مدیریت ذخیره میگو

صیادی میگو نقش مهمی در اقتصاد ساحل نشینان ایفا می كند. كسب درآمد نسبتاً قابل توجه در یك دوره زمانی كوتاه باعث می گردد كه صیادان، عمل آوران، بازاریان و واسطه ها تصمیمات اتخاذ شده در خصوص میگو مانند تاریخهای گشایش و ممنوعیت صید، برآورده ذخیره، نوسانات قیمتها و غیره حساس باشند.شیوه مدیریت صید میگو در استان بوشهر را می توان مدیریت با دسترسی محدود به ذخیره با كنترل ورودی و خروجی قلمداد نمود. زمان شروع و خاتمه صید (دوره صید) دارای انعطاف می باشد. آغاز صید بر اساس نتاتیج بررسیهای پیش از دوره صید صورت می پذیرد. معیار گشایش صید فراوانی و اندازه مناسب تجاری میگو می باشد. خاتمه صید بر اساس روند كاهش ذخیره و متوسط صید با استفاده از آمار صید اعلام میگردد.
●سه دلیل عمده برای مدیریت مناسب و ذخیره میگو مرتبت می باشد.
▪زیستی:
مرگ و میر بالا و عمر كوتاه میگو نیاز به چارچوب مناسبی برای برداشت حداكثر محصول دارد. همچنین تغییرات شدید سالانه این آبزی در ذخایر و مناسب بودن آن به عنوان شكاری آسان و سه الوصول بر روی ذخایر شكارچیان آنها در سطوح تغذیه ای بالاتر (Higher trophic level) موثر است.
▪اقتصادی:
ذخایری كه غیر قابل پیش بینی و تعریف نشده باشند باعث بوجود آمدن عدم امنیت سرمایه گذاری و عدم قطعیتهایی در این صنعت میگردد. از طرف دیگر تقاضای بازارهای محلی، زمینه مناسب صادراتی، قیمت نسبتا بالا، توانهای بالقوه ایجاد ارزش افزوده و اشتغال زایی باعث اهمیت این آبزی در صیادی، عمل آوری، بازرگانی و مدیریت می گردد.
▪اجتماعی:
صیادی میگو، بطور متوسط به مدت ۶ هفته در فصل تابستان، یعتی زمانیكه ماهیان به علت گرمای هوا به مناطق مناسبتر مهاجرت كرده اند و فعالیتهای صید ماهی در حداقل خود می باشد، انجام می پذیرد. در این فصل ركود صید، صیادان می توانند خود را مشغول به كار نگه داشته و به صید میگو بپردازند. صید محصولی با ارزش و فسادپذیر مستلزم بكارگیری و جذب تعداد زیادی نیروی نیمه ماهر در یك دوره كوتاه می باشد. وجود ویژگیهای بارزی مانند، درصد پروتئین بالا، سهولت در پخت و خوش طعم بودن باعث ایجاد تقاضای روز افزون در سطح جامعه می باشد.وجود موارد فوق الذكر لزوم مدیریت مناسب بر ذخیره را آشكار می سازد. این مهم از طریق تعیین زمانهای مناسب شروع و خاتمه صید و حجم ذخیره میسر می گردد كه آنها نیز به نوبه خود مستلزم وجود شناخت بهتر از ذخیره می باشد.صید میگو به واسطه اهمیت مشخص اقتصادی اجتماعی آن، از جایگاه ویژه ای در میان سایر آبزیان برخوردار است.
درگیر بودن گستره وسیعی از طیفهای مختلف، از جمله صیادان، واسطه ها، تعاونی ها، حمل و نقل، كنترل كیفی، عمل آوری و مدیر استانی باعث گردیده كه نسبت به سایر آبزیان جنوب مدیریت ذخیره و صید این آبزی رشد بهتری از لحاظ فنی و تحقیقاتی داشته باشددر بخش تحقیقات نیز از دیر باز فعالیتهای مربوط به میگو از اولویت خاص خود برخوردار بوده و لذا طبیعی است كه به واسطه اهمیتی كه مدیران به این بخش از فعالیتهای شیلاتی معطوف داشته اند، دست آوردهای بیشتری نیز از حیث تحقیقاتی نصیب مدیریت گردد.بررسیهای دوره صید میگو معمولا حدود ۴۵ روز قبل از تاریخ احتمال گشایش صید آغاز شده و به تناوب صید گاههای مختلف از حیث میزان ورود نسل جدید میگو، نسبت جنسی و اندازه طولی آن با انجام نمونه برداری مورد تحقیق قرار می گیرند. بر اساس معیار حداقل طول / وزن تجاری میگو و با در دست داشتن پیراسنجه های رشد و استفاده از مدلهای ریاضی موجود امكان پیش بینی زمان رسیدن میگو به اندازه تجاری فراهم می گردد.
تا پیش از بكارگیری مدل فعلی خاتمه صید كه بر اساس باقی ماندگی بخش از ذخیره جهت احیای نسل بعد است، پایان فصل صید بر اساس مراحل باروری میگو تعیین میگردید كه این امر به درازا كشیدن فصل صید و به تبع آن افزایش احتمال صید بی رویه و یا تلاش صید غیر اقتصادی منجر می گردید. در حال حاضر با استفاده از اطلاعات صید میگوی شناورها روند كاهش تراكم ذخیره در طول دوره صید تعقیب و پیش بینی زمان خاتمه صید میسر می گردد.با عنایت به نرخ بالای مرگ و میر طبیعی این آبزی از نظر تئوری بهترین حالت جهت بهره برداری از ذخایر آن، برداشت یكباره آن در زمانی است كه در اوج زی توده قرار دارد. لذا با بهره گیری از روش فعلی خاتمه صید چون به باقیماندگی بخشی از ذخیره اطمینان داریم می توان با آسودگی خاطر از صید بی رویه و افزایش صیادی خزنده تعداد شناور را به تعداد دلخواه افزایش داد. در این حالت با افزایش شناور یا فعالیت صیادی تنها دوره صید كوتاهتر می گردد. عوامل محدود كننده در این راستا میزان توانایی در جابجایی و عمل آوری صید است. از موارد محدود كننده دیگر صدور مجوز صید ترال به تعداد زیادی شناور است كه امكان جمع آوری آنها را در امور بحرانی مشكل بنماید.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شیلات ایران