اگر امام خمینی زنده بود

اختلاف در میان دو نحله شیعه و سنی از جمله مسائلی است که این روزها به سطح عوام جامعه کشیده شده و برخی دانسته یا ندانسته روی مسائلی تاکید می کنند که این شکاف را دامن زده و عمیق تر، مقدس تر و گسترده تر می کند. سوژه ها و موضوعاتی تاریخی را که اکثراً نیز از صحت و سندیت برخوردار نیست طرح کرده و با شکلی احساسی در مجامع مذهبی به عنوان اصل مسلم اسلامی در ذهن مردم بی اطلاع می گنجانند.
متاسفانه روحانیان بیدار و آگاه و همچنین دلسوزان به سرنوشت کشور و مردم نسبت به این روند توجه کافی نکردند و از برخورد و نقد این افکار نادرست پرهیزکردند و میدان را برای آنان باز گذاشتند؛ به نحوی که امروز برخی طرح مسائل تفرقه انگیز را به عنوان یک رسالت دینی و مذهبی تلقی می کنند. کار را به جایی رساندند که مقام رهبری چنان موضع تندی گرفتند و در جمع مردم کردستان این گونه افراد را به عنوان مزدور دشمنان معرفی کردند.
اما نکته یی که قابل توجه همه ایرانیان دلسوز است این است که مساله تفرقه افکنی میان شیعه و سنی و سایر فرقه های مذهبی کار این چند سال اخیر نیست بلکه از ابتدای انقلاب روی آن برنامه ریزی شده و برای جا انداختن آن دست هایی در کار بوده است. امام خمینی به عنوان رهبر انقلاب و همچنین به عنوان یک مرجع دینی از همان روزهای اول انقلاب نسبت به این مساله حساسیت ویژه داشتند و به طور مستمر آن را رصد می کردند. تنها هفت روز از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته بود که ایشان روی این مساله دست گذاشتند.
● اختلاف فرقه یی خطری ملی و مذهبی
ایشان در ۲۹ بهمن ۱۳۵۷ در پیام به مردم کردستان چنین می گویند؛ «نهضت اسلامی ایران مظهر برادری شیعه و سنی و همگامی نژادهای مختلف کشور ایران است. شما خواهران و برادران عزیز باید توجه داشته باشید که دشمن اصلی یعنی استعمار هنوز با وسایل مختلف دست اندرکار سنگ اندازی و تفرقه افکنی است.»۱
اما این تحلیل ایشان نکته یی مقطعی و گذرا نبود که یک بار گفته شده و به فراموشی سپرده شود. ایشان در هر مناسبتی روی این مسائل تاکید می ورزیدند. به عنوان مثال تنها هفت روز بعد از این پیام در دیدار با روحانیون منطقه سیستان و بلوچستان بار دیگر این مساله را پیش کشیده و آن را به عنوان یک سم کشنده معرفی کرده و به تفصیل درباره اهمیت آن سخن گفتند؛ «....اختلافات الان سم قاتلی است که اگر چنانچه خدای نخواسته اختلاف پیدا بشود بازبرمی گردد به آن دوره جنایات به فرم دیگر. آنهایی که علاقه به اسلام دارند، آنهایی که علاقه به ملت اسلام دارند، آنهایی که علاقه به کشور دارند اینها همه موظفند که در این زمان که بالاتر و حساس تر زمان هاست که بر ایران می گذرد همه با هم برادر باشند، همه با هم رفیق باشند و همه با هم دست به هم بدهند... اگر اختلافات بشود این گردنگیر همه ماست و همه پیش خدای تبارک و تعالی مقصر هستیم...»۲
عبارات ذکرشده در فراز فوق جای تامل دارد. ایشان تفرقه افکنی میان شیعه و سنی را هم یک مساله دینی و هم یک مساله ملی و میهنی می داند و تاکید می کند آنها که به اسلام علاقه دارند و آنها که به کشور علاقه دارند باید به این مساله توجه داشته باشند. یعنی ایشان به درستی مساله اختلاف شیعه و سنی را هم خطری برای جهان اسلام و هم خطری برای کشور و میهن می دانند.
● نفی تبعیض
در حالی که برخی مساله حضرت زهرا(س) را تبدیل به موضوعی اختلاف انگیز میان شیعه و سنی کرده و به بهانه دفاع از ایشان به اعتقادات اهل سنت حمله می کنند، امام خمینی به مناسبت ولادت حضرت فاطمه با هموطنان اهل سنت دیدار کرده و پیام وحدت می دهند. با کمال شگفتی شاهدیم کسانی که دم از ولایت می زنند درست برخلاف رویه امام اول شیعیان حضرت علی (ع) رفتار می کنند؛ رهبری که ۲۳ سال برای حفظ وحدت مسلمین بعد از پیامبر تلاش کرد و حتی نام فرزندان خود را عثمان و عمر گذاشت تا هیچ بهانه یی و دلیلی برای تفرقه انگیزی باقی نماند، کسی که خلیفه دوم را از رفتن به جنگ به دلیل احتمال کشته شدن منع می کند تا مبادا محور آسیاب مسلمین و مرکز اتحاد آنان از بین برود. آنگاه کسانی به ادعای پیروی او از کشته شدن وی تمجید می کنند.
امام خمینی نیز با آشنایی با تعالیم اسلام و به پیروی از امام اول شیعیان در روز ولادت حضرت فاطمه (س) در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۵۸ در جمع خواهران اهل سنت اورامانات می گویند؛ «برادرهای سنی ما بدانند که تبلیغاتی که می شود که ما با آنها چه هستیم صحیح نیست. همه ما برادریم. حقوق همه محفوظ است. همه مساوی هستیم...» ۳
درباره همین مضمون حدود سه هفته قبل از این تاریخ هم دو بار در سخنرانی شان صحبت کردند. نهم فروردین ۱۳۵۸ در این باره می گویند؛ «برادرهای سنی ما مثل ما هستند، با ما هیچ فرقی ندارند در حقوق. حقوق همه آنها داده خواهد شد... به حرف اشخاصی که بین آنها می خواهند تفرقه بیندازند، می خواهند به اسم سنی و شیعه بین ما برادرها را جدایی بیندازند و منافع ما را به جیب دیگران بکنند. به حرف اینها اعتنا نکنید.»۴سه روز بعد ۱۲ فروردین ماه نیز امام خمینی در همین باره چنین می گویند؛ «اشخاص سفید و سیاه، اشخاص و گروه های مختلف شیعه و سنی، عرب و عجم، ترک و غیرترک و... به هیچ وجه امتیازی ندارند. قرآن کریم امتیاز را به عدالت و به تقوا دانسته است.»۵
● نه شیعه نه سنی
برخی مردم عوام گمان می کنند کسانی که به بهانه دفاع از ائمه شیعی یا حق حضرت علی (ع) یا انتقام فاطمه (س) و... به اعتقادات اهل سنت اهانت می کنند واقعاً دلسوز اسلام اند. همان گونه برخی مردم عوام دیگر نیز کسانی را که در میان اهل سنت به اعتقادات شیعه می تازند و حکم تکفیر صادر می کنند دیندارتر و متدین تر از علمای بیدار و آگاه اهل سنت می شمرند. اما واقعیت این است که هیچ کدام از این دو دسته با مبانی دین اسلام آشنایی ندارند اگر به قول مقام رهبری مزدور نباشند. این بر عهده علمای بیدار طرفین است که به آگاه سازی جامعه بپردازند.
