لباس‌های محافظ در گرما و سرما

● این لباس‌ها خود به دو گروه تقسیم می‌شوند.
▪ گروه اول) جاذب حرارت
▪ گروه دوم) منعکس‌کننده حرارت
لازم به ذکر است بسیاری از مواد به کار رفته در لباس‌های معــمولی، جاذب گرما هستند و علت اصلی محدودیت در به کارگیری آنها قابلیت اشتعال‌پذیری این مواد در دماهای مختلف است. موادی نظیر پنبه نسوز والیاف آزبست در بـین مواد جاذب حرارت ویژگی بهتری دارند.
گاهی نیز مواد مصنوعی نظیر پلی‌اورتان و الیاف پلی‌استر و غیره در تهیه لباس‌های حفاظتی جاذب گرما به کار می‌روند. استفاده از الیاف شیشه و آزبست در لباس‌های حفاظتی در دماهایی که مواد پشمی و پنبه‌ای شروع به سوختن می‌کنند ضروری است.
ازخصوصیات لباس‌های پنبه‌ای این است که به راحتی می‌سوزند، ولی در صورت نـسوز کردن آنها مقاومت گرمایی در آنها تا ۲۳۰ درجه افزایش می‌یابد. در محیط‌هایی که دمای عملیات حرارتی آن بالاتر از دمای اشتعال پنبه است و کارگران مجبور به کار در این محیط‌ها هستند، استفاده از لباس‌های پشمی فشرده توصیه می‌شود.
استفاده از الیاف آزبست در لباس‌های حفاظتی برای محیط‌هایی که دمای عملیات حرارتی آن حدود ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد است، پیشنهاد می‌شود.
الیاف شیشه زمانی به کار می‌رود که عملیات حرارتی محیط کار حدود ۴۵۰ درجه سانتیگراد باشد.
الیاف مصنوعی مانند آکریلو‌نیتریل یا پلی‌استـر و پلی‌اوراتان در لباس‌های حفاظتی برای محیط‌هایی با عملیات حرارتی با دمای ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد کاربرد دارند.
لباس‌های حفاظتی منعکس‌کننده گرما معمولاً دارای الیاف آلومینیوم و الیاف آزبست هستند. این لباس‌ها در جایی استفاده می‌شوند که دمای عملیات حرارتی فوق‌العاده گرم باشد.
در عملیات نجات در آتش‌سوزی‌ها، کار در کنار کوره‌های ذوب فلز و ریخته‌گری‌ها و تعمیر کوره‌ها استفاده از این نوع لباس‌ها ضروری است. این نوع لباس‌های حفاظتی بسته به نوع کاربردشان می‌توانند قسمتی از بدن مانند دست‌ها، سر و یا تنه و یا تمام بدن را تحت پوشش قرار دهند.
از آنجا که این نوع لباس‌ها پس از مدتی گرمای زیادی را به بدن منتقل می‌کنند، مدت زمان استفاده از آنها محدود است و گاه لازم است به وسیله پاشیدن آب سرد بر روی لباس، حرارت آن را کاهش داد.‌

منبع : روزنامه سلامت