اساطیر هفت گانه ایران

پس از اینکه در مسابقات جهانی فرنگی در باکو حمید سوریان برای سومین بار به طلای جهانی رسید و یکی دو کشتی گیر دیگر هم به سمت مدال یورش بردند، حالا نوبت به کشتی گیران آزاد رسیده. کسانی که این بار دیگر نمی خواهند به یک طلای مراد محمدی در سال ۲۰۰۶ قناعت کنند. تیمی که این مرتبه علیرضا حیدری را نه در وزن ۹۶ کیلوگرم که در کنار تشک در قامت یک کوچ حرفه یی می بیند. حالا آنها می خواهند طلسم چهارسال ناکامی در مسابقات جهانی کشتی را بشکنند و با قهرمانی به تهران برگردند. این هفت کشتی گیر مسوولیت سنگین آوردن کاپ قهرمانی مسابقات به تهران را برعهده دارند.
● سومین یورش به مدال
الان شش سال می شود که کشتی گیران ۵۵ کیلوگرم ایران در مسابقات جهانی دست از پا درازتر به تهران برمی گردند. پس از اینکه بابک نورزاد سال ۲۰۰۱ نایب قهرمان دنیا شد، دیگر کسی پیدا نشده که در این وزن روی سکو برود. در دو سال گذشته هم که تقی داداشی ملی پوش ایران در این وزن بوده مدالی نصیب ایران نشده. با وجود این او برای سومین بار عضویت تیم ملی را مال خود کرد آن هم در وضعیتی که انگار خالپور در مسابقات انتخابی از او آماده تر بوده. شاید منصور برزگر در این یک انتخاب براساس خرافات عمل کرده باشد. در کشتی ایران ثابت شده که اگر کشتی گیری دو سال پشت سر هم در مسابقات ناکام باشد، در سال سوم به مدال می رسد. جای دوری نمی رویم. عباس حاج کناری پس از دو سال ناکامی در مسابقات جهانی۹۷ کراسنویارسک به قهرمانی رسید. علیرضا دبیر هم پس از دو مرتبه ناکامی در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان، در سال سوم در مسابقات جوانان جهان طلا گرفت. تقی داداشی حتی در بازی های آسیایی دوحه هم به مدال نرسید تا حالا در آستانه مسابقات جهانی امید زیادی به او نرود.
رقیبان؛ ۵۵ کیلوگرم در مسابقات جهانی وزنی است که در آن هم کشتی گیران آسیایی مدعی هستند هم ورزشکاران اروپایی و هم کشتی گیران امریکایی. اما در این بین دلشاد منصورف کشتی گیر ویژه یی است. کسی که سابقه دو مدال طلای جهانی را دارد. او پس از اینکه در آتن طلای المپیک را از دست داد، با عطش تمام کشتی می گیرد. هرچند که پارسال وقتی او درمسابقات جهانی گوانگ ژو غایب بود، رادوسلاو ولیکوف بلغار طلا را به گردن آویخت. شاید تنها نقطه ضعف دلشاد برای این مسابقات اضافه وزن باشد، حالا دیگر همه می دانند که دلشاد چندان سر وزن نمی ماند و به زور سونا چند ساعت مانده به مسابقات خودش را سر وزن می آورد. نامیک عبدالله اف آذربایجانی هم در باکو خطرناک است. با اینکه سن و سالی از او گذشته ولی خاطره طلای او در المپیک سیدنی، پشت هر ۵۵ کیلویی را می لرزاند. این را هم نباید از قلم انداخت که در باکو احتمالاً قضاوت داوران به نفع عبدالله اف باشد. این دیگر جزیی از قانون مسابقات جهانی است به نفع میزبان.
علیرضا حیدری؛ تقی در وضعیت خوبی قرار دارد. اگر کمی خودش را باور کند می تواند روی سکوی جهانی هم برود.
● کاپیتان مراد
کاپیتان تیم ملی کشتی آزاد ایران. تنها کسی که توانست در مسابقات جهانی گوانگ ژو ۲۰۰۶ برای ایران طلا بیاورد. کشتی گیری که در پایان سال ۸۵ همراه احسان حدادی به صورت مشترک لقب قهرمان قهرمانان ورزش ایران را مال خود کرد. ورزشکاری که در سال ۸۵ غیر از طلای جهانی گوانگ ژو، طلای بازی های آسیایی دوحه را هم مال خود کرد. او کسی نیست جز مراد محمدی تنها ستاره فعلی کشتی. از سال ۲۰۰۲ که پس از طلای مهدی حاجی زاده در مسابقات جهانی قحطی طلا یقه کشتی ایران در مسابقات جهانی را گرفت، تا سال ۲۰۰۶ کسی نتوانست روی سکو برتر جهان برود تا اینکه او در گوانگ ژو این کار را کرد. حالا مراد دنبال دومین طلای متوالی خودش در مسابقات جهانی است. البته باید اضافه کرد که او یک مدال برنز هم در مسابقات جهانی بوداپست ۲۰۰۵ برای ایران گرفته بود؛ آن هم در وضعیتی که اگر مراد آن مدال را نمی گرفت، پس از فاجعه مسابقات جهانی ادمونتون، ایران یک بار دیگر بدون مدال مسابقات جهانی را ترک می کرد.
رقیبان؛ پوندر کوئین تانای که سه سال پیش در المپیک آتن به قهرمانی رسید شاید جدی ترین رقیب مراد محمدی به حساب بیاید. با اینکه تانای در مسابقات جهانی پارسال در ۶۰ کیلوگرم نهم شد اما همه، ناکامی در آن مسابقات را یک شکست سفارشی می دانند برای اینکه قهرمانی در آن وزن به یک روس برسد. هاولت باتیروف روس کسی بود که پارسال با شکست تانای به قهرمانی مسابقات رسید. او سابقه طلای المپیک آتن را هم در کارنامه اش دارد. البته در آن سال باتیروف در یک وزن پایین تر کشتی می گرفت و طلای ۵۵ کیلوگرم المپیک را به گردن انداخت.
علیرضا حیدری؛ مراد قهرمان جهان است و به تمام گوشه های کشتی کاملاً آشنایی دارد. کشتی را خوب می شناسند و در مبارزه با تعمق و تامل کشتی می گیرد. او یکی از امیدهای اصلی ما برای کسب مدال طلای رقابت های جهانی ۲۰۰۷ باکو است.
● انتخاب مشکوک
عضویت حسن طهماسبی در تیم ملی هم برای خودش داستانی دارد. پس از آنکه حمید محمدنژاد پدیده مسابقات انتخابی لقب گرفت و حتی با شکست طهماسبی به قهرمانی مسابقات انتخابی رسید، به جام زیلکوفسکی لهستان رفت. محمدنژاد آنجا هم آبرومندانه کشتی گرفت تا دیگر همه او را کشتی گیر ملی پوش ۶۶ کیلوگرم به حساب بیاورند. اما کمیته فنی فدراسیون در نهایت شگفتی خبر داد که محمدنژاد باز هم باید با طهماسبی کشتی بگیرد.
محمدنژاد هم با اعتراض به این حکم در کشتی حاضر نشد تا منصور برزگر حسن طهماسبی را به باکو ببرد. طهماسبی از آن کشتی گیرهایی است که همیشه اضافه وزن دارد و همیشه برای رسیدن سر وزن باید چند ساعتی را در سونا سر کند. یک طلا و یک نقره از مسابقات آسیایی در دو سال گذشته تنها افتخار او است، هرچند که او یک بار در جام جهانی ساری ۲۰۰۶ و یک مرتبه در جام جهانی ۲۰۰۷ کراسنویارسک، گارزون کوبایی را برده و این هم برای خودش افتخاری است.
رقیبان؛ پس از اینکه ماخاج مرتضی علی اف یک وزن بالاتر رفت، دیگر کشتی گیر شاخصی در ۶۶ کیلوگرم روی تشک نمی رود. اگر از گنادی گارزون کوبایی بگذریم، می رسیم به سیک جین کوک از کره که هم در بازی هایی آسیایی دوحه مدال طلا گرفته، هم در مسابقات جهانی ۲۰۰۵. البته نباید از قلم انداخت که سرافیم بارزاکوف بلغار هم در مسابقات جهانی باکو غایب است. ایربیک فارنیف روس صاحب مدال جهانی ۲۰۰۳ هم مدعی است. هرچند که نباید رمضان عبدالرحمان اف داغستانی را هم فراموش کرد؛ کسی که در مسابقات ۲۰۰۷ با پیراهن آذربایجان کشتی می گیرد. او در چند سال گذشته در هر تورنمنتی کشتی گرفته، مدال طلا را از آن خود کرده.
علیرضا حیدری؛ طهماسبی قهرمان آسیا شده و چند سالی می شود که در سطح اول کشتی کشورمان و آسیا روی تشک می رود. او به تمام ریزه کاری های کشتی اشراف دارد. طهماسبی باید از این فرصتی که نصیبش شده به بهترین نحو استفاده کند.
● بذر طلا روی تشک
او کسی است که پیش از المپیک آتن حقش را خوردند و به علیرضا دبیر دادند. دبیر در آن سال مصدوم بود ولی از آنجایی که دبیر روابط عمومی بهتری داشت و البته فدراسیون بیشتر هوایش را داشت، با وجود آسیب دیدگی کتف به المپیک رفت. هنوز کسی فراموش نکرده که در مسابقات انتخابی آن سال علی اصغر بذری دبیر را شکست داده بود. اما حالا دیگر دبیر قید کشتی را زده و یکی از پانزده عضو شورای شهر تهران است. با این حساب علی اصغر بذری دیگر کسی را سد راه عضویت در تیم ملی نمی بیند. او که دو بار طلای مسابقات آسیایی را به گردن انداخته، پارسال در گوانگ ژو حتی تا یک قدمی کسب مدال طلای مسابقات جهانی هم رسید اما شکست در فینال مدال نقره را نصیب او کرد. بذری قد کوتاه تری نسبت به حریفانش در مسابقات ۷۴ کیلوگرم دارد ولی آنقدر باانرژی کشتی می گیرد که این ضعف را جبران کند. کشتی گیران دیگر دست او را در کشتی خوانده اند. اگر دنبال مدرک می گردید، بروید فیلم کشتی های جام علی اف را تماشا کنید که در آن بذری حذف شد.
رقیبان؛ ماخاج مرتضی علی اف سرشناس ترین کشتی گیر ۷۴ کیلوگرم مسابقات جهانی است. او در مسابقات قهرمانی اروپا ۲۰۰۷ به قهرمانی رسید تا به همه ثابت کند در آمادگی کامل است. هر چند که هنوز هم پراشتباه کشتی می گیرد. ابراهیم آلدباتوف اوکراینی هم احتمالاً برای کشتی دوستان ایرانی آشناست. کشتی گیری که سال گذشته در گوانگ ژو در فینال ۷۴ کیلوگرم علی اصغر بذری را برد و به مدال طلا رسید.
ایوان فوندرای کوبایی که نفر سوم المپیک است و جو هسکت از امریکا را هم نباید فراموش کرد. البته تمام ۷۴ کیلوهای دنیا در وضعیتی برای دیگران خط و نشان می کشند که بوایسار سایتی اف دارنده شش مدال طلای جهانی و دو مدال طلای المپیک در مسابقات غایب است. دیگر غایب این وزن در باکو دنی پریتزلف امریکایی است که مدال برنز جهانی ۲۰۰۶ را دارد.
علیرضا حیدری؛ بذری یک کشتی گیر قدرتمند و تنومند است. او اگر بتواند از هر دو پا به خوبی زیرگیری کند، هیچ حریفی نمی تواند مقابل او حرفی برای گفتن داشته باشد.
