایران اسلامی توسط نسل‌های بعدی به هدر نرود ، راهی جز توسل به این مهم نداریم. مخاطب این سخنان نسل انقلاب و طبقه حاکم است.
باید انقلاب، ارزش‌ها و امانت‌ها را به نیکی به نسل بعدی منتقل کنیم وگرنه در برابر مردم و پیشگاه عدل الهی مسئولیم.

علی دارابی‌

منبع : روزنامه جام‌جم