چهارشنبه, ۹ خرداد, ۱۴۰۳ / 29 May, 2024
مجله ویستا
زندگی بعد از پارکینسون
با شنیدن نام بیماری پارکینسون بیشتر مردم فردی سالمند را تصور میکنند اما برخلاف تصور خیلیها، افراد جوان هم به این بیماری مبتلا میشوند. خانم ژاکلین نارنور ۹ سال پیش در حالی که فقط ۳۶ سال داشت متوجه شد که به این بیماری مبتلا شده است و وقتی پزشکان به او گفتند ممکن است از ۱۸ سالگی به این بیماری مبتلا شده باشد، بهت و حیرت سراسر وجودش را فراگرفت.
او درباره این بیماری هیچ اطلاعاتی نداشت. ژاکلین وقتی متوجه وجود مشکل شد که حس کرد در اعمال حرکتی او اشکالاتی به وجود آمده و مانند گذشته نیست طوری که حتی مردم حین صحبت با او به چهرهاش نگاه نمیکردند. او میگوید: «در ابتدا سعی کردم با شوخی از کنار این مشکلات بگذرم و اتفاقا تصمیم گرفتم بیشتر از گذشته در اجتماع باشم و به چشمان آدمها نگاه کنم! اولین اقدامی که درخواست کردم پیداکردن گروه حمایتی بود. با کمک دوستانم یک گروه حمایتی از بیماران مبتلا به پارکینسون در غرب برکشایر پیدا کردم.
در این گروه که همگی جوان بودیم هدف این بود که فعالیتهای اجتماعی خود را نه تنها متوقف نکنیم بلکه آن را افزایش دهیم. ما همه پر از امید و نشاط بودیم و دلیلی نداشت خودمان را پنهان کنیم! در ابتدا که تشخیص بیماری برایم داده شد دو سال طول کشید تا با شوک این واقعه کنار بیایم. گروه حمایتی به ما یاد داد که تا میتوانیم با افراد جامعه ارتباط داشته، صحبت کنیم و نگذاریم با نگاههای معنیدارشان ما را به انزوا بکشانند. در این بیماری به دلیل ارزش اعضا به خصوص دستها، سختی حرکات و ماسکهشدن چهره و حالات صورت توجه اطرافیان به صورت دلسوزانه و کنجکاوانه جلب میشود و من سعی کردم همیشه لبخند به لب داشته باشم تا چهرهام متمایز شود.
متاسفانه بعضی از مبتلایان جوان این بیماری آنقدر در حرکت و روابط اجتماعی مشکل پیدا میکنند که سریع منزوی میشوند و این آغاز تمام مشکلات و ناملایمات بعدی زندگی برای آنها است. من پیشنهاد دادم که حتی برای این مبتلایان اتاق چت از طریق اینترنت فراهم شود تا بتوان راههای ارتباطی را برایشان باز کرد.
من وقتی خوب به این مساله فکر کردم متوجه شدم اوج مشکلات ما وقتی است که حس میکنیم چون در جوانی به این بیماری مبتلا شدهایم پس بیشتر باید محدودیتهای مربوط به آن را تحمل کنیم اما باید به این موضوع هم فکر کرد که بیشتر از سالمندان شانس استفاده از درمانهای جدید را پیدا میکنیم. با وجود محدودیتهایی که این بیماری برایم به همراه داشته و برنامهریزی شغلی و اجتماعی مرا دگرگون کرده اما مشتاقانه در گروه حمایتی بیماران جوان مبتلا به پارکینسون مشغول فعالیت هستم. به سایر بیماران و به خصوص آنهایی که منزوی شدهاند کمک میکنم تا به زندگی عادی برگردند و در نهایت صبر و اشتیاق چشم امید دوختهام تا روزی که درمانی موثر برای این بیماری پیدا شود و پیشاپیش دستان محققانی را که در این راستا حرکت میکنند میبوسم.»
منبع : روزنامه سلامت
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
انتخابات ریاست جمهوری انتخابات ایران دولت دولت سیزدهم سید ابراهیم رئیسی مجلس دوازدهم مجلس شورای اسلامی مجلس رئیس جمهور سیدابراهیم رئیسی انتخابات ریاست جمهوری 1403
تهران هواشناسی شهرداری تهران قتل وزارت بهداشت بازنشستگان سلامت پلیس قوه قضاییه سازمان هواشناسی سرقت خانواده
خودرو قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو بازار خودرو بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ایران خودرو بورس مسکن قیمت بازار سرمایه
حامیم سینمای ایران سینما شهید تلویزیون فیلم بازیگر رسانه ملی شعر قرآن کریم هنرمندان سریال
ژاپن ماهواره دانشگاه آزاد اسلامی دانش بنیان
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین رفح جنگ غزه روسیه آمریکا حماس نوار غزه ترکیه اوکراین
استقلال پرسپولیس فوتبال لیگ برتر شمس آذر قزوین لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران بازی باشگاه استقلال جواد نکونام باشگاه پرسپولیس مهدی طارمی
هوش مصنوعی سامسونگ هواپیما تبلیغات فرونشست زمین تلگرام عیسی زارع پور پنتاگون اپل اسنپ گوگل
دیابت چای سرطان عشق رژیم غذایی افسردگی سازمان غذا و دارو استرس بیماری قلبی نمک