امام خمینی از هر فرصتی برای افشا کردن این توطئه بزرگ استفاده می کردند. ایشان صراحتاً تفرقه افکنان را مزدور و عامل دشمنان برشمردند. در ۲۷ مردادماه ۱۳۵۹ در یک دیدار مردمی اعلام کردند؛ «آنهایی که می خواهند ایجاد تفرقه بکنند اینها نه اهل سنت هستند و نه اهل تشیع هستند. آنها کسانی هستند که کارگردانان دولت های ابرقدرت هستند. در خدمت آنها هستند. آنهایی که کوشش دارند بین برادرهای اهل سنت ما با برادرهای اهل تشیع تفرقه بیندازند. اینها اشخاصی هستند که برای دشمن اسلام، برای دشمن های اسلام مشغول توطئه هستند و می خواهند دشمن های اسلام را بر مسلمین غالب کنند. آنها طرفدار امریکا هستند، بعضی طرفدار شوروی هستند...» ۶همین مضمون را ایشان در جمع روحانیون اهل سنت کردستان در تاریخ نهم خردادماه ۱۳۶۰ بیان کرده اند؛ «آنهایی که می خواهند بین اهل سنت و اهل تشیع فاصله ایجاد کنند نه سنی هستند نه شیعه. اینها اصلاً به اسلام کار ندارند والا کسی که به اسلام اعتقاد داشته باشد، در یک زمانی که با وحدت همه مسلمین باید پیشروی کنیم و پیروز شویم ان شاء الله این نمی آید دامن بزند به اختلاف و مسائل اختلافی را طرح کند. اینها نیست جز اینکه اشاره یی از خارج هست...» ۷
در همین زمینه باز در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۶۲ در جمع ائمه جمعه خراسان این احساس خطر خود را بروز داده و اعلام کردند؛ «الان کسانی که مخالف با اسلام هستند و دارند پخش می کنند مطالبی را، می خواهند بین برادرهای شیعه و سنی اختلاف ایجاد کنند. اینها نه خیرخواه شیعه هستند نه خیرخواه سنی و اینها با اسلام مخالفند.» ۸
● شروع این توطئه
اگر امروز در برخی محافل و هیات های مذهبی به ظاهر شیعی طرح سخنان و موضوعات تفرقه انگیز نقل مجلس شده است و از آن سو نیز کسانی به نام اهل سنت علیه شیعیان تفرقه افکنی می کنند ریشه های تاریخی دارد و سال هاست روی آن کار هدفدار شده است. متاسفانه برخی با ناآگاهی و برخی با عدم توجه و غفلت در این سالیان که کم هم نبود از کنار این مسائل گذشتند و اهمیت آن را درنیافتند. امام خمینی در سال ۱۳۶۰ نسبت به رواج این توطئه در کشور هشدار داده اند. ایشان در ۲۴ فروردین ماه ۱۳۶۰ در جمع اهالی ترکمن صحرا و گنبد که برادران اهل سنت در آنجا هستند و در این روز به دیدار ایشان آمده بودند، چنین اعلام خطر می کنند؛ «الان اجتماعاتی هست که به اسم شیعه و سنی بنا بر اختلاف دارند... نقشه اختلاف بین برادران را ریختند و دنبال او در کشور خودمان هم اشخاصی دارند همان نقشه را پیاده می کنند. غافل از آنکه اگر این قدرت های بزرگ برگردند...» ۹نکته یی که در همین جا ذکر آن لازم است این است که امام خمینی گرچه خود یک مرجع شیعی بودند اما در مقام رهبری خود را رهبر تمامی ملت ایران اعم از شیعه و سنی و ارمنی و... دانسته و به همه آنها به چشم شهروند می نگریستند و هرازچندگاهی ملاقاتی با آنها داشتند.
امام خمینی همچنین در ۲۵ مردادماه ۱۳۶۱ در جمع ائمه جمعه استان بوشهر در این باره گفته اند؛ «چند روز قبل نامه یی به من نوشتند در بعضی از مناطق مثل سیستان و باختران، افرادی در لباس مذهبی و در بعضی خطبه ها مسائل تفرقه افکنی را عنوان کرده اند، خود برادران اهل سنت هم به آنها اعتراض کرده و گفته اند حالا وقت این حرف ها نیست... کسانی که پیغمبرشان و دین شان یکی است همراه و برادر باشند. لکن افرادی کوشش می کنند که تفرقه ایجاد کنند و شما خوب می دانید که چه کسانی از تفرقه سود می برند...»۱۰
● حج عامل وحدت یا تفرقه
