یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
محمد طالب آملی مازندرانی
جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
منبع : مطالب ارسالی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
حسین امیرعبداللهیان مصر سازمان همکاری اسلامی دولت سیستان و بلوچستان جنگ انتخابات مجلس شورای اسلامی حجاب دولت سیزدهم مجلس حسن روحانی
تهران شهرداری تهران یسنا سیل هواشناسی بارندگی سازمان هواشناسی باران فضای مجازی آتش سوزی هلال احمر آموزش و پرورش
هوش مصنوعی سلامت تورم خودرو قیمت خودرو قیمت دلار قیمت طلا مسکن دلار بازار خودرو بانک مرکزی حقوق بازنشستگان
تلویزیون صدا و سیما مسعود اسکویی مهران غفوریان موسیقی صداوسیما سریال سینمای ایران سازمان صدا و سیما
غزه رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین جنگ غزه آمریکا امیرعبداللهیان انگلیس اوکراین نوار غزه ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال رئال مادرید پرسپولیس استقلال سپاهان لیگ برتر بازی باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس علی خطیر جواد نکونام بایرن مونیخ
اینستاگرام اپل ناسا عکاسی تبلیغات گوگل کولر
کبد چرب فشار خون