رقیبانِ نفس گیرِ تالیا‏

بالاخره فرزند دیررَس و بدقولِ مخابرات ایران یک ساله شد. نطفه تالیا در آخرین روز فروردین سال ۸۲ بسته شد اما این زاده ی "مشارکت بخش غیر دولتی با مجموعه فوق دولتی مخابرات" ۲۵ ماه بعد و در چهارم خردادماه ۸۴ بدنیا آمد. گویی همین دیروز بود که سید احمد معتمدی –وزیر وقت ارتباطات و فناوری اطلاعات- در جشن تولد تالیا در هتل سیمرغ تهران گفت "تالیا در سال جاری دو میلیون سیم کارت واگذار خواهد کرد و در صورت رضایت از کار شبکه، این میزان تا شش میلیون شماره نیز قابل توسعه است". حالا بعد از یکسال فراز و نشیب تالیا یک ساله شد آنهم تنها با همان ۴۷۵ هزار سیم کارتی که در شهر تهران واگذار کرده بود.
در این یاداشت میخواهم نگاهی بیندازیم به رقیبان نفس گیر و تازه نفس سیم کارت اعتباری تالیا:
۱) تالیا: بله درست خواندید! بنظر من بدترین رقیب تالیا خودش بود چرا که با بدقولی ها و اختلالاتش بیشترین ضربه را به برند خویش وارد کرد.اینکه مجتمع صنعتی رفسنجان بعنوان برنده مناقصه در قرارداد خود با شرکت مخابرات ایران متعهد شده بود تا ۲ میلیون سیم کارت در ۲۸ مرکز استان کشور را با کیفیت سرویس دهی تضمین شده تا ۲۸ بهمن ۸۴ عرضه کند ولی این اتفاق نیفتاد و تنها توانست ۴۲۶هزار و ۹۸۳ مشترک را در تهران با خود همراه سازد بابت اختلالات و کیفیت نامناسب سیم کارتهای خود در ماههای اولیه بارها "آه" از نهاد مشترکانش درآورد.
از طرفی دیگر طبق قرارداد مجتمع صنعتی رفسنجان دیر یا زود باید بابت این مجموعه تاخیرها در راه اندازی و توسعه شبکه، جریمه نسبتا سنگینی را به شرکت مخابرات ایران پرداخت کند. ضمناً هفته گذشته موضوع از این هم فراتر رفت و گفته شد دکتر محمد سلیمانی -وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات- در زمینه انتقادات از کیفیت سیم‌کارت‌های اعتباری تالیا، در یک گفتگوی تلویزیونی اعلام کرده که "در صورت عدم حل مشکلات، اپراتور دیگری را وارد میدان کرده و جایگزین تالیا می‌کند". البته جناب وزیر چند روز بعد موضوع را تکذیب کرده و گفت: "هیچ‌گاه جایگزینی شرکتی دیگر به جای تالیا مطرح نبوده و نیست و مطالبی که در بعضی رسانه‌ها مبنی بر جایگزینی مطرح شده صحت ندارد".
۲) سیم کارتِ اعتباریِ دولتی: مدتهاست که طرح عرضه سیم کارت اعتباری دولتی آنهم مبتنی بر همین شبکه تلفن همراه موجود از طرف مدیران شرکت مخابرات ایران مطرح شده و حالا طرح مدوٌن آن به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور ارسال گشته تا پس از تصویب و تعیین تعرفه ها برای تصویب نهایی به شورای اقتصاد ارجاع شود.
در صورت عرضه این گونه سیم کارت ها در واقع تالیایی دیگر به وسعت شبکه تلفن همراه دولتی موجود، به موازات زاده میشود و بجای زنگ خوردن در تنها ۱۵ مرکز استانی که تاپایان سال وعده داده شده اند در ۱۰۱۶ شهر و هزاران کیلومتر از جاده های بین شهری و پنجاه کشور طرف قرارداد رومینگ با MCI قابل استفاده خواهد بود.
۳) سیم کارت های پیش و پس پرداختهِ ایرانسل: اپراتور دوم تلفن همراه با برند "ایرانسل" بالاخره بعد از مدتها فراز و نشیب امسال سیم کارت های ۱۵۰هزار تومانی خود را توزیع میکند. طبق وعده های داده شده، شبکه تلفن همراه ایرانسل مبتنی بر تکنولوژی پیشرفته GSM نسل ۲/۷۵ و بر پایه EDGE/GPRS خواهد بود که برای اولین بار در کشور امکان اتصال به اینترنت پرسرعت و تبادل عکس و فیلم و پیامهای چند رسانه ای را، برای مشترکان خود فراهم خواهد ساخت.