در تمامی قرون گذشته و از نظر تمامی فرقه های اسلامی حج مظهر و نماد وحدت مسلمین تلقی می شده است. نفی هر گونه تبعیض و تمایز و یکرنگی و یک سویی در این مراسم از ویژگی های اصلی آن است. اما مدتی است با کمال تاسف مشاهده می کنیم برخی از روی ناآگاهی این مراسم را هم به شائبه های تفرقه ا فکنانه آلوده می کنند. برخی با تاکید بیش از اندازه بر مساله بقیع، خانه خدا را از محوریت حج خارج کرده و راهی را می روند که با مشی واقعی همان ائمه یی که مقبول شان است، منافات آشکار دارد. باز هم متاسفانه در این زمینه با بی توجهی روحانیان مسوول و آگاه مواجه بوده ایم در حالی که امام خمینی این خطر را ۲۵ سال پیش دیده و نسبت به آن هشدار داده اند. ایشان در آن زمان چنان نسبت به این پدیده احساس خطر کرده اند که آن را «پدیده شیطانی» نامیده اند. ایشان بطن این توطئه را شکافته اند و به وضوح بیان کرده اند. شگفت است که چطور روحانیان و نیروهای پیرو ایشان از کنار این گفتار صریح گذشته اند. ایشان اعلام می کنند با اسم اسلام و قرآن و سنت می خواهند اسلام و قرآن و سنت را از میان مسلمین براندازند. به این سخنان که در تاریخ ۴ شهریور ۱۳۶۳ به مناسبت عید قربان خطاب به حجاج و مسلمانان جهان ایراد شده است، توجه کنید؛ «در مراسم حج ممکن است اشخاصی از قبیل ملاهای وابسته به خود را وادار کنند که اختلاف بین شیعه و سنی ایجاد کنند و آنقدر به این پدیده شیطانی دامن زنند که بعضی ساده دلان باورکنند و موجب تفرقه و فساد شوند. برادران و خواهران هر دو فرقه باید هوشیار باشند و بدانند این کوردلان جیره خوار با اسم اسلام و قرآن مجید و سنت پیامبر می خواهند اسلام و قرآن و سنت را از بین مسلمین برچینند یا لااقل به انحراف کشانند.»
ایشان در ادامه حتی بر حجاج تکلیف می کنند که نه تنها با این مسائل همنوا نشوند بلکه با آن برخوردکنند؛ «تکلیف الهی حجاج است که اگر مطلبی از گویندگان شنیدند که بوی ایجاد اختلاف بین صفوف مسلمانان را می دهد، انکارکنند...» ۱۱
لازم است خوانندگان به عبارت به کاررفته در این پیام توجه کنند؛ به خصوص که این پیام مکتوب بوده و طبعاً روی عبارات و واژه های به کاررفته توجه و دقت بیشتری نسبت به سخنرانی بوده است. از یک سو واژه «تکلیف الهی» است که برخورد و مقابله با این اعمال تفرقه انگیز را واجب می کند و از سویی عبارت «بوی ایجاد اختلاف» مساله را غامض تر و حساس تر می کند. یعنی حتی در مقابل گفتار و رفتارهایی که صراحتاً هم تفرقه انگیز نیست اما بوی اختلاف از آن به مشام می رسد باید ایستاد. به راستی آیا آن بوهایی که در طول این سالیان مشام ما را نیازرد وضعیت امروز را به ارمغان نیاورده است؟ اگر امام خمینی زنده بودند، چه می کردند؟
اگر امام خمینی زنده بودند و وضعیت امروز را می دیدند، چه می کردند که به رغم همه آن هشدارها روزی مسوولان وقت مدعی می شوند نظرکرده امام زمان هستند و در کتابی که درباره ظهور ایشان چاپ می کنند امام زمانی را معرفی می کنند که در دهه ۸۰ شمسی ظهور می کند و با امریکا و ناتو پیمان صلح منعقد می کند ۱۲و سپس به مدینه رفته و به قلع و قمع اهل سنت و انتقام گیری از دو خلیفه اول می پردازد.۱۳ امام زمانی هم پیمان با امریکا و دشمن اهل سنت،، آیا امام خمینی از غصه دق نمی کردند؟

مهدی غنی

پی نوشت ها
۱- صحیفه نور، جلد۶، صفحه ۱۸۵
۲- همان، جلد ۶، ص ۲۲۳ تاریخ ۶ اسفند ۱۳۵۷
۳- همان، ج ۷، ص ۳۳۶
۴- همان، ج۶، ص ۴۳۳
۵- همان، ج۶، ص۴۶۲
۶- همان، ج۱۳، ص ۱۳۴
۷- همان، ج۱۴، ص۳۸۲
۸- همان، ج۱۷، ص۴۹۹
۹- همان، ج۱۴، ص۲۸
۱۰- همان، ج ۶ص، ۴۱
۱۱- همان، ج۱۹، ص ۲۰
۱۲- دکترسیدحسین سجادی، دهه ظهور دهه ۸۰، انتشارات هاتف، چاپ اول۱۳۸۴، ص ۹۳
۱۳- همان، صص ۱۱۸- ۱۱۹

منبع : روزنامه اعتماد