تبصره‌ای گرفتار عدد ۱+۱۲

شاید شما هم می‌دانید که چرا عدد ۱۳ از روزگار قدیم برای آدم‌ها عدد نامبارکی بوده است. براسا نظریات کارشناسان، انسان‌های اولیه به مرور و یکی‌یکی اعداد و ارقام را کشف می‌کردند. احتمالاً آدم‌ها پس از سال‌ها تفکر و دقت توانسته‌اند عدد ”یک“ را کشف کنند و مدت‌ها طول کشیده تا به درک ”۲“ هم نائل آیند، بعد ”۳“ راکشف کرده‌اند و همین‌طور پیشرفت کردند! اما در میان اعدادی که کشف می‌شده بعضی خیلی خوب و کارآمد بوده و بعضی بدقلق و ناکارآمد و زحمت آفرین.
مثلاً وقتی آدم‌ها عدد ”۱۲“ را کشف کردند، احتمالاً به شدت خوشحال شده‌اند چون عددی را پیدا کرده بودند که به ۵ عدد از ۶ عدد اولیه قابل قسمت بوده و این امر خیلی انسان‌ها را خوشحال کرده است. می‌پرسید چرا؟! فرض کنید انسان‌های اولیه ۱۲ گوسفندداشتند که می‌خواستند آنها را بین خود تقسیم کنند. در این صورت اگر تعداد شریک‌ها ۴،۳،۲ یا ۶ نفر بوده، هیچ مشکلی پیش نمی‌آمده و به‌راحتی گوسفندها تقسیم می‌شده و فقط اگر تعداد شریک‌ها ۵ نفر بود، باید یا ۲ تا گوسفندها را می‌کشتند یا یکی از شرکا را!
با این اوضاع و احوال تصور کنید آدم‌های اولیه عدد ”۱۳“ را کشف کردند و دیدند با عددی رو به رو هستند که به هیچ کدام از اعداد قبل از خود قابل تقسیم نیست و کلی دردسر می‌آفریند و مثلاً هر بار سر تقسیم ۱۳ گوسفند باید چند نفر جان خود را از دست بدهند. با این شرایط معلوم است که انسان‌های اولیه باید عدد ۱۳ را نحس بدانند.
حالا اگر وضعیت آدم‌های اولیه که تازه عدد ۱۳ را کشف کرده‌اند با وضعیت خودمان مقایسه کنیم که در دنیای دیجیتال به سر می‌بریم، باید بگوییم که معنا ندارد حالا اگر ۱۳ را نامبارک بدانیم.... اما گاهی اتفاقاتی می‌افتد که به این تئوری را باید ناکارآمد و غیر قابل قبول بدانیم و بگوییم که حتی در عصر رایانه و دیجیتال هم عدد ۱۳ دچار نامبارکی میظشود و وضعیتی می‌آفریند که ”مسلمان نشنود، کافر نبیند“!
این روزها همه ما گرفتار عدد ۱۳ شده‌ایم که از یقه تا پائین پاچه شلوار همه‌مان راگرفته و ول هم نمی‌کند. یک عدد ۱۳ که یک پیشوند عجیب و غریب به‌نام ”تبصره“ دارد!
این تبصره ۱۳ بنا به اظهار نظر کارشناسان فن، اولین بار در قانون بودجه سال ۸۶ مشاهده شد و همه کسانی که با آن در ارتباط بودند، چنان به تعریف و تمجید از آن پرداختند که ناظران داخلی و خارجی احساس کردند با متنی طرف هستند که روی ”اعلامیه جهانی حقوق بشر“ را به شدت کم خواهد کرد. اما اندک‌اندک روی دیگر سکه معلوم شد و همه کسانی که قرا ربود این تبصره کذائی را اجرا کنند و آثار و برکاتش را در کل این مرز پرگهر بپراکنند، به این نتیجه رسیدند که آنچه نوشته می‌شود، راحت نوشته می‌شود ولی کمی تا قسمتی سخت اجراء می‌شود! در واقع نحسی ۱۳ این باردامان اجرای تبصره ۱۳ را گرفت. بعضی افراد هم هستند که عقیده دیگری دارند و می‌گویند عدد ۱۳ این وسط گناهی ندارد و این ضعف مدیریت و برنامه‌ریزی است که نمی‌گذارد تبصره ۱۳ به جائی برسد اما بهتر است به حرف این بعضی افراد توجه نکنیم و همه گناه راگردن عدد ۱۳ بیندازیم، ما که این کار را می‌کنیم، شما هم همین را بگویید، آبرومندتر است.
البته بعضی از بندهای این تبصره هم هست که کج‌دار مریض، با تأخیر و تغییر و تفسیر به رأی اجرا شده است و نباید از حق گذشت و آنها را بیان نکرد. برای مثال بند ”و“ این تبصره را بخوانید: ”دولت“ موظف استحداکثر از ابتدای خرداد ماه سال ۱۳۸۶، بنزین تولید داخل به علاوه بنزین وارداتی تا سقف یارانه معادل ارزی ۲۲۲۵۰ میلیارد ریال را به‌صورت سهمیه‌بندی با اولویت استفاده از کارت هوشمند به قیمت هر لیتر یک هزار ریال عرضه نماید. دستگاه‌های موضوع ماده ۱۶۰ قانون برنامه چهارم (کلیه وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی و...) مجاز به استفاده از بنزین سهمیه‌بندی با قیمت هر لیتر یک هزار ریال نمی‌باشند. نحوه و میزان سهمیه بندی و تعیین قیمت مناسب بنزین غیر سهمیه‌بندی بنا به پیشنهاد سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و وزارت نفت تا پایان فروردین ماه به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید“.
