مهرورزی، بدون شرح!‌!

‌از نخستین سال‌های دهه ۱۳۴۰ که رهبر فقید انقلاب اهتمام خود را نسبت به موضوع فلسطین اعلام کرد تا امروز، این موضوع در کانون توجه سیاستمداران و گروه‌های مردمی ایران قرار داشته است. البته در دوره‌های گوناگون، نحوه تعامل ایرانیان با حوادث فلسطین متناسب با تحولات منطقه و شرایط داخلی، دچار افت و خیزهایی شد اما هیچ‌گاه این موضوع از اولویت‌های سیاست خارجی ایران حذف نگردید.با روی کارآمدن احمدی‌نژاد، او سوژه‌های جدیدی را در این مورد مطرح کرد که مهم‌ترین آنها، تاکیدات مکرر بر تکذیب هولوکاست و طرح سوالاتی در این زمینه بود که منجر به انتقاد بعضی از سیاستمداران اصلاح‌طلب و اصولگرا گردید. این گروه از سیاستمداران، معتقد بودند اظهاراتی از این دست، فایده زیادی برای آرمان فلسطین ندارد اما موجب تحمیل هزینه‌های غیرضروری بر ایران ‌شده است. از جمله رئیس اصولگرای یکی از کمیسیون‌های مجلس هفتم، در انتقاد به همین اظهارات تاکید کرد: »وقتی کسی از یک کرسی دانشگاهی به یک جایگاه عالی سیاسی می‌رسد بایستی نسبت به اظهارات خود مراقبت بیشتری داشته باشد.« چندی بعد از آن هم که وزارت خارجه دولت نهم مبادرت به برگزاری کنفرانس هولوکاست در ایران کرد، بسیاری از نمایندگان اصولگرای مجلس هفتم، این اقدام را مورد اعتراض قرار دادند. اما احمدی نژاد و مشاورانش هیچ‌گاه ادعای منتقدان را نپذیرفتند و برصحت اقدام خود پافشاری نمودند.
پس از آن هم، زمانی که سران عرب در کنفرانس آناپولیس شرکت کردند با حملات و انتقادات شدید مسئولان دولت نهم مواجه شدند. البته شاید به بخشی از عبارات مورد استفاده مسئولان دولتی برای اعتراض به اعراب حاضر در آناپولیس، انتقاداتی وارد بود اما اکنون صحت تحلیل مسئولان دولتی نسبت به پروژه آناپولیس آشکار گردید. ‌‌
این پافشاری‌ها نشان می‌داد که در دولت نهم، جایگاهی بسیار بالاتر از سال‌های گذشته، برای فلسطین در نظر گرفته شده است و همین امر هم موجب افزایش بهانه‌جوئی برخی دشمنان خارجی ایران گردید.
سابقه ذهنی فوق‌الذکر، هر کسی را دچار این توقع می‌کرد که در فاز جدید از تحولات فلسطین، مسئولان دولت نهم شدیدترین واکنش‌ها و موضع‌گیری‌ها را نسبت به برخی سران عرب داشته باشند. زیرا بدون تردید، رفتار و گفتار سران بعضی از کشورهای عرب موجب ایجاد چنددستگی در صفوف اعراب و مسلمانان شد و همین امر، تداوم جنایات اسرائیلی‌ها را به مدت سه هفته امکان پذیر ساخت. این نکته‌ای بود که در کنفرانس خبری روز پنجشنبه در پرسش خبرنگار یک روزنامه حامی دولت از احمدی ‌نژاد مورد توجه قرار گرفت. خبرنگار اصولگرا در سوال خود،به دنبال دریافت تاییدیه‌ای از رئیس‌جمهور در خصوص کاهش سطح روابط ایران با بعضی از این کشورها -به خصوص مصر و عربستان - بود. اما رئیس‌جمهوربه این خبرنگار و سایر مخاطبان یادآوری کرد که مراقب طراحی‌وتوطئه های آمریکا و رژیم صهیونیستی باشند. احمدی‌نژاد ضمن تاکید بر وجود انتقاداتی نسبت به رفتار سران عرب، در عین حال بار دیگر بر گسترش روابط با کشورهای اسلامی تاکید و حتی اعلام کرد: »ما مشکلی برای رابطه با مصر نداریم.« ‌‌
رئیس جمهور در توجیه این سخنان خود اظهار داشت: »ما همواره خواستار روابط دوستانه با کشورهای منطقه خصوصا کشورهای اسلامی بوده‌ایم و خواهیم بود و حواس‌مان هست که طراحی امریکا و رژیم صهیونیستی موجب کدورت نشود... ایجاد فاصله میان ملت‌ها و دولت‌های منطقه، خواست رژیم صهیونیستی است«‌‌.
اظهارات اخیر احمدی‌نژاد نشان می‌داد حتی در یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم مورد توجه دولت نهم، می‌توان نامهربانی‌ها و حتی رفتار نزدیک به خیانت برخی کشورهای عرب را تحمل کرد تا شاید بتوان نقاط مشترک را تقویت و از این نقاط برای رسیدن به اهداف والا، بهره‌گیری نمود.
اما این سخنان مهرورزانه تنها دقایقی ادامه یافت و هنگامی که نوبت به بعضی مسائل داخلی رسید، اظهارات رئیس‌جمهور، رنگ و بوی دیگری گرفت.
تغییر فاز در گفتار رئیس جمهور، زمانی آغاز شد که یک خبرنگار اصولگرا در سوالی جهت‌دار، هدف موضوعاتی همچون طرح <دولت وحدت ملی> را القای وجود بحران در کشور دانست. رئیس جمهور هم ضمن تایید سخنان خبرنگار اصولگرا، گفت: <شما هدف را خوب بیان کردید. در کشور ما آزادی وجود دارد. به خصوص علیه این دولت ، آمار و حرف‌ های دروغ منتشر می‌کنند و دولت هم تحمل می‌کند... آنهایی هم که این حرف‌ها را مطرح می‌کنند عجله نکنند، انتخابات نزدیک است.> قاعدتاً برای مقایسه دو فراز از سخنان رئیس جمهور، نیاز به توضیح اضافی وجود ندارد. لا‌بد رئیس‌جمهور و مخاطبان او می‌دانند که <طراح دولت وحدت ملی> چه کسی بوده است و کسانی که رئیس جمهور، آنها را به آمارسازی دروغ متهم می‌نماید چه کسانی هستند؟ اما آیا بهتر نبود در این کنفرانس خبری که حتی تقویت‌ مبانی مشترک با مصر و عربستان مورد تاکید رئیس مهرورز دولت نهم قرار گرفت، در برخورد با منتقدان داخلی هم، کمی مهربانی به خرج داده می‌شد و منتقدان دولت به صورت دسته جمعی به چوب <القای بحران> و <انتشار آمارهای دروغ> رانده نمی‌شدند؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد