وزنه برداری درگذر زمان

از نگاه آماری و تشكیلاتی امروز وزنه برداری ایران به دلیل ویژگی های منحصر به فردش ورزشی عامه پسند و مورد توجه است. به هر دلیل حضور قهرمان بزرگی نظیر حسین رضازاده تقریبا پوشش مناسبی بر توجیه عملیات موجود در همه زمینه ها در این ورزش است كه اتفاقا همین خود مهم ترین موضوع قابل بررسی در این زمینه است.درحال حاضر، وزنه برداری ایران با مرد آهنین ورزش ایران حسین رضازاده جایگاه ثابت و محكمی در جهان دارد و مسابقات جهانی اخیر در دوحه نشان داد كه این وزنه بردار همچنان یكه تاز در جمع مردان درشت هیكل وزنه برداری در جهان است. اما آیا رضازاده می تواند در ادامه این مسیر در كنار وزنه های سنگینی كه بالای سر می برد، بازهم توانایی تحمل این همه زیاده خواهی و مسئولیت كل ورزش را به دوش بكشد!؟ عملكرد او در دوحه نشان داد كه او هم مثل بسیاری از دیگر قهرمانان سرشناس جهان دلش می خواهد به صورت كاملا معمولی به روی صحنه بیاید و كارش را انجام دهد. به زعم ما این مساله آنقدر جدی تر از این حرف هاست كه دوستان ما در فدراسیون وزنه برداری حتی باید زمینه انجام چنین عمل و فضایی را از خود نشان داده و به مرحله اجرا بگذارند.امروز در ویترین افتخارات وزنه برداری ایران حسین رضازاده چون نگین الماسی است كه می درخشد و نباید اجازه داده شود كه چنین موفقیت هایی در میان جمعی كه اتفاقا واكنش آنها نیز قابل توجه است، به شكلی نه چندان دوستانه تجزیه و تحلیل شود. همین بس كه در میان گروه دوم هم از اینكه سیر تحولات و برنامه ها تنها در یك نقطه متمركز بماند عكس العمل ها چندان دوستانه نیست.
ما و ایوانف بلغاری
عملكرد یوردان گئورگی ایوانف در حد و وسعت خودش در مسابقه های جهانی قطر تاثیرگذار و قابل توجه بود. او با همان رفتارها و خصوصیات اخلاقی منحصربه فردش درحال حاضر یكی از جدی ترین مهره های مورد بحث در جمع مردان وزنه برداری ایران است. ایوانف تقریبا خیال خودش را از بابت بسیاری امور راحت كرده و در كنار مناسبات بسیار حرفه ای و حسابگرانه ای كه با خبرنگاران دارد، تقریباً در روابط فی مابین فقط با علی مرادی و داراب ریاحی به راحتی گفت وگو می كند و در ارتباط با دیگران همیشه از موضع قدرت خود را نشان می دهد ! در اینكه ایوانف بلغاری است و ما ایرانی هیچ شكی وجود ندارد و او هم با فرهنگ روزمره ما بیگانه، دقیقا چیزی است كه ما به آن فكر می كنیم و به وی این حق را می دهیم كه چنین رفتاری را داشته باشد. اما سئوال اینجاست كه آیا اصولاً ایجاد چنین فاصله ای میان ایوانف و مربیان ایرانی به صلاح است یا خیر؟ این درست است كه در مقطع فعلی وزنه برداری ایران شدیداً نیازمند مربیان سرشناسی نظیر ایوانف است، اما آیا مگر قرار است همیشه این گونه باشد؟ آیا نباید به این مسأله كمی جدی تر هم فكر كرد كه اگر انحصارطلبی های این مربی همچنان تداوم داشته باشد، ظرف چند سال آینده وضعیت عمومی آموزش در این ورزش بسیار نامناسب تر از آن چیزی كه امروز دیده می شود، درمی آید!؟بحث كلی تر ما با ایوانف و اعتراض به عملكرد و شیوه های اخلاقی او نیست؛ چرا كه مطمئنیم او با آگاهی و دوراندیشی های لازم دوباره جذب شده است، اما مشكل اینجاست كه دیگر مربیان حاضر در صحنه وزنه برداری كه اتفاقا خیلی هم دلشان می خواهد در گوشه ای از كارها سهیم باشند، چه سرنوشتی در آینده پیدا خواهند كرد؟ ایوانف در پایان مسابقه های جهانی دوحه فقط این جمله را گفت كه امسال سطح مسابقات جهانی خوب بود و برای وزنه برداران ما تجربه ای بسیار مفید. برای ما كه از شروع تا پایان این مسابقه ها در كنارش بودیم این نكته كاملا واضح بود كه او باتوجه به سطح ركوردهایی كه در این میدان ثبت شد، چندان هم از اینكه تنها با ۴ وزنه بردار ایرانی شركت كرده است، نتوانسته خود را متقاعد به اشتباهش كند. ای كاش او قبل از انتخاب نفرات تیمش كمی صبورانه تر و پخته تر عمل می كرد.
سجاد در اولین میدان جهانی