این بند محترم و معزز در حال حاضر به‌صورت خیلی جالب‌انگیز ناکی در حال اجراست و همه مختصات ۱۳ را به گردن مردم انداخته است. البته همان‌طور که گفته شده اجرایش خیلی عجیب و منحصر به فرد بوده و هست. برای درک بهتر، موضوع این بند را یک بار دیگر به صورت یواش بخوانید:
۱) دولت موظف است حداکثر از ابتدای خرداد ماه سال ۱۳۸۶....
نه عزیزبرادر! اول خرداد که تعارفاست، بهتر است بفرمائید حداقل از ابتدای خرداد ماه، چون بالاخره بعد از تقلای بسیار، ششم تیر ماه این اتفاق افتاد.
۲) دستگاه‌های موضوع ماده ۶۰ (کلیه وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی) مجاز به استفاده از بنزین سهمیه‌بندی با قیمت یک هزار ریال نمی‌باشند.
واقعاً چه حرف‌هائی عجیبی در این تبصره ۱۳ آمده است. اگر قرار است بنزین سهمیه‌بندی استفاده شود چه کسی عزیزتر و محترم‌تر و واجب‌تر از وزارت‌خانه‌ها و شرکت‌های دولتی؟! برای همین این قسمت از بند و تبصره ۱۳ دچار تغییر در اجرا شد و سهمیه خودروهای دولتی از این سهمیه بیش از همه مردم شد. بعد هم سهمیه‌شان دو برابر شد و ضمناً اعلام شد روزانه یک میلیون لیتر در اختیار استانداری‌ها و فرمانداری‌ها قرار می‌گیرد تا خدایناکرده زبانم لال، بنزین یارانه‌ای آنها کم نیاید!
۳) تعیین قیمت مناسب بنزین غیر سهمیه‌بندی بنا به پیشنهاد سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و وزارت نفت...
واقعاً چه حرف‌های ناپسندی در این تبصره ۱۳ آمده بود. بنزین غیر سهمیه‌بندی یعنی چه؟! با این سهمیه خوبی که برای خودروهای دولتی در نظر گرفته شده و با آن یک میلیون لیتر روزانه دیگر کسی به بنزین غیر سهمیه‌بندی احتیاج ندارد. مردم هم باید صرفه‌جوئی کنند والا همان بدون بنزین بمانند بهتر است. برای این‌که کسی به فکر احیای این موضوع (تعیین قیمت بزنین غیر سهمیه‌بندی) نیفتد، روال‌کار به‌گونه‌ای شد که امروز اصلاً سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی وجود خارجی ندارد و از صفحه روزگار حذف شده است.
مشاهده فرمودید؟! ما هرچه می‌گوئیم عدد ۱۳ عدد خوبی نیست، شما اصرار دارید که این‌طور نیست؟ البته شاید هم از برکات کارت‌های دولتی سهمیه‌بندی و یک میلیون لیتر در روز مستفیض شده‌اید که چنین امری را قبول نمی‌کنید و الا اگر مثل مردم عادی گوشه خیابان معطل یک مسافر بر شخصی بودید یا محتاج خرید گران ناز و کرشمه تاکسی بودید یا در مترو مثل انار، آب لیمو شدید یا خودور شخصی‌تان در گوشه پارکینگ بلا استفاده مانده بود یا با یک چهار لیتری پلاستیکی در پمپ بنزین مشغول تکدی‌گری جدید بودید، مطمئناً بر روح و روان آدم‌های اولیه درود می‌فرستادید که ۱۳ را نامبارک اعلام کردند! یک مطلب دیگر هم این آخر مطلب یادم آمد: همیشه نباید از بدی‌های ۱۳ سخن گفت. گاهی اوقات ۱۳ نسیم برکتی هم دارد. مثلاً در همین مهرماه یکصد لیتر بنزین سفر به خودروهای شخصی داده شد تا خوشحال و سرزنده شوید. یکصد لیتر خیلی است. یکصد لیتر یعنی یکصد هزار سی‌سی بنزین! بهتر است برای این که بیشتر متوجه اوج لطف برادران دلسوز و مسوول شوید سعی کنید تجسم کنید که صدلیتر بنزین چند قطره بنزین می‌شود یا این که چند میلیارد مولکول بنزین می‌شود.
این صد لیتر بنزین را باید به جای آن که در باک خودروها خالی کرد، روی چشم گذاشت.این کار ممکن است به شدت چشم‌ها را بسوزاند و بالاخره کور کند ولی برای قدردانی از این لطف بزرگ لازم است که چنین کاری کرد.
چشممان کور! باید برای پرهیز از نامبارکی بیشتر عدد ۱۳ از این کارها کرد!

منبع : ماهنامه اقتصاد خانواده