● در راه موحد و حبیبی
شاید باورکردنی نباشد اما رضا یزدانی که الان دو سالی می شود پدیده کشتی ایران لقب گرفته، هنوز ۲۲ سالش تمام نشده. پس از اینکه امامعلی حبیبی و عبدالله موحد از بابلسر توانستند تمام قله های کشتی دنیا را فتح کنند، حالا گویا نوبت به یک بابلسری دیگر رسیده. شاید او گمشده ۸۴ کیلوگرم ایران هم باشد. از هشت سال پیش که علیرضا حیدری به وزن بالاتر رفت دیگر هیچ کشتی گیری نتوانست جای او را پر کند. اما پارسال وقتی یزدانی مدال نقره جهانی گوانگ ژو را از آن خود کرد، همه بابت کشف جانشین حیدری امیدوار شدند. البته دست تقدیر کاری کرده که حیدری هم در باکو کنار تشک او را کوچ کند. رضا یزدانی در بازی های آسیایی دوحه هم مدال طلا گرفته. او در مسابقات انتخابی تیم ملی برای مسابقات جهانی باکو هم حسابی خبرساز شده. یزدانی در انتخابی در وضعیتی کشتی گرفت که ابرویش شکافته بود و با وجود اینکه حیدری و مهدیزاده از او می خواستند کشتی نگیرد روی تشک رفت. با اینکه آن دیدار انتخابی به خاطر ابروی شکافته یزدانی نیمه تمام رها شد، اما کسی بابت دعوت او به تیم ملی شک نکرد.
رقیبان؛ گئورکی کیتویف روس که سابقه قهرمانی جوانان جهان و حتی جام جهانی را دارد، از جدی ترین شانس های کسب مدال در این وزن است. او را وقتی جدی تر می گیرید که بدانید در یک سال گذشته در هیچ نبردی شکست نخورده. وادیم لالی اف داغستانی الاصل که در باکو برای ارمنستان کشتی می گیرد هم برای خودش یک پا مدعی است. او برنز مسابقات اروپایی ۲۰۰۶ و مقام پنجم گوانگ ژو را گرفته. ریواز میندورا شویلی از گرجستان هم با سه مدال طلا، نقره و برنزش در مسابقات جهانی حسابی خطرناک است. البته در باکو یک شویلی دیگر هم کشتی می گیرد. دیوید بیچنا شویلی گرجستانی الاصل برای تیم ملی آلمان کشتی خواهد گرفت.
علیرضا حیدری؛ یزدانی باید تمام فکر خودش را بر کشتی هایش معطوف کند. نباید از جلد خودش خارج شود. او اگر بتواند این شرایط را رعایت کند، می تواند در باکو برای ایران افتخارآفرینی کند.
● دلاور نهاوندی
در تیم ملی کشتی آزاد ایران شش نفر از استان های شمالی ایران حضور دارند. این شش نفر یا گیلانی هستند یا از شهرهای کوچک استان مازندران کشتی را آغاز کردند یا گلستانی. اما در این بین نفر هفتم تیم هیچ ارتباطی با استان های شمالی ندارد. سعید ابراهیمی از نهاوند کشتی را آغاز کرده و به تیم ملی رسیده. هرچند که هنوز هم تماشاگران کشتی امیر گنجی را گزینه مناسب تری برای حضور در مسابقات جهانی باکو می دانستند. گنجی دست کم تا پیش از این یک بار در مسابقات جهانی شرکت کرده بود و حتی یک مرتبه هم قهرمان جوانان جهان شده بود. اما این اولین میدان جدی ابراهیمی است. البته باید اضافه کرد که ابراهیمی تا پارسال در ۸۴ کیلوگرم کشتی می گرفت و حالا به وزن ۹۶ کیلوگرم آمده. نام او برای اولین بار وقتی دهان به دهان چرخید که در مسابقات لیگ کشتی رضا یزدانی را در ۸۴ کیلوگرم شکست داده بود. حالا همه در انتظار هستند که او در مسابقات جهانی باکو هم به پیروزی شگفت انگیز دیگری برسد. شاید اگر حیدری زودتر از کشتی خداحافظی می کرد، او در مسابقات جهانی گوانگ ژو و دوحه کشتی می گرفت. به هرحال او در انتخابی امیر گنجی را که نایب قهرمان آسیا ۲۰۰۷ بود شکست داد. ابراهیمی در جام زیلکوفسکی با ناداوری از صعود به فینال بازماند.
