بیماریهای آب سیاه

بیماری آب سیاه چشم یا گلوكوم مجموعه ای از امراضی است كه در آنها فشار مایع داخل چشم زیاد است و به عصب بینایی آسیب می رساند . بدون درمان ، بیماران مبتلا به آب سیاه به تدریج بینایی خود را از دست می دهند . با اینكه این بیماری از عوامل شایع نابینایی بویژه در سنین سالمندی است ، نیمی از مبتلایان از بیمار بودن خود بی خبرند .
بیمــاری آب سیاه انواع مختلفی دارد كه نوع حـاد آن یك فوریت پزشكی محسوب می گردد .
در این حالت كه معمولاً در فضاهای تاریك مانند تالارهای سینما یا در هنگام تنش های روانی رخ می دهد فشار داخل چشم به حدی بالا می رود كه موجب درد شدید در ناحیه چشم ، قرمزی چشم و كاهش بینایی می گردد و اگر به سرعت درمان نشود منجر به نا بینایی می گردد .
در انواع مزمن بیماران بتدریج دید حاشیه ای خود را از دست می دهند و چون دید مركزی تا مراحل پیشرفته دچار اختلال نمی شود وعلامت هشدار دهنده دیگری وجود ندارد بیماران خیلی دیر متوجه بیماری خود می شوند .
چه عواملی موجب افزایش احتمال ابتلا به آب سیاه می شوند ؟
افزایش سن از عوامل مهم است و هر فرد بالای ۴۵ ساله بیش از دیگران احتمال ابتلا دارد .
سابقه خانوادگی نیز تا حدی موثر شناخته شده است . زیادی فشار داخل چشم كه چشم پزشكان آنرا اندازه گیری می كنند و نزدیك بینی نیز احتمال ابتلا را افزایش می دهند .
از عوامل مستعد كننده دیگر باید به بیماری قند ، پرفشاری خون ، سابقه جراحت چشم و مصرف طولانی مدت كورتونها اشاره كرد .
چگونه از ابتلا خود آگاه شویم ؟
- هر چند بیماری آب سیاه علائم هشدار دهنده ای دارد اما بهترین راه آگاهی از آن انجام معاینه منظم چشم نزد چشم پزشك است . تشخیص سریع ودرمان مناسب از ۹۰ درصد نابیناییهای ناشی از آب سیاه پیشگیری می كند . توصیه میشود افراد زیر ۴۵ ساله هر ۴ ساله یكبار و در صورت وجود هر عامل مستعد كننده هر دو سال یكبار برای معاینه چشم مراجعه كنند و افراد بالای ۴۵ ساله اگر عامل مستعد كننده ای دارند هر سال و در غیر اینصورت هر دو سال به چشم پزشك مراجعه نمایند.

منبع : واحد مرکزی خبر