جوینده یابنده بود

خداوند روزی رسان است
آورده اند كه …
در زمان حضرت داوود (ع) مردی فقیر بود كه همواره دعا می كرد تا بدون رنج ، خدا به او روزی برساند و او گفت : ای خدا چون من را تنبیل آفریده ای پس خودت رزق و روزی من را برسان من مثل آن درازگوشی هستم كه پشتم زخم است و بنابراین نباید بارسنگینی را بر پشت او گذاشت :
روزیی خواهم به ناگه بی تعب كه ندارم من ز كوشش جز طلب
در سالها این دعا را تكرار می كرد و دنبال كار كردن نمی رفت .
مردم كه رفتارش را مشاهده می كردند شروع به تمسخر او نموده گفتند : آیا بدون رنج گنجی بدست خواهد آمد ؟ مردم برای اینكه عیب كار او را بیشتر برایش روشن سازند گفت : به داود پیامبر نگاه كن . او با این كه صاحب معجزات بسیار می باشد . با این وجود به كار و كوشش پرداخته است .
او زره می بافد و روزی و رزق خودش را بدین ترتیب بدست می آورد .
با همه تمكین ، خدا روزی او كرده باشد بسته اندر جستجو
بی زره بافی و رنجی روزیش می نباید با همه پیروزیش
ولی آن مرد ، هم چنان با اصرار بسیار از خداوند روزی بدون زحمت و رنج می طلبید .
تا كه شد در شهر ، معروف و شهیر كو زانبان تهی جوید پنیر
شد مثل در خام طبعی آن گدا او از این خواهش نمی آمد جدا
اما از آنجا كه گفته اند ( جوینده یابنده بود ) دعای او سرانجام به اجابت رسید و حادثه ای رخ داد .
روزی صبح زود مشغول آه و ناله و زاری بود كه گاوی دوان دوان آمد و با شاخ خودش چفت در را شكست و وارد خانه شد .
آن مرد فوراً برخاست و پاهای گاو را بست و گلویش را برید و به سوی قصاب شتافت تا اور ابیابد و پوستش را جدا كند .
كم نمی كرد از ادعا و ابتهال كرد اجابت مستعان ذوالجلال
گرگران و گرشتابنده بود عاقبت جوینده یابنده بود

منبع : شمیم