نیکسن - Nixon

سال تولید : ۱۹۹۵
کارگردان : استون.
تهیه‌کننده : کلیتن تاونزند، آلیور استون و اندرو واجنا.
فیلمنامه‌نویس : استیون ج. ریول، کریستوفر ویلکینس و استون.
فیلمبردار : رابرت ریچاردسن.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان ویلیامز.
هنرپیشگان : آنتونی هاپکینز، جون آلن، پاورز بوت، اد هریس، باب هاسکینز، دیوید پیمر و ا. ج. مارشال.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۹۰ دقیقه.


زندگی‌نامه "ریچارد نیکسن" (هاپکینز)، سی‌وهفتمین رئیس جمهور آمریکا که با رأی بالای مردم در سال ۱۹۷۲ انتخاب و دو سال بعد با سرافکندگی مجبور به استعفا شد.
٭ سه گانه استون درباره تبارشناسی فرهنگ و زندگی آمریکائی معاصر با نیکسن کامل می‌شود. فیلم البته برخلاف دورز (۱۹۹۱) بسیار کسالت‌بار و حراف است. استون می‌کوشد تا تصویری قربانی‌وار از یک ورشکسته سیاسی ارائه دهد؛ قربانی‌ای حاصل دردها و رنج‌های زندگی گذشته، مادری سخت‌گیر، کینه طبقاتی دوران کودکی و از همه مهمتر تن دادن به "مفیستو"ی عالم سیاسیت، و نه شیادی که نقش انکارناپذیری در فهرست سیاه، جنگ ویتنام، ترور جان ف. کندی و... سرانجام رسوائی واترگیت داشته است. استون مثل همیشه تصویری غافلگیر کننده از واقعیت تاریخی ارائه می‌دهد؛ اما این بار در جهت عکس، تا این جمله جی هوبرمنرا تأئید کند که "همیشه دوست دارد مخالف باشد" حتی اگر پای رئیس‌جمهوری در میان باشد که لکه ننگ تاریخ معاصر آمریکا قلمداد می‌شود. هاپکینز در نقش این قربانی بدک نیست اگر چه یک ساعتی طول می‌کشد تا تماشاگر را متقاعد کند "هانیبال لکتر" نیست؛ اگر حوصله‌ای برای تماشاگر باقی مانده باشد تا بتواند دو ساعت و اندی مابقی فیلم را تحمل کند شنیدن جمله مشهور نیکسن خطاب به تصویر کندی از زبان هاپکینز خوش‌بیان برای تکمیل حافظه جملات قصار سینمائی تماشاگر مناسب است: "زمانی که مردم به تو نگاه می‌کنند، آن‌چه را که می‌خواهند باشند، می‌بینند و زمانی که به من نگاه می‌کنند، آن‌چه را که هستند".