این سیم کارت های نسبتا ارزان که فناوری و خدمات نوینی را در دسترس مشترکانشان قرار میدهد، میتواند تعداد بالای از مشترکان احتمالی آینده تالیا را قاپ بزند و از آن خود سازد.
۴) شبکهِ تلفنِ همراهِ دولتی: شورای عالی اقتصاد در سال گذشته بهای ثبت نام سیم کارت شبکه تلفن همراه دولتی کشور را از ۴۴۰ به ۳۶۰ هزار تومان کاهش داد و بطور همزمان با فراهم ساختن امکان ثبت نام اقساطی برای فرهنگیان و پرستاران نهایتاً از نزدیک به هشت میلیون متقاضی ثبت نام کرد و به این ترتیب خواه ناخواه تعدادی از مشترکان فعلی و آینده تالیا را از آن خود ساخت.
حالا دیگر خیلی ها با اطمینان سیم کارت های ۳۶۰ هزارتومانی MCI، که با آغاز واگذاری ها پیشبینی میشود قیمتش در بازار آزاد به حدود ۴۰۰ هزارتومان برسد را به تالیا ترجیح خواهند داد. چراکه متاسفانه در ایران سیم کارت به همانند خانه یک کالای سرمایه ای به حساب می آید و فرق سیم کارت پیش پرداخته با سیم کارت پس پرداخته درست مثل فرق بین پرداخت "اجاره ماهیانه" و "رهن کامل" خانه است. در تالیا مبلغ اندک (۲۲هزار و پانصد تومان) بعنوان هزینه سیم کارت و مالیات پرداخت میشود اما مشترک ناچار است رقم ثابتی در حدود ده هزار تومان را برای جلوگیری از سوختن سیم کارت ماهیانه پرداخت کند، در صورتی که در سیم کارت دولتی وضع به گونه دیگری است، چراکه مشترک یکبار و برای همیشه مبلغ ۳۶۰هزار تومان را پرداخت میکند و در میزان مکالمه ماهیانه خود آزاد است و هر وقت هم اراده کند میتواند سیم کارت خود را در بازار آزاد با قیمت مناسبی بفروش برساند.
۵) تلفنِ بیسیمِ WLL: مدتی است که سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به چند شرکت خصوصی مجوز عرضه و بهره برداری از تلفن ثابت بیسیم مبتنی بر تکنولوژی WLL-CDMA داده است که تا پایان سال و در بسیاری از شهرها –بخصوص در تهران- عرضه خواهد شد که امکان استفاده از شبکه تلفن ثابت موجود را با استفاده از گوشی های بیسیم با برد بالا فراهم میسازد. این گونه سیم کارت ها هم تابع مقررات حاکم بر شبکه تلفن ثابت عادی خواهند بود و حتی برای تلفن های WLL روستایی ودیعه ای هم دریافت نمیشود و با کارت شارژهای ۱۰ تا ۵۰ هزار تومانی با اعتبار زمانی ۶ تا ۳۰ ماه بصورت پیش پرداخته شارژ میشوند.
اگر چه تلفن بیسیم WLL قابلیت جابجایی و دست به دست شدن در میان آنتن های مختلف را ندارد اما با توجه به تعرفه مکالمه فوق العاده پایین (مطابق با تعرفه مکالمه تلفن ثابت عادی) ، برد بالا و قابلیت تبادل پیام کوتاه (SMS) و عرضه سرویس های ارزش افزوده به سرعت میتواند جای خود را در بین متقاضیان باز کند و عده زیادی از متقاضیان تالیا، بخصوص در روستاها را از آن خود سازد.
برند نچندان خوشنام تالیا در کنار رقیبان تازه نفسی مثل سیم کارت اعتباری دولتی، سیم کارت پیش پرداخته و پس پرداخته اپراتور دوم، سیم کارتهای ۳۶۰هزارتومانی MCI و تلفن بیسیم WLL ، با اشاره ای به فشار دولت و مجلس به این مجموعه و زمزمه دریافت جریمه بابت دیرکرد در اجرای تعهدات، رقابتی سخت و نفس گیر را برای امسال تالیا فراهم خواهد ساخت. باید منتظر ماند و دید که آیا بالاخره این نوزادِ یکسالهِ پرمدعا به بلوغ میرسد ؟!

نوشته: آرش کریم بیگی

منبع : آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات ایستنا