سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
رنجهای امام هادی علیه السلام
در نبرد بین امام هادی علیهالسّلام و خلفایی كه در زمان ایشان بودند، آن كس كه ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی علیهالسّلام بود؛ این باید در همه بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار، شش خلیفه، یكی پس از دیگری، آمدند و به درَك واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود - همانطور كه امام پیشبینی فرمودند - كه حضرت را شهید كرد و خودش هم به فاصله كوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مُردند؛ یكی به دست پسرش كشته شد، دیگری به دست برادرزادهاش و به همین ترتیب بنیعباس تار و مار شدند؛ به عكسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری علیهماالسّلام و در آن شدت عمل حکام، روز به روز وسعت پیدا كرد و قویتر شد.
یك روزِ مجاهدت این بزرگوارها - ائمه علیهمالسّلام - به قدر سالها اثر میگذاشت؛ یك روز از زندگی مبارك اینها مثل جماعتی كه سالها كار كنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همینطور حفظ كردند، والّا دینی كه در رأسش متوكل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبناكثم كه با آن كه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یكِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها به كل كلكِ آن كنده میشد؛ تمام میشد.
حضرت هادی علیهالسّلام چهل و دو سال عمر كردند كه بیست سالش را در سامرا بودند؛ آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر كار و زندگی میكردند. سامرا در واقع مثل یك پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان تركِ نزدیك به خود را - با تركهای خودمان؛ تركهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - كه از تركستان و سمرقند و از همین منطقه مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمیشناختند و از اسلام سر در نمیآوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم میشدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پیدا كردند. در همین شهر سامرا عده قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی علیهالسّلام جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره كند و به وسیله آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامهنگاری و ... - برساند. این شبكههای شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دور دست و در همه اقطار دنیا، همین عده توانستند رواج بدهند و روز به روز تعداد افرادی را كه مؤمن به این مكتب هستند، زیادتر كنند. امام هادی همه این كارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علیرغم میل آنها انجام داده است. حدیث معروفی درباره وفات حضرت هادی علیهالسّلام هست كه از عبارت آن معلوم میشود كه عده قابل توجهی از شیعیان در سامرا جمع شده بودند؛ به گونهایی كه دستگاه خلافت هم آنها را نمیشناخت؛ چون اگر میشناخت، همهشان را تار و مار میكرد؛ اما این عده چون شبكه قویی به وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمیتوانست به آنها دسترسی پیدا كند.
حضرت هادی علیهالسّلام چهل و دو سال عمر كردند كه بیست سالش را در سامرا بودند؛ آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر كار و زندگی میكردند. سامرا در واقع مثل یك پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان تركِ نزدیك به خود را - با تركهای خودمان؛ تركهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - كه از تركستان و سمرقند و از همین منطقه مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد.
یك روزِ مجاهدت این بزرگوارها - ائمه علیهمالسّلام - به قدر سالها اثر میگذاشت؛ یك روز از زندگی مبارك اینها مثل جماعتی كه سالها كار كنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همینطور حفظ كردند، والّا دینی كه در رأسش متوكل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبناكثم كه با آن كه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یكِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بكل كلكِ آن كنده میشد؛ تمام میشد. این مجاهدت و تلاش ائمه علیهمالسّلام نه فقط تشیع بلكه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ كرد؛ اینست خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. اگر اسلام انسانهای كمر بسته نداشت، نمیتوانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به وجود بیاید؛ باید یواش یواش از بین میرفت. اگر اسلام كسانی را نداشت كه بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه كنند، باید از بین میرفت؛ تمام میشد و اصلاً هیچ چیزش نمیماند؛ اگر هم میماند، از معارف چیزی باقی نمیماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی كه حالا از معارف اصلیشان تقریباً هیچ چیز باقی نمانده است. این كه قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احكام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، كار طبیعی نبود؛ كار غیر طبیعی بود كه با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه این كار بزرگ، كتك خوردن، زندان رفتن و كشته شدن هم هست، كه اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.
منبع:
بیانات مقام رهبری به مناسبت شهادت امام هادی علیه السلام - ۳۰/۵/۱۳۸۳
بیانات مقام رهبری به مناسبت شهادت امام هادی علیه السلام - ۳۰/۵/۱۳۸۳
منبع : تبیان
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی مجلس خلیج فارس دولت سیزدهم دولت لایحه بودجه 1403 حجاب شورای نگهبان مجلس یازدهم محمدباقر قالیباف
قوه قضاییه هواشناسی تهران سیل شهرداری تهران فضای مجازی سلامت شورای شهر تهران دستگیری پلیس آموزش و پرورش قتل
خودرو قیمت دلار قیمت خودرو سایپا کارگران ایران خودرو دلار بازار خودرو قیمت طلا مالیات بانک مرکزی تورم
تلویزیون رسانه سریال سینمای ایران سینما فیلم تئاتر موسیقی دفاع مقدس بازیگر کتاب رسانه ملی
ناسا سازمان سنجش شورای عالی انقلاب فرهنگی آموزش عالی
رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه عربستان اوکراین ترکیه
فوتبال استقلال پرسپولیس سپاهان تراکتور تیم ملی فوتسال ایران فوتسال باشگاه استقلال وحید شمسایی بازی باشگاه پرسپولیس لیگ برتر
هوش مصنوعی اینترنت تبلیغات اپل نخبگان همراه اول ماه آیفون گوگل روزنامه ایرانسل
داروخانه ویتامین کاهش وزن بارداری خواب دیابت طول عمر سلامت روان فروش اینترنتی دارو هندوانه