رقیبان؛ حاجی مراد گاتسالوف روس که سابقه کشتی گرفتن در لیگ کشتی ایران را دارد و البته گئورکی گوگشلیدزه گرجستانی که او هم در لیگ ایران بوده، مدعیان این وزن هستند. در اثبات این قضیه کافی است بدانید که فینال مسابقات جهانی ۲۰۰۶ بین آنها انجام شده. البته روس ها به قدری در ۹۶ کیلوگرم استعداد دارند که به کشورهای دیگر هم صادر می کنند. یکی از آنها ختاگ گازیموف است که برای آذربایجان کشتی می گیرد. شامیل گیتی نوف هم در تیم ارمنستان حضور دارد. روسلان شیخ اف هم دیگر روسی است که در باکو است. او برای روس کشتی می گیرد. تیمور ازنگیف روس دیگری است در تیم قزاقزستان و الکسی کورپنیا کوف روسی در تیم قرقیزستان. البته گویا فرانسه، کانادا و تاجیکستان هم در این مسابقات از کشتی گیران روس در ۹۶ کیلوگرم استفاده می کنند.
علیرضا حیدری؛ سعید ابراهیمی کشتی گیر باهوش و متفکری است که در مبارزات خود کمی تدافعی عمل می کند. او اگر بتواند از هر دو پا به خوبی زیرگیری کند در باکو می تواند مزد زحمات چند ساله خودش را بگیرد.
● ژیمناست ۱۲۰کیلوگرمی
اگر طلای علیرضا سلیمانی در مسابقات ۱۹۸۹ سوئیس را کنار نایب قهرمانی رسول خادم در تهران ۱۹۹۸ و مدال برنز عباس جدیدی در آنکارا ۱۹۹۹ و برنز علیرضا رضایی در تهران ۲۰۰۲ و نایب قهرمانی فردین معصومی در گوانگ ژو ۲۰۰۶ بگذاریم، می رسیم به تمام افتخاراتی که کشتی گیران ایران توانسته در سنگین وزن کسب کنند. البته این وزن همیشه حاشیه های زیادی هم داشته. چه زمانی که عباس جدیدی را به سنگین وزن فرستادند تا حیدری در ۹۷ کیلوگرم بماند، چه روزی که رسول خادم صد کیلوگرمی در فینال تهران ۱۹۹۸ علیه آلکسیس رودریگوئز کوبایی ۱۴۰ کیلویی سرشاخ شد. به هر حال فعلاً که این فرصت نصیب فردین معصومی شده تا تنها فوق سنگین ایران باشد که دو مدال در وزن آخر مسابقات گرفته. فعلاً کشتی گیری به این افتخار نرسیده و اگر فردین بتواند یکی از سه سکو را از آن خود کند، این افتخار را نصیب خودش کرده. فردین سال گذشته قول داد به خاطر فرار از آسیب دیدگی دیگر پس از پیروزی پشتک و وارو نزند اما نمی توان اطمینان داد او پس از مدال گرفتن در باکو این کار را نکند. او که برنز جهان و طلای آسیا را در کارنامه اش دارد در مسابقات انتخابی علیرضا رضایی نایب قهرمان المپیک را شکست داد.
رقیبان؛ آرتور تایمازوف ازبکستانی همیشه خطرناک است. حتی اگر چند سالی باشد که نشانی از پیش به همراه نداشته باشد. او در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ به یک کشتی گیر رومانیایی باخت و پارسال در فینال جام استقلال ازبکستان به کورماگمادوف روس. در باکو روسیه بلال ماخوف را به وزن ۱۲۰ کیلوگرم فرستاده؛ کسی که پارسال قهرمان جوانان جهان شده و در انتخابی روسیه ماگمادوف را شکست داده. علی عیسی اف روس دیگری است که برای آذربایجان کشتی می گیرد. روسلان باسیف هم روس است و در تیم ارمنستان حضور دارد. البته نباید فاتح چاکراوغلو را از قلم انداخت. رودریگوئز کوبایی که سال ۱۹۹۸ رسول خادم را جلوی ۱۸ هزار تماشاگر ایرانی شش بر صفر شکست داد هم در باکو حاضر است.
علیرضا حیدری؛ فردین جزء سه سنگین وزن برتر دنیا به حساب می آید. او از تجربه بالایی برخوردار است و اگر با قرعه خوبی روبه رو شود، مطمئناً یکی از سه سکوی رقابت های ۲۰۰۷ باکو برای او است.

مهدی امیرپور

منبع : روزنامه اعتماد