کاروان سینما در سرگردنه

اگر تهیه‌كننده و كارگردان باشی و فیلمی در آستانه اكران داشته باشی، قاچاق فیلم برایت معنی دیگری پیدا می‌كند، انگار با باری گران سرگردنه‌ای رسیده‌ای كه دزدان در آنجا كمین كرده‌اند تا هست و نیست تو را بربایند و در بیابان رهایت كنند.
من الا‌ن چنین حس و حالی دارم و می‌دانم كه این راه به آن گردنه می‌رسد، اما مشكل اینجاست كه نمی‌توانم كاری كنم. كاروانیان قدیمی اگر می‌دانستند كه دزدان سرگردنه به انتظارشان نشسته‌اند، می‌توانستند به گونه‌ای بار خود را به سلا‌مت عبور دهند، اما ما سینماگران نمی‌توانیم از هر راهی برویم، در مسیرمان گردنه‌هایی است و در آن گردنه‌ها، دزدانی كه بار گرانمان را غارت خواهند كرد. چند وقتی است كه همكاران ما، سكوت را شكسته‌اند و علیه قاچاق فیلم فعالیت می‌كنند، اما به كجا رسیده‌ایم؟ همین امروز هم بعد از این همه سروصدا، صدایمان به هیچ جا نرسیده است و در گوشه هر خیابان و میدان بزرگ از این شهر هستند كسانی كه سی‌دی غیرمجاز فیلم‌های همكارانمان را به قیمت ارزان می‌فروشند. هم تكثیركنندگان سی‌دی هستند، هم توزیع‌كنندگان آن و هم خرده‌فروشان خیابان‌ها و هم مردمانی كه به خاطر صرفه‌جویی در پرداختن هزار یا هزاروپانصد تومان پول سینما، همدست سرگردنه‌گیرانی می‌شوند كه ما را غارت كرده‌اند.
ما صدایمان به جایی نمی‌رسد. قدرت ما بسیار كم‌‌تر از كسانی است كه یك شبه ۵ میلیون نسخه از یك فیلم را تكثیر می‌كنند. همه امیدمان به مردمانی است كه ندانسته، غارتگران ما را یاری می‌رسانند و سی‌دی‌های قاچاق شده فیلم‌های ما را می‌خرند. ما بعد از این همه گفتن و گفتن و گفتن، باز هم به جایی نرسیده‌ایم و هر فیلمی را كه بخواهیم، می‌توانیم از گوشه خیابان سی‌دی قاچاق‌شده‌اش را پیدا كنیم، در حالی كه نهادهای مختلف قول داده‌اند با این موضوع مقابله كنند، اما دریغ از كوشش‌هایی كه به نتیجه برسد. ما دیده‌ایم كه اگر اتفاقی درگوشه‌ای از شهر بیفتد كه به مقابله با نظام تعبیر شود، چقدر مقتدرانه با آن برخورد می‌شود، اما در زمینه مبارزه با قاچاق فیلم از این اقتدار خبری نیست.
به نظر می‌رسد اراده بزرگی پشت قاچاق فیلم است كه حتی سود مادی نیز برایش در اولویت نیست. این اراده بزرگ تصمیم گرفته است كه سینما را از بین ببرد و دیگر فیلمی تولید نشود و ما هم سینمایی نداشته باشیم. آنان سینما را سفیر فرهنگی نمی‌دانند و امنیت سینماگران را بر هم می‌زنند. موضوع اصلی این است، اما كسی جدی‌اش نمی‌گیرد، نه مردمی كه سی‌دی‌های فیلم‌های ما را می‌خرند و نه نهادهایی كه وظیفه مقابله با این پدیده را دارند و كوتاهی می‌كنند.
تنها راهی كه به نظر خودم می‌رسد این است كه از میانه این راه برگردم و فیلمم را در سر گردنه تحویل دزدان ندهم، این روزها به اكران نكردن <سه زن> فكر می‌كنم، نمی‌خواهم <سه‌زن> قربانی این دزدی شود.

منیژه حكمت

منبع : روزنامه اعتماد ملی