محدودیتهای توسعه شهری در بندر انزلی

بندر انزلی دومین شهر پرجمعیت استان گیلان، با جمعیتی حدود یکصدهزار نفر به صورت خطی در طول حدود ۱۵ کیلومتر از سمت شمال به دریای خزر و از جنوب به تالاب انزلی محدود می شود و آبراهه ای که ارتباط دریا و تالاب را برقرار می سازد شهر را به دو قسمت شرقی (غازیان) و غربی (انزلی) تقسیم نموده است. پیشروی آب دریای خزر و به تبع آن تالاب انزلی از دو سو در دهه اخیر خسارات فراوانی را بر شهر وارد ساخته است. به طوری که شورایعالی شهر سازی و معماری ایران را بر آن داشت که برای حل این مشکل به چاره اندیشی بپردازد. نهایتا مقرر شد که خط تراز ۲۴ - متر (ارتفاع از سطح آبهای آزاد) به عنوان لبه دریا محسوب و هر گونه ساخت و سازی ورای این روقم به جز تاسیسات سبک و موقت ممنوع اعلام گردد. بر اساس این مصوبه مقرر شده تاسیسات زیر بنایی حیاتی شهر در رقوم بالای ۲۲- متر احداث و به کاربری های مسکونی و سایر خدمات وابسته تا رقوم ۲۴ - متر اجازه ساخت و ساز داده شود.بر این اساس حدود ۵۰ درصد از سطح شهر بندر انزلی رقوم ناامن تلقی و نزدیک به ۲۹ هزار جمعیت ساکن در آن بایستی به نقاط امن انتقال داده شوند. با توجه به مصوبه فوق، که بر اساس سیاست کلی برخورد با مساله پیشروی آب دریای خزر اتخاذ گردیده بود وهمینطور با توجه به هدف حفظ و احیای تالاب انزلی، توجه به ملاحظات زیست محیطی در منطقه و بالاخره موضوع توریسم که از عمده ترین درآمد شهر می باشد و همچنین موضوع ایجاد منطقه ویژه اقتصادی بندر انزلی، به نظر می رسد تجدید نظر در طرحهای جامع و تفصیلی بندر انزلی امری ضروری و اجتناب ناپذیر باشد.

منبع : همکلاسی