بازیگران سیار - The Travelling Players

سال تولید : ۱۹۷۵
کشور تولیدکننده : یونان
محصول : گئورگ پاپالیوس پروداکشنز
کارگردان : تئو آنگلوپولوس.
فیلمنامه‌نویس : تئو آنگلوپولوس.
فیلمبردار : گئورگ آروانیتیس
آهنگساز(موسیقی متن) : لوکیانوس کیلایدونیس
هنرپیشگان : اوا کوتامانیدو، آلیکی گئورگولیس، استاتوس پاچیس، ماریس واسیلیو و پتروس زارکادیس.
نوع فیلم : رنگی، ۲۳۰ دقیقه.


آیگینانِ یونان، سال 1952. گروهی از بازیگران سیار به ایستگاه قطار می‌رسند. آنان قبل‌تر در 1939به این شهر که حالا برای انتخابات آماده می‌شود، سفر کرده‌اند. آن روزها، مدیر گروه (پاچیس)، بازیگر / کارگردانی بود که با اعلام آغاز جنگ به ارتش می‌پیوندد. بازیگر دیگری - که با همسر مدیر (گئورگولیس) ارتباط دارد و تنها فاشیست گروه است - او را به خیانت متهم می‌کند. وقتی مدیر را مقابل جوخه آتش قرار می‌دهند، رقیبش جای او را می‌گیرد. پسر مدیر، «اورستس» (زارکادیس) هم جزو ارتش یونان است؛ پس از اشتغال یونان توسط نازی‌ها، او به پارتیزان‌ها می‌پیوندد و پس از سلطه انگلیسی‌ها هم با آنان می‌ماند. دختر مدیر، «الکترا» (کوتامانیدو)، همراه گروه می‌ماند و اورستس را به بازی در نمایش «گولفو، دختر چوپان» دعوت می‌کند، در حالی که شهر در اشغال انگلیسی‌هاست؛ «اورستس» با کشتن مادرش و فاسق او، انتقام مرگ پدرش را می‌گیرد و به کوهستان فرار می‌کند ولی بالاخره به دست نیروهای انگلیسی اسیر می‌شود و او را به زندانی در یک جزیره می‌برند؛ سپس اعدامش می‌کنند و جسدش را برای تدفین به خاک یونان باز می‌گردانند. فعالیت‌های گروه برای مدتی تعطیل می‌شود؛ دو جوان دیگر گروه به پارتیزان‌ها پیوسته‌اند، و خواهر «الکترا» با یک افسر آمریکائی ازدواج می‌کند؛ ولی با بازگشت یکی از دو جوان از زندان جزیره (دومی هم باز می‌گردد، ولی به دلیل ابتلا به نوعی جنون نمی‌تواند به گروه ملحق شود)، «الکترا» تصمیم می‌گیرد که دوباره گروه را به راه بیندازد. برادرزاده‌اش جای «اورستس» را می‌گیرد، و اولین تجربه‌اش، بازی در نقش «تاسو» - عاشق «گولفو» - است.
* فیلمی که آنگلوپولوس را به جهانیان شناساند و ویترینی برای مشخصات عمومی آثارش به شمار می‌آید: از لحاظ مضمون، ترکیب درام‌های شخصی با تاریخ سیاسی یونان با استفاده از تمثیل‌ها، اسطوره‌ها و با عنایت خاصی به دنیای تآتر. در اینجا تغییر و تحولات درونی یک گروه بازیگر و موازات دگرگونی‌های قدرت و حکومت دنبال می‌شود از لحاظ سبک، کاربرد نماهای دور، نما - صحنه‌های طولانی و سنگین، اهمین بخشیدن به پس زمینه را می‌رساند. این پس زمینه، اینجا طبیعت است؛ زمستان یونان که استعاره‌ای برای اشغال کشور و سلطه فاشیسم به شمار می‌آید. بازیگران سیار در طول قریب به چهار ساعت، ساختار پیچیده‌ای مبتنی بر رجعت به گذشته دارد و پُر از نشانه‌های یک سنت فرهنگی و سیاسی ویژه است. نمایش سیار کوچک و تآتر بزرگ زندگی بارها تداخل می‌کنند و فاصله گذاری‌های آنگلوپولوس بینش سیاسی تماشاگر را مدنظر دارند، نه عواطف او را.