حلا‌وت حلول ماه مبارک رمضان

در رمضان است که دم و بازدم مومنان را ذکر شمرده‌اند و ارزش تسبیح داده‌اند که“ انفاسکم فیه تسبیح” و در رمضان است که خواب مومن عبادت محسوب می‌گردد که “نومکم فیه عباده” و رمضان است که شیاطین را به حریمش راهی نیست و درهای بهشت گشوده و با بهای جهنم مسدود است
“خداوند روزه را واجب نمود تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.” علی (ع) نهج‌البلاغه / حکمت ۲۵۲ ماه مبارک رمضان، به راستی که خبر از گشایش درهای بهشت به روی آدمیان دارد. ماه تزکیه نفس و ماه خودسازی، ماه از خویش تا خداوند رفتن، ماه پرواز با دو بال قنوت از زمین تا صوامع ملکوت و شکوفایی غنچه‌های معنویت در سکوت سبز روزه داران و در حیرت ارغوانی سالکان کوی دوست آنها که در لحظات پاک پیچک‌های عبادت عند ربهم یرزقون هستند و در شبنم‌های لطیف سرازیر بر چهره که از سرچشمه حضور سالک عند ملیک مقتدر است، شکوه حضورشان یافت می‌شود.
روزه نوعی تشبه به موجودات روحانی و فرشتگان آسمانی است، زیرا که فرشتگان را طعامی نیست جز حمد و تسبیح خداوند سبحان، روزه‌دار نیز با لب فرو بستن از طعام و نوشیدنی و مراقبت و مواظبت به فرشتگان الهی همانند می‌گردد.
احکام شریعت هر کدام همچون دارویی شفابخش، قدرتی به انسان سالک می‌دهد که اگر دقیقا طبق دستور مصرف شود، اثر مورد نظر را حتما خواهد بخشید.
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزلها
برخی از احکام شریعت مصرف روزانه دارد که بایستی از آلودگیهای روزانه و شبانه، خود را بدان تطهیر کنی که در حدیثی شریف آمده است، به وقت اقامه هر نماز فرشته‌ای ندا در می‌دهد که “برخیزید و پاره‌های آتشی که (هر روزه) بار خود می‌کنید، با نمازتان خاموش کنید.”
و پاره‌ای مرهم یک ساله‌اند و راه یک ساله را چراغ فراروی و این داستان صیام است که لیله‌القدرش، قدر و منزلت یکساله را تعیین می‌نماید و عید صیامش در جان پاک روزه‌داران شهدی خوش گوار می‌ریزد که حلاوتش توشه راه تا حولی و سالی دیگر و نیز برخی از فرامین الهی را در عمر یک بار واجب می‌شوند و رهتوشه عمرند مثل اعمال حج. حرکت یکنواخت و مکرر و ملال آفرین زندگی را در هر برهه‌ای از زمان یا مکان نقطه عطفی و انفجار نوری لازم است تا در پس کوچه های زندگی مادی، گوهر نفس را خانه تکانی نموده و رمضان همانند خانه نویی است برای ما خاکیان آلوده به انواع تمنیات ظلمانی و بارش تگرگی است برای شستشوی جان از زیادی غبارهای آئینه برانداز.
چرا که در رمضان است که به بهانه سفره‌ سحری، مائده جانی اگرچه اندک نصیب سحرخیران شده و لباس خواب سحر را از تن روزه‌داران بیرون خواهد نمود.
چند شبها خواب را گشتی اسیر
یک شبی بیدار شو دولت بگیر
و در رمضان است که دم و بازدم مومنان را ذکر شمرده‌اند و ارزش تسبیح داده‌اند که انفاسکم فیه تسبیح” و در رمضان است که خواب مومن عبادت محسوب می‌گردد که “نومکم فیه عباده” و رمضان است که شیاطین را به حریمش راهی نیست و درهای بهشت گشوده و دربهای جهنم مسدود است.
تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
تا محرم نشوی محرم جان نخواهی شد و تا به صاحب رمضان لبیک نگویی و جامه ریا از تن بیرون نکنی تو را به حریم حرم راهی نیست.
چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است
پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز
چرا که شاید معنی لیله القدر آن باشد که فرشتگان الهی آن شب بود که قدر انسان کامل را فهمیدند و لذا بر سجده‌ای که بر انسان کردند مباهات نمودند.
و اینجاست که باید ندای ملکوتیان را شنید که منتظر طالبان کوی یارند و جام شراب به دست نظاره‌گر تشنه لبانند.

منبع : روزنامه رسالت