در جمع سبك وزن های وزنه برداری ایران، سجاد بهروزی تنها وزنه برداری است كه فعلا توانسته است اعتماد لازم از سوی گئورگی ایوانف را به دست آورد. این جوان مرودشتی روز به روز درحال پیشرفت است، اما شرایط فیزیكی و جسمانی او هنوز در اندازه ها و استانداردهای جهانی نیست. بهروزی دو میدان آسیایی دوبی و جهانی دوحه را با ایوانف تجربه كرده است. خودش می گوید: به كار ایوانف اعتقاد دارم و خودم را با او هماهنگ كرده ام. از مناسبات طرفین هم می شود به این نكته پی برد كه بهروزی می خواهد با استفاده از تجربیات ایوانف به مدال جهانی برسد. اما این جوان شهرستانی دارای مشكلات خاص خود است. او در یكی از مناطق اطراف مرودشت شیراز زندگی می كند و برای رفت و آمد و حضور در تهران گرفتاری های زیادی دارد. او اگر بخواهد به صورت منظم در كنار ایوانف باشد بایستی زندگی در شهر بزرگ تهران را تجربه كند؛چراكه رفت و آ مدهای طولانی هیچگاه به صلاح او نیست و بعید است كه ایوانف چنین اجازه ای را هم به او بدهد. پس ابتدا به ساكن باید به این مشكل او رسیدگی شود. بهروزی در اولین حضور جهانی خود رتبه هشتم را به دست آورد. او با ۱۱۵ كیلوگرم در حركت یكضرب و ۱۴۰ كیلوگرم در دو ضرب و مجموع ۲۵۵ كیلوگرم توانست كارنامه قابل قبولی در وزن ۵۶ كیلوگرم بگیرد.بهروزی در دوحه برای آنكه مجوز حضور در جمع ۵۶ كیلویی ها را بگیرد مشكل خاصی نداشت، اما به نظر می رسد او برای ماندن در این وزن در آینده نزدیك دشواری هایی دارد.شاید او در بازی های غرب آسیا هم در همین وزن به میدان بیاید، اما شرایط ماندن در این وزن را ندارد و بهتر هم این است كه او در یك وزن بالاتر هم خود را آزمایش كند. سجاد در تمرینات بعد از مسابقات جهانی وزنه ۱۲۰ كیلویی در یكضرب را به راحتی بالای سر برد و نشان داد كه بهترین وزن برای شكوفایی او در یكی دو سال آینده وزن ۶۹ كیلوگرم است.در حال حاضر، آسیایی ها یكه تاز مطلق در وزن ۵۶ كیلوگرم هستند و این فرصت بسیار خوبی است كه سجاد بهروزی در كنار آن ها تجربیات زیادی كسب كند.
دو جوان شایسته در یك وزن
در دوره ای قرار گرفته ایم كه وزنه برداری ایران مهره های قابل عرضه ای در بعضی از اوزان ندارد و در چنین اوضاع و احوالی حضور دو وزنه بردار جوان در یك وزن می تواند نقطه اعتماد و اطمینانی به تحولات آتی باشد. اصغر ابراهیمی و علی دهقانیان دو جوان خوب وزنه برداری ایران در وزن ۹۴ كیلوگرم هستند كه با چراغ سبز ایوانف بلغاری مجوز حضور در مسابقه های جهانی ۲۰۰۵ دوحه قطر را به دست آوردند كه دست بر قضا حضوری بسیار مناسب و مفید هم از آب درآمد.در میان این دو وزنه بردار درحال حاضر اصغر ابراهیمی نفر اول است. او امسال در مسابقات قهرمانی آسیا در امارات ۳ مدال طلا برای تیم ایران به دست آورد و در دوحه نیز با افزایش ۷ كیلویی ركوردش خود را بسیار خوب نشان داد. ابراهیمی با ۱۷۷ كیلوگرم در یكضرب اگرچه به مقام ششم رسید اما ركوردی مساوی با نفرات چهارم و پنجم داشت و تنها به دلیل وزن بیشتر ششم شد. او در حركت دوضرب هم دچار همین بدشانسی شد و ركورد ۲۱۰ كیلویی اش مساوی با نفرات پنجم، ششم، هفتم و هشتم بود و به همین دلیل هم در رتبه نهم ایستاد. اما در نهایت مقام پنجمی ابراهیمی در مجموع نتیجه بسیار جالبی است كه می تواند برایش بسیار تاثیرگذار باشد. ابراهیمی حالا با تجربه حضور در بازی های المپیك آتن، آسیایی دوبی و جهانی دوحه دارای تجربیات فراوانی است كه برایش در مسابقات آتی بسیار كارساز است.علی دهقانیان دیگر وزنه بردار ما در این وزن است كه به دنبال ابراهیمی چشم به آینده دارد. این جوان شیرازی هم دارای استعدادهای خوبی است و در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ دوحه نیز در گروه B وزنه زد. او در مجموع هجدهم شد، اما ركورد دوضرب ۲۰۴ كیلویی او ركوردی تازه برای جوانان آسیاست كه ثبت شده است. دهقانیان می تواند خیلی بهتر از آنچه كه خود را نشان می دهد ظاهر شود و با استفاده از تجربیات ایوانف سطح ركوردهای خود را افزایش دهد.
اقتدار چینی ها
در هفتاد و چهارمین دوره مسابقات وزنه برداری مردان جهان كه با شركت ۱۹۳وزنه بردار مرد از ۶۳ كشور در دوحه قطر برگزار شد، تیم ملی وزنه برداری ایران با پنج پله سقوط نسبت به دوره گذشته این مسابقات در ونكوور كانادا، در مكان دهم ایستاد.تیم ایران كه با چهار وزنه بردار گام به این رقابت ها گذاشته بود، با كسب ۴/ ۲۱۵ امتیاز در رده دهم قرار گرفت .تیم چین با كسب ۸/ ۶۹۵ امتیاز با اقتدار بر سكوی نخست ایستاد و تیم های روسیه و بلغارستان با ۸/ ۵۴۵ و ۵/ ۳۱۴ امتیاز در رده های دوم و سوم قرار گرفتند.

محمدرضا منصوریان

منبع : روزنامه همشهری